Claudio Reulens
Domenico Tedesco was volgens bepaalde media een verademing na het vertrek van Roberto Martinez. Daar merkten we nog maar zeer weinig van. Op het EK ging het helemaal mis We maakten een terugblik op het brokkenparcours.
Meunier en Witsel
Het begon al tijdens de voorbereiding op het EK. Bijna elke bondscoach was tevreden dat hij 26 spelers mee kon nemen, Tedesco hield koppig vast aan 25. Om de groepsdynamiek goed te houden. Een heel bizarre houding, want hij had gerust iemand kunnen oproepen die tijdens zijn bewind al bij de kern zat. Een vreemde kronkel. Jan Vertonghen en Arthur Theate waren gekwetst en zouden zeker de eerste match missen. Je zou dan denken dat je zeker die 26ste man meeneemt.
Tijdens de laatste oefenmatch tegen Luxemburg vielen Thomas Meunier en Axel Witsel uit met spierblessures. Dan moet een trainer knopen durven doorhakken. Al snel wist hij dat de twee minstens twee weken out zouden zijn. Dan moet je durven schakelen en topfitte spelers oproepen. Witsel en Meunier speelden geen match.
Spelers kregen een warboel voorgeschoteld
België startte het EK zo met een nooddefensie tegen Slovakije en Tedesco ging daar compleet de fout in door Yannick Carrasco als linksachter te zetten en Zeno Debast (de best uitvoetballende centrale verdediger) als linker centrale verdediger te posteren. België verloor met 0-1 en droeg dit het hele toernooi mee. De Rode Duivels waren vooral die eerste periode tegen Slovakije ronduit dramatisch.
Het tactische plan van Tedesco om Orel Mangala en Amadou Onana ver naar achteren te trekken was een drama. Hij zette Jérémy Doku ook op rechts, wat nog een vreemde kronkel was. Na de rust stuurde hij bij en toen ging het beter. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij tactisch door de mand viel.
Tegen Roemenië ging België van zijn eigen sterkte uit en speelden ze best goed, al gaven ze te veel kansen weg. Tegen Oekraïne speelde België dan weer met angst. De bondscoach koos voor controle en ging niet voluit voor de zege. Die angst zorgde bijna voor de uitschakeling en uiteindelijk voor een loodzware achtste finale tegen Frankrijk.
Tegen Frankrijk wilde Tedesco het wéér anders aanpakken. Hij koos voor de 3de keer in 4 matchen voor een ander tactisch concept. Plots gingen de Belgen met twee spitsen spelen. Dat werkte nog geen enkele keer, want Loïs Openda en Romelu Lukaku zijn absoluut niet complementair. Een Charles De Ketelaere had dat wél gekund, want hij is de perfecte ‘centrocampista’ (een 9,5). Hij had wél brokken kunnen maken en voor meer rust aan de bal kunnen zorgen. Maar Tedesco heeft het niet voor rustbrengers, alles moet ‘full gass’ gaan. 'High intensity' is de norm, maar er moet ook aan de bal een plan zijn. Snel vooruit leek wel het devies. Dat werkte totaal niet op het EK.
Tedesco haalde spelers zelf uit hun vorm door ze op verschillende posities te zetten. Het werd een warboel van jewelste. Carrasco speelde als linksachter, rechter- en linkerflankaanvaller. Trossard speelde links, rechts en centraal. Debast moest opdraven als linker centrale verdediger en rechtsachter. Doku werd een helft op rechts gezet. Het experiment met Openda én Lukaku, waardoor die laatste duidelijk verloren liep. De Bruyne speelde dan hoog op het middenveld, dan als lage spelverdeler… Tielemans die tegen Oekraïne plots defensiever moest spelen dan tegen Roemenië...
Neen, Tedesco scoorde geen punten. Hij wilde té fel tonen dat hij tactisch kon verrassen. De enigen die hij echt verraste was zijn eigen team, dat daardoor nooit in een flow geraakte. Zonde, want de kwaliteiten voor een leuk EK waren zeker aanwezig.
Claudio Reulens
Lees ook:
