Olivier Plancke
Die ene keuze die Rudi Garcia knettergek maakt: Charles De Ketelaere, half-fit maar onmisbaar als 9½. Met Lukaku out en Openda/Batshuayi niet in vorm, kan CDK de vonk zijn voor zes op zes — of net het plan doen haperen. Die medische grijze zone drijft de bondscoach tot waanzin… en kan de hele WK-race kantelen.
LEES OOK: Wat een transformatie: De Ketelaere laat Italië ontploffen
De 9½-puzzel die Garcia dol maaktZes op zes tegen Noord-Macedonië en Wales en België heeft zijn WK-ticket al bijna vast. In dat kader is de terugkeer van Axel Witsel logisch: 36 jaar, 132 caps, polyvalent (middenveld én centraal achterin) en precies het leiderstype dat de Rode Duivels missen zonder de geblesseerde Romelu Lukaku en Youri Tielemans.
Voorin is de puzzel moeilijker. Lukaku is out, Loïs Openda klikt nog niet echt bij de Duivels en Michy Batshuayi krijgt zeer weinig speeltijd bij Frankfurt. En dan is er Charles De Ketelaere: geselecteerd, maar verre van fit. Garcia bekijkt of hij “een rol van betekenis” kan spelen — één match, of beide. Zo niet, dan wil hij niet per se iemand bijroepen.
Net dáár wordt CDK een berekend risico. Hij is geen klassieke 9 die je met voorzetten bedient; hij is de schakel die je aanvallen slimmer maakt. Speelt hij, dan kan hij het geheel optillen. Speelt hij niet, dan moet Rudi Garcia terugvallen op Batshuayi’s opportunisme of Trossards mobiliteit.
Noord-Macedonië en Wales zullen in een laag blok spelen, waardoor Garcia voor controle kiest. In die optiek is De Ketelaere als “9 ½” logischer dan de diepe sprinter Openda. Het alternatief dat zich opdringt, heet Leandro Trossard. Bij Arsenal functioneert hij geregeld als valse negen — een beproefd patroon onder Arteta.
De grijze zone rond CDK
Charles De Ketelaere is opnieuw het vraagstuk met het hoogste rendement én het grootste risico. De West-Vlaming miste begin oktober al wedstrijden bij Atalanta met een (lichte) spierblessure en werd zelfs tegen Como uit voorzorg aan de kant gehouden vorig weekend. Het signaal is duidelijk: CDK zit dicht tegen fit, staat maar niet bóven elke twijfel.
De Ketelaere zou “niet lang” out zijn, met een prognose voor terugkeer rond midden oktober. Dat is precies het soort medische grijze zone waar bondscoaches zenuwachtig van worden: niet ernstig genoeg om af te schrijven, niet zeker genoeg om rond te bouwen.
Als Garcia hem enkel “voor het geval dat” meeneemt, begeeft hij zich op glad ijs. Een half fitte De Ketelaere is in interlands een paradox: je bouwt plannen rond hem, maar je krijgt niet de explosie die zijn selectie rechtvaardigt. En intussen hou je een andere extra spits buiten het plan-A.
Sleutel of ballast in oktober?
De essentie is dat De Ketelaere geen plan B is. Hij is óf de sleutel die de deur naar zes op zes openwrikt, óf ballast die je plan verstoort nog vóór het begint. In oktober kan België zich alleen een goed resultaat permitteren. België staat op achtervolgen in de poule, en de marges zijn klein.
De Ketelaere begon zijn Serie-A-seizoen op productieve wijze (met 2 goals in 4 duels) en dat is exact de prikkel die Garcia zoekt wanneer hij Lukaku mist en Tielemans revalideert. In wedstrijden die beslist worden door één flits, wil je iemand met gevoel tussen de linies én rendement in de 16.
Bij Atalanta Bergamo toonde De Ketelaere dat hij zowel als diepe spits als “valse negen” kan functioneren. Hij is geen kloon van Lukaku, maar wel een spits die techniek koppelt aan lengte, timing en vista. Precies die kwaliteiten heb je nodig wanneer de tegenstander dicht bij zijn eigen doelman speelt.
Emile Mpenza zei het eerder al onomwonden: “CDK is na Lukaku het beste aanspeelpunt voorin. Hij kan met zijn lengte nuttig zijn, al is het niet zijn voorkeursrol.”
