Olivier Plancke
Arthur Vermeeren kreeg bij RB Leipzig wat elke jonge speler wil: speelminuten, vertrouwen, en een plan. Zes maanden later is daar niets meer van over. Geen blessure, geen uitleg: hij moet gewoon weg. Wat is er gebeurd met de belofte van gisteren?
LEES OOK: 'Vermeeren zorgt voor grote transferverrassing'
De tweede klap komt sneller dan de vorigeDe Bundesliga begon afgelopen weekend met een topaffiche: RB Leipzig tegen Bayern München. Maar van Arthur Vermeeren was geen spoor. Hij zat niet eens in de selectie. Hoewel er sprake kon zijn van een lichte blessure, leek dit niet de hoofdreden voor zijn afwezigheid in de selectie te zijn.
Er werd geen officiële blessure-update gecommuniceerd en ook geen schorsing. Hij was er gewoon niet bij, en dat leek geen vergissing. De signalen zijn namelijk duidelijk: Leipzig wil van hem af.
🔴⚪️ Arthur Vermeeren is not part of the squad this Friday for the first Bundesliga matchday.
— Sacha Tavolieri (@sachatavolieri) August 22, 2025
🇧🇪 The Belgian is no longer part of #RBLeipzig's plan and has been asked to find a way out during this transfer window.
👀 One to watch... #mercato pic.twitter.com/Vupy6kTyl6
De speler die begin dit jaar nog werd binnengehaald als bouwsteen, groeibriljant en langetermijnproject, wordt nu zonder veel uitleg aan de kant geschoven. Alsof zijn houdbaarheidsdatum na één jaar al is verstreken. Vermeeren is pas 20, maar dit is al de tweede keer dat zijn carrière een klap krijgt. En deze komt sneller dan de vorige.
Buitengegooid bij Atlético
Een jaar geleden was Arthur Vermeeren nog ‘Belofte van het Jaar’ op het gala van de Gouden Schoen. In januari 2024 stapte hij voor 27 miljoen over van Antwerp naar Atlético Madrid, met een contract van 6,5 jaar.
Tot Diego Simeone na één ongelukkige fase zijn oordeel velde: “te risicovol”. Vijf korte invalbeurten, en het dossier-Vermeeren ging dicht. Spaanse kranten schreven dat hij een transfer van het bestuur was, en niet iemand in wie de coach geloofde.
Buitengegooid bij Leipzig
Zes maanden later zocht Vermeeren speelminuten in Leipzig. Daar kreeg hij ze ook. Meer dan twintig optredens, genoeg om de verplichte aankoopoptie te activeren. In januari 2025 tekende hij tot 2029. “Ik voel me hier thuis,” zei Vermeeren. De club sprak van een langetermijnvisie: twee à drie jaar ontwikkelen en dan verkopen.
Maar amper een half jaar later zit hij alweer op een zijspoor. Geen blessures, geen zware fout deze keer. Hij is gewoon uit de plannen verdwenen. Want Leipzig haalde deze zomer Ezechiel Banzuzi, 16 miljoen euro, een nieuwe hype en een nieuwe prioriteit. Vermeeren verdwijnt hierdoor stilletjes naar de achtergrond en is oud nieuws geworden. Hij heeft geen plaats meer en krijgt geen vertrouwen.
De speler die een half jaar geleden nog werd binnengehaald als bouwsteen voor de toekomst, is vandaag overbodig geworden. Vermeeren is de volgende naam op het doorgeefluik van het Red Bull-model. Ze noemden hem “een investering voor de toekomst”. Maar die toekomst bleek een houdbaarheidsdatum van minder dan een jaar te hebben. Ze zagen in hem “de ideale tussenstap naar de top”, maar nu zit hij muurvast.
De carrière van Vermeeren ontspoort
Arthur Vermeeren is nu twee keer het slachtoffer geworden van verkeerde carrièrekeuzes. Bij Atlético werd hij gewogen op één moment. Bij Leipzig werd hij binnengehaald als plan, maar afgedankt zodra de concurrentie groeide.
Hij ligt nog vast tot 2029, maar zit vast in een project dat nu al niet meer in hem gelooft. Zijn profiel past zogezegd perfect bij het Red Bull-voetbal – hoge pressing, verticaal spel – maar zelfs dat speelt geen rol meer.
Hij is helaas geen uitzondering in een systeem waarin talent geen tijd krijgt, en een twintigjarige na twee clubs al wordt bekeken als kapitaal dat niet rendeert. Arthur Vermeerens carrière ontspoort niet omdat hij tekortkomt als voetballer, maar omdat het systeem hem keer op keer laat vallen zodra het even tegenzit.
