Arne Decraene
Vijf dagen na de teleurstellende nederlaag op bezoek bij KV Mechelen moet Club Brugge alweer vol aan de bak. Voor het cruciale Champions League-treffen tegen RB Leipzig liet Philippe Clement alvast niet in zijn kaarten kijken, en dus is het afwachten hoe de landskampioen precies aan de aftrap zal verschijnen. Een van de voornaamste vraagtekens hangt opnieuw rond Ruud Vormer, wiens vroege vervanging vrijdag in Mechelen voor de nodige controverse zorgde. Mogelijk krijgt de aanvoerder stilaan zijn laatste kans om te bewijzen dat hij nog van grote waarde kan zijn voor de landskampioen.
De verdiensten van Vormer voor Blauw-Zwart in het verleden staan nochtans buiten kijf. De intussen 33-jarige Nederlander zakte in de zomer van 2014 op voorspraak van Michel Preud’homme af naar Jan Breydel, won in zijn eerste seizoen de beker en luidde zo mee de huidige hoogconjunctuur in. Met vier titels, drie Supercups en één Gouden Schoen werd de prijzenkast sindsdien aardig gevuld, om nog te zwijgen van de talloze memorabele momenten in Europa waarbij Vormer centraal stond. Een modern Club-icoon van het zuiverste soort, die in 333 optredens goed was voor maar liefst 62 doelpunten en 91 assists. Op zijn absolute hoogtepunt kwamen de publiekslieveling zijn statistieken zelfs in de buurt van Kevin De Bruyne. Toch is hij vandaag niet langer een van de eerste namen op het wedstrijdblad.
GRILLIGE AANVOERDER
Al valt dat op het eerste gezicht nog best mee. In 15 competitieduels verscheen Vormer tot dusver 12 keer aan de aftrap, twee wedstrijden miste hij door een probleem aan de achillespees. Alleen bij zijn rentree op bezoek bij Anderlecht begon de middenvelder op de bank. Vlak voor die blessure zat hij echter wel al 90 minuten op de bank tegen PSG. Een stevige klap, zo gaf Vormer toe nadat hij enkele weken later met twee doelpunten tegen KV Kortrijk zijn gram had gehaald. Even overwoog de man die het kleinood in 2017 definitief overnam van Timmy Simons zelfs om zijn aanvoerdersband in te leveren. In plaats daarvan vocht Vormer evenwel terug, zoals hij dat ook een paar jaren geleden deed toen Ivan Leko hem even aan de kant schoof. Het illustreert zijn mentaliteit, zowel in positieve als negatieve zin.
Hoewel hij het hoofd dus duidelijk nooit laat hangen, is de viervoudig international tenslotte niet het type om vrede te nemen met een plaats in de schaduw. Op zich niet mis mee, maar van een aanvoerder wordt wel verwacht dat hij ten aller tijden de rest van de groep op sleeptouw neemt. Ook wanneer het op persoonlijk vlak tijdelijk tegenzit. Wat dat betreft is Vormer, niet te genieten wanneer hij niet speelt, bezwaarlijk het beste voorbeeld. Al klopte hij volgens Simon Mignolet wel mee op tafel na de nederlaag in Mechelen, hoewel Clement hem daar na een collectief wankele eerste helft dus reeds aan de rust in de kleedkamer had gelaten. Een nieuwe opdoffer die ongetwijfeld moeilijk te verteren viel, en hier en daar ook op het nodige ongeloof werd onthaald. Een gebrek aan respect, zo vonden velen.
KUNNEN MAAR NIET WILLEN
Bovendien dook Vormer toch twee keer gevaarlijk op voor doel, en was er op het scorebord nog geen vuiltje aan de lucht. De driedubbele wissel verraadde echter dat Clement allesbehalve tevreden was Achter de Kazerne. Terecht trouwens, want Club verloor te veel duels en gaf een overschot aan ruimte weg. Na de pauze was de beterschap weliswaar van vrij korte duur, net zoals het tegen Standard voor de interlandbreak niet bepaald vlotter liep na de inbrengst van Mats Rits, maar in die optiek valt het best te begrijpen dat Vormer mee geslachtofferd werd. Zelfs voor de onvermoeibare Hans Vanaken en Éder Balanta bleken de afstanden in de eerste periode namelijk al te groot om te overbruggen. Deels de schuld van hun partner in de as, die ook qua duelkracht niet voor het eerst dit seizoen tekortschoot.
Vormer kwam dan wel in kansrijke posities, zijn defensieve taken werden verwaarloosd. Een trend die reeds langer aan de gang is, precies de reden dat hij in de Champions League niet meer in de bovenste schuif ligt. Een teken aan de wand dat het Club-monument stilaan moeite ondervindt om het vereiste tempo aan te kunnen? Althans op constante basis, want pakweg op bezoek bij Manchester City en Antwerp – een week nadat hij tegen KV Kortrijk al sprak met de voeten – lukte het dan weer wel. Dat hij zijn oude knoken niet langer elke drie dagen volledig kan opladen valt uiteraard te begrijpen, maar na de interlandbreak kan er afgelopen vrijdag alleszins geen sprake zijn geweest van overbelasting door de opeenvolging van matchen. Geen kwestie van willen maar niet kunnen dus, eerder andersom.
