Olivier Plancke
Nadat Wouter Vandenhaute heeft beslist om zijn mandaat als voorzitter ter beschikking te stellen, duikt plots de naam Michael Verschueren weer op. Marc Coucke ziet in hem de ideale buffer richting supporters, al ligt het pad naar de voorzittersstoel niet zomaar open.
LEES OOK: 'Stuntplannen Anderlecht: nieuwe bazen mét Lukaku'
Coucke heeft Verschueren nodigNu Wouter Vandenhaute zijn voorzitterschap (eindelijk) ter beschikking stelt, schuift plots een oude bekende weer naar het voorplan: Michael Verschueren. Een comeback van jewelste lijkt in de maak. Niet uit liefde voor de club alleen, dat zou te romantisch zijn, maar vooral omdat Marc Coucke iemand nodig heeft.
Iemand uit het zijn kamp die tussen hem en de razende achterban kan gaan staan. Verschueren is perfect daarvoor. Hij heeft zijn naam, zijn stamboom, zijn populariteit bij de supporters. Verschueren combineert de twee dingen combineert die Coucke nodig heeft: paars-wit DNA én een schild. In de tribunes ligt hij nog altijd relatief goed — zoon van, praat de taal van de club.
Tegelijk is hij close met Coucke. In de bekerfinale vorig seizoen zaten ze samen aan tafel in het Atomium en werden ze samen gezien in het fandorp. Ook tijdens Paris Saint-Germain tegen Aston Villa in Parijs werden ze samen gespot.
In een week waarin het Instagram-offensief van Coucke de boel op scherp zette en Vandenhaute in snelheid pakte, is Verschueren de gedroomde “bewaker” van Coucke: iemand die de storm opvangt terwijl de meerderheidsaandeelhouder achter de schermen aan zijn plannen werkt.
Coucke en Verschueren kunnen ultieme revanche pakken
Verschueren heeft vooral niks meer te verliezen. De zoon van Mister Michel is al meer dan een jaar weg uit de Raad van Bestuur, komt al sinds april 2024 niet meer in het stadion. Verschueren als voorzitter van Anderlecht is een gerucht dat een een tijdje de ronde doet en het zou de ultieme revanche - zowel van Coucke als Verschueren - op Vandenhaute kunnen zijn. Verschueren werd destijds namelijk door Vandenhaute aan de kant geschoven bij Anderlecht.
Toch is het verhaal niet zo simpel om Verschueren zomaar voorzitter te maken. Ten eerste: hij is géén bestuurder meer. Hij deed afstand van zijn zitje in de raad van bestuur en hij verkocht zijn aandelen. Wil Anderlecht hem tot voorzitter benoemen, dan moet er procedureel eerst een terugkeer geregeld worden.
Ten tweede: de stoel is giftig. Vandenhaute zet zijn mandaat “ter beschikking”, maar via Mauvavie blijft er een blokkeringsminderheid van goed 26%. Wie op de voorzitterstoel gaat zitten, weet dat hij tussen kampen moet schipperen. En dat wordt niet gemakkelijk omdat Coucke én Verschueren nog steeds een moeilijke relatie onderhouden met Vandenhaute
En laat ons ook eerlijk zijn over zijn track record. Als sportief directeur scoorde Verschueren geen punten bij Anderlecht. Te dikke contracten in een foute periode; waarmee de club die sportief bleef stilstaan. Dat vergeet de achterban niet.
Marionet of cash cow?
De valkuil is even duidelijk. Als Verschueren binnenkomt als “man van Coucke”, maar zonder duidelijk mandaat, wordt hij net zo goed weggezet als marionet. Zonder heldere afspraken over wie beslist — management versus aandeelhouders, sport versus communicatie — staat de volgende crisis al in de steigers. En dan verschuift het vizier, heel simpel, van “Wouter Buiten” naar “Michael Buiten”.
Wat kan Verschueren wél brengen? Eén: toegang. Hij kent de zalen waar het geld en de beslissers zitten. Verschueren bouwde intussen een stevig internationaal profiel uit bij de ECA. Op het WK voor Clubs zat hij eerste rang, koffie met FIFA-voorzitter Infantino, babbel met PSG-preses Al-Khelaïfi. Connecties, power en geld. En laat dat nu net zijn waar paars-wit vandaag mist.
Twee: taal. Hij kan het verhaal van Anderlecht opnieuw verkopen, nationaal én internationaal. Drie: symboliek. De club smacht naar iemand die níét als “de vijand” wordt gezien. Iemand die de fans tenminste wil meenemen, niet wegzet.
