Waanzin of meesterzet? Anderlecht schokt met transferplan

Anderlecht twijfelt niet: Nilson Angulo krijgt een nieuw contract tot 2029 mét opslag. Maar is dat een meesterzet of pure gok? De Ecuadoriaan liet dit seizoen al twee gezichten zien: flitsend in de start, slordig de jongste weken. Toch drukt het bestuur door. Waarom, en wat staat er op het spel?

LEES OOK: 'Borguet en Renard slaan na Simic wéér toe'

Twee gezichten van Angulo

Van Nilson Angulo kregen we twee versies te zien de laatste weken. In het seizoensbegin was de Ecuadoriaan de revelatie die Anderlecht nodig had. Hij kreeg heel het Lotto Park recht met zijn versnellingen en dribbels. De jongste weken kwam er minder vaart in zijn spel, meer slordigheden.

Een domme uitsluiting in de derby tegen Union SG bijvoorbeeld, het soort moment waarop je een ploeg in moeilijkheden dubbel in de problemen brengt. Eerder in Europa viel een mislukte dribbel tegen AEK al pijnlijk duur uit: balverlies op de verkeerde plek, counter, en 0-1.

Even leek hij weer de probleemspeler van de voorbije seizoenen. Zijn talent staat buiten kijf, maar consistentie en rendement lieten te vaak te wensen over: te weinig doelpunten, te weinig assists. Een straatvoetballer zonder het nodige resultaat.

Waarom Anderlecht doorduwt

En toch zie je waarom het bestuur nu doorduwt voor een contractverlenging tot 2029, mét loonsverhoging. De cijfers liegen niet: in de competitie dribbelt Angulo met voorsprong het meest—ruim zeven keer per 90 minuten—en dat aan een degelijk succespercentage.

Een ploeg die worstelt met tempo, verrassing en onvoorspelbaarheid heeft net dát nodig: iemand die op een zakdoek een man kan uitspelen, het veld openbreken en de diepte prikken. Belangrijk detail: hij droeg die verantwoordelijkheid vaak alleen.

Drie jaar geleden uit Ecuador geland, lang tussen eerste ploeg en Futures gependeld, door velen al vroeg als floptransfer gecatalogiseerd. En kijk: nieuwe coach, nieuw elan. Besnik Hasi gaf hem verantwoordelijkheid en minuten, vroeg—terecht—meer rendement en variatie in tempo. Lucas Biglia, Spaanssprekend en Anderlecht-DNA, werd een nuttige tolk tussen talent en coaching.

Sparta Praag, Sevilla, Villarreal, Celtic, Elche—allemaal passeerden ze in de coulissen. Er waren zelfs verhalen over Engelse topclubs die hem scanden. “Voor spectaculaire en effectieve spelers zoals hij betaalt de Premier League tot 20 miljoen euro,” schreef La Dernière Heure.

Contract tot 2029: geloof of gok?

In dat decor klinkt een contractverlenging tot 2029 anders. Het is een veiligheid: de marktwaarde vastklikken, loonvork bijsturen, en vooral het sportieve project richting de kleedkamer vertalen. De contractverlenging is dan ook vooral geloofsverklaring in de Ecuadoriaan.

Is de mindere vorm sinds eind augustus een probleem? Ja, als je het negeert. Nee, als je het leest voor wat het is: het gevolg van overbelasting, schuiven met posities en de groeipijnen van een speler die van belofte naar dragende rol verandert.

De rode kaart tegen Union SG mag hem achtervolgen, maar hoeft hem niet te definiëren. De domme dribbel in Athene was duur, maar ook dat is opleidingsgeld. Het echte examen volgt niet tegen een specifieke tegenstander, maar in de volgende duizend minuten: kan hij vaker op toerental raken, op consistent niveau? En voor Anderlecht is het een sportieve en financiële levensverzekering.