Maarten Coenen
Na meer dan veertig jaar bij de openbare omroep geniet Frank Raes (71) van een welverdiend pensioen. De voormalige VRT-sportjournalist en het vertrouwde gezicht van Extra Time gaf nu een openhartig interview en deelde daarbij enkele verrassende ontboezemingen.
LEES OOK: Frank Raes breekt stilte: zo ziet zijn leven er nu uit
Frank Raes: van sportstem tot levenskunstenaarHij was jarenlang één van de meest herkenbare stemmen van de Vlaamse sportjournalistiek: Frank Raes, de man die voetbal tot poëzie kon verheffen. Met zijn rustige toon, scherpe analyses en warme présence groeide hij uit tot een vaste waarde bij de VRT. Meer dan veertig jaar lang stond hij op de eerste rij van het sportnieuws, van Europese kampioenschappen tot kleine verhalen uit de Belgische competitie.
Naast zijn professionele leven trok ook zijn privéleven vaak de aandacht. Frank Raes was jarenlang samen met televisiemaker Cath Luyten, met wie hij een zoon kreeg, Bill. Ondanks het leeftijdsverschil vormden ze een geliefd mediakoppel.
Hun relatie werd gekenmerkt door openheid en wederzijds respect, ook na hun breuk. Beiden spraken meermaals over de goede verstandhouding die ze behielden, vooral in functie van hun zoon. “We hebben elkaar veel gegeven,” zei Raes ooit in een interview, “en dat blijft, ook als de liefde verandert van vorm".
Eén beeld zegt meer dan 1000 woorden
Vandaag leidt hij een rustig, maar actief bestaan. “Ik probeer elke dag 10.000 stappen te zetten, fiets veel en blijf bezig,” vertelt hij bij HLN. “Sinds mijn hartklepoperatie in 2009 hoor ik mijn hart letterlijk tikken, een constante herinnering aan hoe kostbaar gezondheid is.”
Raes is al jaren gepassioneerd door fotografie en bracht nu ook een eigen fotoboek uit: 'Altijd overal'. Met zijn fototoestel blijft hij de wereld ontdekken, maar ook dichter bij huis vindt hij schoonheid, bijvoorbeeld in de zonsondergang boven de Schelde.
Ondanks dat hij zichtbaar gelukkig is, was er wel één zwaar moment om dragen. “Het nieuws over het overlijden van Geert Versnick, amper 68, kwam hard aan,” besluit hij. “Dan besef je opnieuw hoe broos het leven is — en hoe belangrijk het is om te blijven kijken, reizen en genieten.”