COMPROMIS VAN CLEMENT
Op die manier dreigt Vormer zichzelf alvast opnieuw buitenspel te zetten. Niet alleen neemt Rits weer de bovenhand in de pikorde, de jonge Noah Mbamba klopt eveneens op de deur. Bovendien maakt in de wedstrijdkern tegen Leipzig nu plots ook Owen Otasowie zijn opwachting, en kan in de toekomst zelfs Kamal Sowah de concurrentie aangaan in de as. Al viel de recordaanwinst vrijdag ontstellend zwak in op de flank. Wie weet gaat Vincent Mannaert tijdens de wintermercato wel op zoek naar nog een extra concurrent op het middenveld, waar Blauw-Zwart reeds op een grotere bijdrage van Otasowie had gerekend, om Vormer nog meer het vuur aan de schenen te leggen. Sowieso houdt Club de ogen open voor een opvolger, alleen is het aan Vormer om te bepalen hoe snel die er precies moet staan.
De komende weken moet hij alleszins bewijzen dat Clement voorlopig nog op hem kan vertrouwen. Misschien niet elke drie dagen, maar wel op de grote momenten. Te beginnen woensdag tegen Leipzig, wanneer Vormer tegen de meeste verwachtingen in naar verluidt aan de aftrap zou verschijnen. Als voorste pion in een gestoffeerd middenveld welteverstaan, met Vanaken, Balanta én Rits in steun. Een nieuw hersenspinsel van Clement, die aankondigde voor de aanval te zullen kiezen en in Europa wel vaker durft verrassen. Zowel qua veldbezetting als invulling van de namen. Een kolfje naar de hand van de coach dus, maar tevens een compromis op maat van zijn aanvoerder. De ongebruikelijke opstelling, die ten koste gaat van man in vorm Bas Dost, moet vooral diens gebrek aan volume helpen opvangen.
GEBREK AAN GRINTA
Of het al dan niet om een eenmalig experiment gaat, zal moeten blijken. Tenzij het plots als een trein loopt in de nieuwe formatie, staat Dost vermoedelijk zondag tegen Genk gewoon weer in de basis. De kans lijkt alleszins klein dat Vormer ook dan én volgende week in de beker terug mag opdraven. Hoe dan ook staat hij tegen Leipzig voor een groot examen. Als het nu zelfs in dít systeem niet lukt, speciaal ontworpen om in te spelen op zijn zwaktes, dreigt zijn rol als vaste titularis stilaan uitgespeeld. Veel meer dan strooien met passes, wat hij samen met mede-draaischijf Vanaken altijd al heeft gedaan, als een ouderwetse spelverdeler zit er in het merendeel van de matchen immers niet meer in. Vormer lijkt dan eerder te jagen op statistieken, die met vier goals en drie assists wel nog steeds behoorlijk ogen.
Op stilstaande fases blijft de man met de puntgave traptechniek dan ook een wapen. Al leveren zijn corners net iets te weinig op, wat weliswaar meer te wijten valt aan de geringe luchtmacht van Blauw-Zwart. Hoewel hij tegen City en Antwerp nog eens zijn ouderwetse grinta demonstreerde, met enkele snedige tackles en tal van defensieve inspanningen, is het scherpe kantje er voor het overige helaas wat af bij de vroegere aanjager op het Brugse middenveld. Vormer bindt te weinig duels aan, degene waar hij zich dan toch in moeit gaan veelal verloren. Ook in Mechelen, waar het contrast met Rob Schoofs immens was, was dat een van de problemen. Net als het gebrek aan loopacties die hij voor zijn rekening nam. Diepgaan en vooral weer terugkomen zit er nog zelden in, de achterlijn halen evenmin.
VOETSPOREN VAN SIMONS
Het legt al een tijdje druk op Vanaken, die de extra kilometers er graag bijneemt maar het samen met Balanta allemaal niet meer belopen krijgt, én de verdediging. Zijn eigen frustratie ten spijt was het dus geen verrassing dat Vormer vrijdag het gelag betaalde. Afwachten of hij zijn laatste kans tegen Leipzig grijpt, en zoals wel vaker doorheen zijn carrière antwoordt op het veld. Zo niet, is het aan alle partijen om rond de tafel te zitten. Bij voorkeur sluit Vormer zijn loopbaan af in Jan Breydel, waar hij na zijn actieve carrière graag nog een rol wil spelen. Een wederzijdse wens. Vorige zomer werd zijn contract nog opengebroken tot volgend jaar, met een optie voor een bijkomend seizoen. Het zou zonde zijn mochten spanningen aan het eind van een mooie samenwerking voor een smet op de relatie zorgen, zoals dat pakweg bij Olivier Deschacht en Anderlecht het geval is.
Zowel in het recente als verder verleden bewees Club zorg te dragen voor haar iconen. Denk maar aan Simons, die in zijn nadagen wel vrede nam met een plek op het achterplan. Iets waar Vormer, weliswaar enkele jaren jonger dan zijn voorganger destijds, dus minder voor te vinden is. Toch kan hij nog altijd in diens voetsporen treden, en valt er mits duidelijke afspraken een passend vervolg te breien aan het huwelijk. Het hangt allemaal af van Vormer zelf, die zelfs niet eens noodzakelijk andere oorden moet opzoeken om meer speeltijd te vergaren. Zijn altijd al beperkte versnelling komt niet meer terug, maar op fysiek vlak kan hij een tweede adem proberen te vinden. In dat opzicht ligt zijn lot in eigen handen. Voorlopig volstaat het om tegen Leipzig nog eens alles uit de kan te halen. En wie weet Clement er in één klap van te overtuigen de ploeg wat vaker rond hem te bouwen.
LEES OOK: Grote verrassing: databureau voorspelt kansen Club én Union
