Olivier Plancke
De glans rond Charles De Ketelaere brokkelt af: mini-blessures, haperend ritme en een loodzware ‘9,5’-rol onder coach Jurić. Hoe keert CDK van “prins” naar “koning” terug? Lees waarom het nog pittiger is dan gevreesd.
LEES OOK: Verrassende De Ketelaelere-wending vlak voor Club Brugge
Van “prins” naar “koning”Twee seizoenen lang bloeide Charles De Ketelaere onder Gian Piero Gasperini, en nu — met een nieuwe coach en spelers om hem heen — moet hij tonen dat hij geen eendagsvlieg was. Na het Gasperini-tijdperk moet dit het jaar van de bevestiging worden.
Wie beweert dat Atalanta in brand staat, momenteel zesde in de Serie A, heeft het fout. Maar wie denkt dat De Ketelaere simpelweg voortborduurt op zijn ‘Ballon d’Or’-vorm van vorig jaar, zit er ook naast. De waarheid ligt zoals altijd ergens tussenin.
Het seizoen wordt in Italië geframed als zijn transformatie van “prins” naar “koning”. Dat klinkt mooi, maar creëert druk. CDK is geen nobody meer. De lat ligt zo hoog dat elke mindere prestatie voelt als een teleurstelling.
Retegui is verkocht aan Al-Qadsiah. Maar Atalanta haalde wél versterking: Nikola Krstović kwam van Lecce, Kamaldeen Sulemana uit Southampton. Ademola Lookman, die bijna vertrok in een transfersoap, is gebleven. Het is dus geen eenmansshow rond CDK, maar het betekent ook dat de automatismen nog ontbreken. Voor een speler die floreert op gevoel en samenwerking is dat een handicap.
Enkel flitsen door blessures
In topmatchen, zoals tegen PSG (0-4), lag de lat nóg hoger — en uitgerekend daar bleef hij aan de rust binnen wegens hinder. De Ketelaere sukkelt dit kalenderjaar al maanden met kleine, maar storende blessures.
Aan de adductoren, gevolgd door een probleem aan de dij half september. Het soort blessures dat net níet ernstig genoeg is voor lange afwezigheid, maar wél het ritme breekt.
Op 21 september hield die blessure hem al aan de kant tegen Torino. Tegen Juventus zat hij opnieuw in de selectie en viel hij een halfuur in, maar dat leverde een herval op: probleem aan de linkerheupspier, “een tijdje out”.
Daardoor mist hij Club Brugge en mogelijk ook de cruciale interlands van midden oktober. Het zijn net die blessures die hem reduceren tot flitsen. Fit genoeg voor momenten, niet fit genoeg voor negentig minuten dominantie.
Zware belasting onder Jurić: de 9,5 als molensteen
Onder Gasperini kreeg De Ketelaere ruimte. Onder Jurić krijgt hij vooral taken. In het 3-4-2-1 is de “9,5”-rol geen vrije kunstenaarsplek maar een werkpakket: druk zetten, bal recupereren, aanspeelpunt zijn, diepte zoeken én de omschakeling trekken.
Dat is een intens, fysiek veeleisend profiel — precies lastig als je uit een spierblessure komt. De tol is zichtbaar: amper wedstrijden uitgespeeld, ritme dat telkens breekt. Jurić eist intensiteit; CDK moet slim zijn én vuil werk leveren. Tot hij volledig fit is, knijpt die rol zijn talent deels dicht.
Wat nu?
Geen examen tegen Club Brugge. Eerst genezen, dan trainen, dan minuten verzamelen. Intussen groeien Lookman, Krstović en Sulemana, en zal CDK bij zijn terugkeer meteen moeten integreren en een meerwaarde tonen. Als dit écht zijn seizoen moet worden, stopt hij pas na volledige fitheid met flitsen — en begint hij te domineren.
