Olivier Plancke
Kevin De Bruyne scoorde tegen Inter, greep meteen naar de hamstring en luidde zo — voor het eerst bij Napoli — het ‘exit-signaal’ van kwetsbaarheid. Conte sprak luchtig over een ‘vloek’, maar de medische feiten en KDB’s voorgeschiedenis maken het serieus. City liet hem in april 2025 al gaan; bij Napoli weegt zijn topcontract zwaar binnen de 70%-UEFA-regel. Blijft hij fit en beslissend, dan is hij onbetaalbaar; hervalt hij, dan wordt zomer 2026 het echte kantelpunt — lees hier waarom dat nu al meespeelt.
LEES OOK: 'Unicum bij Rode Duivels: Garcia broedt op verrassing'
Koel vanop de stip, koud van het veldZaterdag liet Kevin De Bruyne in één beweging zien waarom Napoli hem haalde — en de reden waarom je hem moet doseren. Hij trapte een penalty koel binnen tegen Internazionale, maar meteen daarna greep hij de achterkant van de rechterdij: KDB moest eraf in minuut 37.
Napoli won 3–1 en werd leider in de Serie A, maar het gesprek bleef zijn hamstring. Antonio Conte grapte na afloop dat de club “misschien vervloekt” is gezien de blessuregolf; het klonk luchtig, maar het was bloedserieus.
Dit was niet zomaar “kramp”. Het zag eruit als de klassieke hamstringblessure: schot in de bil, grijpen naar de dij, en wissel van het veld. En precies die spiergroep is zijn oude vijand.
In augustus 2023 liet hij zich daaraan opereren. “Die hamstrings hadden op elk moment kunnen scheuren”, zei hij in november 2023. “Het was, op papier, als een natte keukenhanddoek.” Een manier om te zeggen: kwetsbaar weefsel dat je niet eindeloos kan belasten.
Wie ouder is, De Bruyne telt inmiddels al 34 lentes, en zo’n voorgeschiedenis heeft, speelt statistisch op dun ijs. De sportgeneeskunde is daar simpel over: leeftijd en eerdere hamstrings zijn de sterkste voorspellers voor een volgende. In het elitevoetbal is ongeveer één op de vijf hamstrings een recidief, vaak binnen de eerste twee maanden na terugkeer.
City-exit krijgt plots een wrange logica
Dat is de context waarin De Bruyne vandaag opereert. Zijn City-verhaal past daar pijnlijk logisch in. Na tien jaar, 19 prijzen en een lijf dat sinds 2023 gevoelig werd voor dezelfde regio, besloot City in april 2025 geen nieuwe aanbieding te maken. De Bruyne noemde dat “een beetje verrassend”, maar ook “zakelijk te begrijpen”.
Hij vertrok transfervrij en landde in juni bij Napoli: kampioen, Conte aan het roer, en een project dat hem weer op het scherp wil gebruiken. In juli vertelde hij dat het vooruitzicht om met Lukaku te werken een bonus was. De romantiek was echt, de reden ook: beschikbaarheid woog mee in de exit.
En dan Conte. Zijn voetbal is intens, zijn trainingsweken berucht: korte blokken op hoge hartslag, intensief met herhalingen, soms in dubbele sessies. Het bouwt motoren, maar vraagt bij dertigers met spierblessures om maatwerk. Dat betekent: 60–70 topminuten in plaats van 90 op routine, en geen drie wedstrijden in zeven dagen als het niet móét.
Napoli’s miljoenenpoker met broze spieren
Er hangt ook cijfers aan vast. Napoli’s geschatte bruto loonmassa 2025/26 zit rond €112,2 miljoen. De Bruyne is de topverdiener met circa €11,11 miljoen bruto per jaar en tekende tot 2027 — ruwweg tien procent van het budget, bonussen buiten beschouwing gelaten.
Dat is prima te dragen zolang De Bruyne de minuten winstgevend maakt. En vergeet de UEFA-regel niet: de squad-cost ratio (lonen + transfers + makelaars) mag in 2025/26 maximaal 70% van de inkomsten bedragen. Wie duur is én vaak ontbreekt, kost dubbel: punten en budgetmarge. Wie duur is en beslissend is, is een koopje.
Op korte termijn is er geen reden voor exit-praat. Op middellange termijn ligt het kantelpunt in 2026. Is hij beschikbaar en beslissend in die 10–12 wedstrijden die er écht toe doen, dan rechtvaardigt hij zijn salaris en blijft hij Conte’s hefboom.
Hervalt hij of loopt hij een zware scheur, dan verschuift de focus naar rigiscomanagementen in de zomer van 2026 een koude kosten-batencheck binnen de 70%-grens. Ook de City-exit was zo’n beleid. Niet één blessure, maar het patroon + leeftijd + een club die vooruit plant.
