Olivier Plancke
Leandro Trossard stapte onzichtbaar van het veld en dat beeld vat alles samen: bij de Rode Duivels mist hij vuur en goesting.Bondscoach Rudi Garcia wil drive en diepte, maar krijgt te weinig terug. Het geduld slinkt, de bank lonkt — en januari lijkt nu al een kruispunt.
LEES OOK: De Ketelaere verklapt: zo reageerde Garcia na Kazachstan
Van luxe-invaller naar luxeprobleemLeandro Trossard verliet het veld in volledige anonimiteit. Dat ene beeld zegt meer dan alle excuses samen. In een ploeg die tegenwoordig leeft van versnelling en honger, blijft hij hangen in zijn comfortzone. “De aanvallende speler die het minst opvalt,” stelde La Dernière Heure vast. “Hij is een volger, geen leider.”
Hij brengt geen vonk bij de Duivels. Kijk naar de vlam bij Doku, Fofana of zelfs Saelemaekers en je snapt wat ontbreekt. Een luxe-invaller is iemand die wedstrijden beslist. Een luxeprobleem is iemand die je op papier niet kúnt negeren, maar op het veld niets oplost. Vandaag zit Trossard in die tweede categorie.
De context is hard, simpel en meedogenloos. Bij Arsenal klokte hij na drie speeldagen af op 37 Premier League-minuten. Arteta gaf hem wel een beter contract, maar promoveerde intussen vooral de concurrentie: Gyökeres, Madueke, Eze. Op links is Trossard pas de derde keuze, elders slechts de handige schuiver.
Dat voel je bij de Rode Duivels. Het Belang van Limburg zag het meteen in Anderlecht: “Kon zijn gebrek aan matchritme niet verstoppen.” Het Laatste Nieuws was nog scherper: “Vol goede wil, maar het kwam er te weinig uit. Voetbalde te traag.”
Alternatieven drukken op de deur
Tegen Liechtenstein en Kazachstan was de balans pijnlijk: twee keer 5/10, “anoniem”, “te traag”, “volger, geen leider”. Ondertussen schuiven de alternatieven voorbij. Malick Fofana bracht precies wat deze nationale ploeg wil zijn: lef, vaart, goesting. Alexis Saelemaekers leverde in twee wedstrijden drie assists (!).
Waar past Trossard in dat plaatje? Garcia predikt drive en diepte. Trossard past daarin als hij scherp is — niet als hij moet wakker worden in minuut één. Als hij scherp is, geeft Trossard combinaties gewicht in de laatste twintig meter. Zonder clubminuten wordt hij een paradox: te groot om te laten vallen, te licht om in de basiself te houden.
“Zijn non-verbale taal blijft intrigerend. Er is nonchalance, een gebrek aan punch,” fileerde Thierry Siquet. Trossard is te goed om af te schrijven, maar te vrijblijvend om te blijven drijven.
Januari: kiezen of verliezen
De maatstaf is helder: impact. Niet reputatie, niet polyvalentie, wél minuten bij de club en invalbeurten die het verschil maken. En daarom wordt januari een kruispunt. Blijft hij in Londen de warming-up van anderen, dan wordt hij bij de Duivels de warming-up voor Fofana of Saelemaekers.
Kiest hij voor minuten, ritme en verantwoordelijkheid, dan krijg je weer de speler die aan een combinatie gewicht geeft en in de laatste twintig meter iets plant dat kan groeien.
Trossard is geen twijfelaar, maar hij twíjfelt — en dat straalt af op elke baltoets. Terwijl de rest de versnelling gevonden heeft, zoekt hij naar zijn ritme. Luxe-invaller of luxeprobleem? Vandaag het laatste. Morgen kan hij het eerste weer worden.
