Olivier Plancke
Zonder De Bruyne schuift één man schaamteloos naar voren: Hans Vanaken eist de regie op. Hij bepaalt het ritme, dwingt keuzes af en laat ploegmaats in zijn spoor lopen. Brutaal? Of net de sleutel die de Duivels nu missen. Lees hoe die “schaamteloze” ingreep de hiërarchie op zijn kop zet.
LEES OOK: Kazachstan-België: verrassende aanvoerder bij Rode Duivels
Hij grijpt zonder blozen naar de regieknoppenIn een interlandbreak zonder Kevin De Bruyne, die sinds eind november met een zware hamstringblessure aan de kant staat — en zonder Romelu Lukaku, die eveneens de interlands in november mist — valt de schijnwerper automatisch op wie het spel zal maken bij België..
Rudi Garcia schuift met puzzelstukjes, de blessurelijst is lang, debutanten – Roméo Vermant en Nathan Ngoy – kloppen aan … en toch is het simpel. Zonder De Bruyne heb je een regisseur nodig die het spel bepaalt en versnelt. In deze interlandbreak is dat Hans Vanaken.
Het juiste tempo, precies waar de bal moet landen, en één fractie sneller denken dan de rest. België heeft vandaag geen nood aan volume, wel aan dirigeren. En net daarin is Vanaken schaamteloos goed. Want wie 33 is en nog altijd het ritme bepaalt, doet dat niet met meters, maar met seconden.
Vanaken versnelt vóór de pass, hij ziet de oplossing sneller dan iedereen. Dat is precies wat een nationale ploeg mist wanneer De Bruyne ontbreekt. “Vanaken is als wijn: hoe ouder hoe beter hij wordt en hoe beslissender hij is,” zei Besnik Hasi onlangs.
Het beeld dat niemand wou zien, maar alles zegt
Tegen Noord-Macedonië, in de vorige interlandperiode, zakte De Bruyne geregeld lager uit om de opbouw links te bewaken, waardoor Hans Vanaken hoger in de regierol van de laatste dertig meter schoof. Dat was toen al geen toeval, maar pure logica. In een wedstrijd die smeekte om precisie en kalmte hield hij het ritme vast.
Zijn millimeterpas op Openda vatte het samen: visie, timing en eenvoud. Precies daarom is hij vandaag de geloofwaardige vervanger van De Bruyne als spelverdeler — niet als kopie, wel als garantie op orde, visie en beslissende passes.
In september toonde Vanaken tegen Liechtenstein al dezelfde signatuur: rust en visie vóór de eerste balaanname, versnelling op het juiste moment, de bal laten rusten met één tik. De assist op De Bruyne, eerder ook die bal op Lukaku, bewijst zijn meerwaarde in patronen die een aanval doen kantelen.
De schaamteloze klasse van een stille leider
Vanaken is geen meeloper bij de nationale ploeg, maar een vaste kracht met statuut: kopkracht op stilstaande fasen, een eerste touch die het tempo dicteert, en het lef om de eenvoudige beslissing te nemen die alles openzet. Dat profiel is zeldzaam in een kern vol lopers en dribbelaars.
“Vanaken zou altijd op de lijst moeten staan,” zei Jonathan Legear eerder. “Hij leest het spel sneller dan de rest.” Frank Raes noemde hem en De Bruyne “geboren om samen te sjotten”.
Vandaag, zonder KDB, wordt dat nog duidelijker: de nationale ploeg heeft een metronoom nodig. Dat is Vanaken. Geef hem twee dynamische opties rondom en een diepe pion, en het plan valt vanzelf op zijn plaats.
