Olivier Plancke
Kevin De Bruyne dook tegen Noord-Macedonië zelfs als quasi-linksachter op — en dat zag je aan zijn gezicht: ziedend. Door De Cuyper permanent hoog te zetten schoof KDB in een Kroos-rol, ver weg van zijn dodelijke zones. De structuur duwde KDB weg van waar hij het verschil maakt. Tegen Wales kan het kantelen: hogere pressing, meer ruimte — dít is de match om hem weer te laten prikken.
LEES OOK: 'Unicum bij Rode Duivels: Garcia broedt op verrassing'
KDB ‘ziedend’: vast in de Kroos-rolHet beeld dat bleef hangen in Gent: Kevin De Bruyne die – jawel – soms zelfs linksachter stond. Niet omdat hij daar naar verlangde, wel omdat Maxim De Cuyper permanent hoog doorschoof en iemand de opbouw moest bewaken.
KDB speelde zo in een soort Toni Kroos-rol op links: quarterbacken vanuit de laatste lijn, spel verleggen, tegenpressing organiseren. Het ziet er ordelijk uit op een passmap, maar het verwatert precies waar hij het dodelijkst is: dichter bij doel, in de zone waar één versnelling of één flits het verschil maakt.
Yesterday through our lens. 📸 pic.twitter.com/PYwCGWFYNa
— Belgian Red Devils (@BelRedDevils) October 11, 2025
Wanneer De Cuyper hoog staat en De Bruyne laag komt, kantelt de ploeg automatisch links. Castagne moet dan de tweede spits spelen op rechts, Vanaken schuift in dezelfde tussenlijn omdat daar nu eenmaal de bal circuleert, en je krijgt een verzadigde as: Vanaken én De Bruyne in dezelfde pocket.
Die frustratie zag je op KDB’s gezicht. Een paar keer geagiteerd – op ref en ploegmaats. Niet omdat hij een slechte dag had, wel omdat het spelbeeld hem daartoe dwingt: extreme dominantie (lees: 82% balbezit in de rust) met weinig openingen. Hij forceerde nog de logische uitweg – een zware linker die door Dimitrievski werd gered.
Zonder Big Rom: voorzetten zonder prooi
Die muur heet ook: geen Romelu Lukaku. Zonder Big Rom verandert het doel van KDB’s passing. De dreiging van vroege voorzetten en lage cut-backs stijgt of valt met présence in de box. In afwezigheid van Lukaku ontbrak het aan lengte.
Vermoedelijk had Rudi Garcia dit niet zo bedoeld. De Bruyne zo structureel laag (soms quasi linksachter) lijkt een bijwerking van die overload op de linkerkant en het ultra-lage blok van Noord-Macedonië, minder een vooraf getekend eindpunt.
Het was wél het plan om De Cuyper hoog te laten staan en de opbouw over links te laten lopen. Saelemaekers naar binnen te laten knijpen voor tegenpressing; Castagne als extra aanvaller aan de tweede paal te gebruiken
Wales belooft ruimte: laat KDB weer prikken
De lichaamstaal van De Bruyne, een paar keer geagiteerd – op ref en ploegmaats, en het wedstrijdverhaal wijzen op frustratie. De structuur duwde hem weg van zijn beste positie, terwijl er in de box lengte/presence ontbrak. Hij deed wat de wedstrijd vroeg, maar dit is niet de rol waarin hij maximaal rendeert.
De komende interland tegen Wales betekent in dat opzicht goed nieuws voor De Bruyne. Rudi Garcia verwacht daar hoge pressing en meer ruimte. Dat past perfect bij zijn spel, met verticale diagonalen, derde-man-acties, en late infiltraties aan de rand van de zestien.
In Cardiff moet het omgekeerd: De Cuyper blijft een wapen, maar De Bruyne is de sleutel. Zet hem terug in zijn dodelijke zones, geef hem looplijnen en een bestemming in de box.
