Olivier Plancke
Kevin De Bruyne kookt na twee snelle wissels in twee weken: eerst het “noodoffer” na rood in Manchester, daarna vroeg naar de kant in San Siro – zonder handdruk voor Conte. De coach toonde eerst empathie, maar beet later: wie boos is om de wissel, “heeft de verkeerde persoon te pakken.” Signaal of storm in een glas water? Analisten verwachten alvast dat Conte KDB intern op het matje roept. Wat betekent dit voor de hiërarchie én Napoli’s plannen: ruis of breekpunt?
LEES OOK: Conte vs. De Bruyne: Defour en Hein ontmaskeren het echte probleem
De dubbele KDB-wisselTwee weken, twee wissels. In Manchester werd Kevin De Bruyne na 26 minuten naar de kant gehaald—niet omdat hij slecht speelde, maar omdat Napoli na rood op Di Lorenzo moest zien te overleven.
Antonio Conte offerde zijn spelmaker op en noemde het achteraf een wrede speling van het lot: “de enige beslissing” die hij kon nemen, mét excuses aan De Bruyne voor het verpeste weerzien met zijn oude club.
In San Siro, tegen AC Milan, herhaalde zich iets anders: De Bruyne scoorde de 2–1 vanaf de stip, maar verdween halverwege de tweede helft bij een drievoudige wissel. Hij liep langs Conte zonder handdruk.
Frustratie, luid en duidelijk. Conte’s reactie? “Ik hoop dat hij boos was om het resultaat; als het om de wissel was, dan heeft hij de verkeerde persoon te pakken.” Dat is de kern van Conte: empathie bij Etihad, snoeihard in Milaan.
Conflict of botsing van temperamenten?
Is dit nu een conflict? Eerder een botsing van temperamenten. Conte is een manager die zijn ploeg kneedt en knipt: maximaal gespannen, soms tot het toppunt. Hij wint snel, maar het botst vaak.
Bij Chelsea ging het publiek mis met Diego Costa via een beruchte sms: “je zit niet in mijn plannen.” Met Thomas Tuchel ontaardde een handdruk in een harde farce. En bij Inter vertrok hij kort na de titel omdat het bestuur op de rem trapte bij investeringen.
De Bruyne is ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, maar zijn fricties hebben zelden een lang verloop. Hij beet ooit van zich af bij België na 3–3 tegen Mexico.
Hij snauwde weleens terug naar Pep Guardiola aan de zijlijn—waarop Pep glimlachend zei: “we schreeuwen naar elkaar en ik hou daarvan.” Dat zijn geen breuken, dat is competitieve wrijving. Ook onder Domenico Tedesco bleef het bij scherpe woorden en begrip van de coach.
KDB mag zich aan reprimande verwachten
Terug naar Conte–KDB. De vroege wissel in Manchester was een noodgreep en menselijk erkend als pijnlijk; de wissel in Milaan was een keuze uit het Conte-handboek: wie boos is over een wissel, “heeft de verkeerde persoon te pakken.”
Wat betekent dit voor Napoli? Eén: dit blijft bij ruis, De Bruyne bijt op zijn tong, Conte op zijn lip, en de volgende keer krult KDB weer een voorzet op de kruising. Twee: het wordt een test van hiërarchie.
Oud-international en analist Fabio Quagliarella liet bij Sky Sports alvast verstaan dat De Bruyne zich aan een reprimande mag verwachten. "Conte kennende zal hij De Bruyne deze week zeker aanspreken en vragen achter die reactie. Natuurlijk wel! Ik zeg dit omdat het mij ook is overkomen toen hij me coachte", aldus de ex-aanvaller.
Conte’s boodschap is helder: de teampuzzel gaat vóór de individuele frustratie. De Bruyne’s tegenboodschap is even helder: hij wil beslissen, niet bedankt worden. Tussen die twee zit het seizoen van Napoli geperst.
En eerlijk: precies in die spanning ontstaan soms titels. Of brandjes. Conte’s carrière bewijst beide; De Bruyne’s ook. Het verschil is dat Conte leeft van de frictie, en De Bruyne van de flow. De vraag is niet of ze botsen, maar hoe snel ze er samen weer spel van maken.
