Het is quasi zeker dat Felice Mazzu volgend seizoen de nieuwe hoofdtrainer van RSC Anderlecht wordt. De Trainer van het Jaar loodste dit jaar Union naar een onverhoopte tweede plaats en straks moet hij dus nieuwe successen boeken bij Sporting. Het is wel nog maar de vraag op welke manier Mazzu dat zal doen. De Italo-Belg haalde bij Union en Charleroi uitstekende resultaten met reactievoetbal, maar bij Anderlecht moet het spel ook esthetisch, aanvallend en dominant zijn.
NIET DOMINANT, WEL RESULTATEN
Union SG was dit seizoen de grootste titelconcurrent van Club Brugge en dat hebben de Brusselaars grotendeels te danken aan een uitgekiend transferbeleid, gecombineerd met de tactische expertise van Felice Mazzu. De groep van Union bestaat uit spelers die perfect beantwoorden aan de ideologie van de coach, want hij hanteerde bij Union ietwat dezelfde speelwijze als bij Charleroi tussen 2013 en 2019. Dat wil zeggen resultaatgericht en met omschakelingsvoetbal, het stokpaardje van Mazzu.
Union SG eindigde dit seizoen op een onverhoopte tweede plaats in het klassement en de Brusselaars verwezenlijkten die straffe stoot met verticaal voetbal en een snelle omschakeling. De ploeg van Felice Mazzu vergaarde daarom over het ganse seizoen slechts 46% balbezit, goed voor elfde plaats in de Jupiler Pro League. Amper vijf ploegen verzamelden dit seizoen dus minder balbezit dan Union, maar toch slaagde de club erin om als tweede te eindigen in het puntenklassement.
Felice Mazzu liet het balbezit steeds over aan de tegenstander en hij weigerde bijgevolg om zijn eigen ploeg het initiatief te laten nemen. Dat wil zeggen dat Union er steeds voor koos om snel omschakelingsvoetbal te spelen, en helemaal niet dominant of overheersend. Union haalde in de wedstrijden tegen KRC Genk bijvoorbeeld 36% balbezit, tegen Seraing 35%, AA Gent 33% en Anderlecht 33%. Dat zijn stuk voor stuk erg lage percentages, maar Mazzu pakte met een bescheiden balbezit wel fraaie resultaten.
DE BASIS GELEGD BIJ CHARLEROI
Felice Mazzu was met dat reactievoetbal niet aan zijn proefstuk toe. Bij Sporting Charleroi hanteerde hij namelijk eenzelfde tactiek, weliswaar met minder kwaliteitsvolle spelers dan bij Union dit seizoen. Mazzu haalde in zijn laatste vier seizoenen bij Charleroi gemiddeld 46% balbezit, waarmee Charleroi in dit onderdeel elk seizoen steevast bij de laagst geklasseerde ploegen eindigde. Desondanks loodste Mazzu zijn ploeg naar een achtste, zesde, derde en negende plaats in het puntenklassement.
Felice Mazzu houdt dus niet van dominant voetbal met veel balbezit, maar hij is wel een erg resultaatgerichte coach. Bij Charleroi en Union werd deze tactiek toegejuicht, want beide clubs beleefden onder zijn bewind een sportieve hoogconjunctuur. Het is nog maar de vraag of die reactieve aanpak ook zal aanslaan bij Anderlecht, waar resultaten hand in hand gaan met mooi, aantrekkelijk en dominant voetbal.
AANGEPAST EN GEFAALD BIJ GENK
Dat probeerde Felice Mazzu eerder al eens te verwezenlijken bij KRC Genk, maar een groot succes was dat echter niet. Tegen zijn natuur in, borduurde de Italo-Belg verder op het goede werk van Philippe Clement. Dat wil zeggen dominant en aanvallend voetbal, weinig speculerend op de tegenaanval en de reactie. Mazzu pakte bij Genk een gemiddeld balbezit van 55%, wat naar zijn normen een hallucinant hoog balaandeel is. Maar de resultaten vielen echter tegen met een achtste plaats op het moment van zijn ontslag.
Hét grote vraagstuk voor het aankomende seizoen is aldus het volgende: zal Felice Mazzu zich aanpassen aan Anderlecht, of zal Anderlecht zich aanpassen aan Mazzu? Zal de Italo-Belg zijn eigen stijl (willen) verloochenen om te kunnen voldoen aan het voetbalromantisch Anderlecht-DNA? Dat probeerde hij eerder bij KRC Genk, waar hij op het tactisch gebied te weinig zichzelf was. Mede door nog andere redenenen was zijn eerste passage bij een Belgische topclub geen onverdeeld succes.
OP Z’N WEILERS?
Of zal de kritische achterban van Paars-Wit het omschakelings- en resultaatgericht voetbal, hét handelsmerk van de coach, wel weten te appreciëren? “Geschiedenis en traditie scoren geen goals”, zei René Weiler destijds toen hij zwaar onder druk lag bij Anderlecht. Nochtans won hij de titel met Sporting, maar was de geleverde spelkwaliteit niet volgens de normen van het publiek. Dat leverde hem bakken kritiek op en vervolgens ook zijn C4. Maar na Weiler in 2017 pakte geen enkele coach nog de titel bij Sporting.
RSC Anderlecht werd voor het laatst kampioen in het seizoen 2016/17 en toen liet René Weiler zijn ploeg in de omschakeling voetballen. Dat was ongezien bij de Belgische recordkampioen, waar resultaten en dominant voetbal hand in hand gaan. De resultaten waren er wel onder Weiler, maar het voetbal was niet aantrekkelijk. En dus moest de Zwitser vliegen. In die optiek wordt het dus erg spannend afwachten hoe de ‘reactieve’ Felice Mazzu zich straks zal profileren bij Anderlecht.
Zal hij zijn eigen beproefd omschakelingsvoetbal hanteren, waarbij de resultaten van primordiaal belang zijn? Of waagt hij zich aan een meer aanvallende en dominante tactiek, iets wat niet meteen zijn forte is? In 2016/17 pakte Anderlecht onder Weiler bijvoorbeeld 31% balbezit tegen Club Brugge, 34% tegen AA Gent, 36% tegen Standard en 37% tegen Zulte Waregem. Gelijkaardige gemiddelden die Union dit seizoen neerlegde onder Mazzu.
Felice Mazzu voerde de voorbije week meerdere diepgaande gesprekken met het clubbestuur van RSC Anderlecht, waarin de visies van beide partijen ongetwijfeld uitvoerig besproken werden. Het wordt nog afwachten tot aan de seizoensvoorbereiding van de komende jaargang om vast te stellen wie zich uiteindelijk aan wie moet aanpassen. Resultaten boven voetbalromantiek? Of toch de ideale maar ambitieuze combinatie van beide werelden?
