Ronny Deila out, Nicky Hayen in. Terwijl het volop de markt verkent op zoek naar een nieuwe coach om de touwtjes in handen te nemen hoopt Club Brugge met behulp van dat schokeffect het seizoen nog te redden. Vijgen na Pasen, zo lijkt het, en bovenal een risico van formaat. Al mag men in Jan Breydel om diverse redenen stiekem toch mikken op een mirakel.
"We koesteren nog ambities in de competitie en hopen om iets moois neer te zetten in de Conference League", beschouwt CEO Bob Madou het alvast nog niet als een verloren jaar. Net daarom maakt Club van de interlandbreak gretig gebruik om in te grijpen. Nu nog een trainer aanstellen wordt omwille van de timing evenwel niet zo opportuun geacht, en dus moet Hayen als tussenpaus de meubelen redden.
Club bereikt 'dieptepunt'
De coach van Club NXT zijn taak is om Blauw-Zwart minstens nog naar een Europees ticket te loodsen, en liefst zelfs te vermijden om voor het tweede seizoen op rij buiten de top drie te stranden. Behalve de droom in Europa zou binnenskamers de tweede plek nog als een realistische doelstelling worden aanzien. Het bestuur blijft tenslotte rotsvast overtuigd van de voorhanden kwaliteit in de kleedkamer.
Dat zij nog niet eens de helft van hun wedstrijden wisten te winnen, goed voor de laagste puntenoogst sinds de invoering van de play-offs, is echter niet louter Deila zijn schuld. De befaamde XG-statistieken hinten op een gebrek aan efficiëntie, al beschikt met de op een na beste aanval én defensie niemand over een beter doelsaldo. Geeft de enorme achterstand op Union dan misschien een vertekend beeld?
Met tevens nog de kwartfinale in de Conference League en een uitschakeling in de halve finale van de beker meent de Noor dan ook dat hij het er nog lang niet zo verkeerd van heeft afgebracht. Schiet zijn werkgever dan te rap in een kramp, zoals dat destijds ook met Carl Hoefkens het geval leek te zijn? Zelf beweert Deila alleszins nog steeds dat hij de scheve situatie nog eigenhandig had kunnen rechttrekken.
Deila graaft eigen graf
Met een paar gerichte versterkingen bijvoorbeeld, die hij in januari niet kreeg. Volgens zijn analyse is Club onvoldoende gewapend om de torenhoge verwachtingen in te lossen. Een verschil in visie met het bestuur, met wie de relatie sowieso al niet optimaal was. Tel daarbij de tegenvallende resultaten, het ondermaatse spelpeil en enkele dubieuze tactische beslissingen, en Deila groef toch zijn eigen graf.
Met al zijn ervaring had hij duidelijk ook moeite om met de druk om te gaan, wat zich onder meer uitte in een alsmaar giftiger discours richting zijn bazen. Niet bepaald handig wanneer je vecht voor je job. Zelf bleef hij strijdvaardig tot het bittere eind, maar die combinatie van factoren kostte Deila – wiens nadruk op het 'proces' niet strookte met de vereiste winnaarsmentaliteit in Westkapelle – dus de kop.
De hamvraag is of zijn ontslag veel zoden aan de dijk zal brengen. Omwille van de gespannen sfeer in Jan Breydel was het stilaan onafwendbaar dat Deila vroeg of laat zijn C4 zou krijgen, maar door nu van trainer te wisselen geeft de directie ondubbelzinnig aan dat het op korte termijn in beterschap gelooft. Is het echter niet wat naïef om te denken dat godbetert Hayen het niveau straks ineens kan opkrikken?
Vertrouwen van Madou
Ondanks de twijfels van buitenaf wil Madou alvast niet weten van een zwaktebod. Integendeel: hoewel de coach van Club NXT de voorbije maanden niet betrokken was bij de A-kern vindt hij de keuze voor een interne oplossing de logica zelve. "Extern staat niet er veel volk te springen. En kun je iemand met wie je een toekomst ziet bezoedelen met de vraag om nu reeds over te nemen?", bedenkt de CEO zich.
Dat blijkt voor Hayen dus zeker niet het geval: net als vorig jaar met Rik De Mil werden er daaromtrent vooraf heldere afspraken gemaakt. Samen met Bart Verhaeghe en Dévy Rigaux is Madou momenteel zelfs al volop op zoek naar de échte vervanger van Deila. Na drie miscasts op een rij, met voor de Noor ook Hoefkens en Scott Parker die teleurstelden, kunnen zij zich nu geen misstappen meer veroorloven.
Tot dan is het aan Hayen om zijn bazen te bedanken voor hun tijdelijk vertrouwen. Een unieke kans voor de 43-jarige Truienaar, die in tegenstelling tot De Mil zelf wel voetbalde op het hoogste niveau maar er als trainer amper ervaring heeft. Welgeteld 38 matchen aan het roer van Waasland-Beveren, waar hij er een drietal jaar geleden niet in slaagde om de degradatie af te wenden, om precies te zijn.
Adelbrieven van Hayen
Eerder deed Hayen zonder veel succes al eens dienst als T1-ad interim bij STVV, nadien volgde een kort avontuur in Wales. Niet echt het CV dat men in Brugge gewend is, al legt hij toch een aantal adelbrieven voor. Zo ontbolsterden Michael Frey en Aboubakary Koita, die Deila zondag het nekschot toediende, onder zijn hoede. Daan Heymans noemt hem zelfs "een van de beste coaches die hij ooit gehad heeft."
"Ik had wel het gevoel dat hij ooit een topclub kon trainen. Hayen ziet voetbal en geeft kansen aan de juiste mensen. Hij had ook geen schrik om de grote salarissen op de bank te zetten, daar dwing je toch respect mee af", aldus de huidige Charleroi-middenvelder in Gazet van Antwerpen, die zich ook nog zijn bevlogen speeches herinnert. Net als zijn voorganger staat Hayen bekend als een peoplemanager.
Iemand die zijn spelers eveneens vertrouwen inboezemt, maar er minder voor terugdeinst om knopen door te hakken. Benieuwd of zijn autoriteit zal worden gerespecteerd door de vedetten in de Brugse kleedkamer, die Deila steunden maar ook geen revolte starten om hem aan boord te houden. Toch is Hayen het intussen gewend om voor een jonge groep te staan, die veel makkelijker te controleren valt.
Tandem met Dury?
Als beste beloftenteam in de Challenger Pro League levert hij wel weer prima werk met zijn jonge mix van Belgisch en buitenlands talent. En dat zonder Romeo Vermant, die halfweg vertrok. Om zich aan te passen aan het overgebleven materiaal ruilde Hayen zijn 4-4-2 dan maar in voor een veldbezetting met slechts één diepe spits. Exact het soort flexibiliteit waar het Deila volgens zijn bazen aan ontbrak.
Koppigheid die zich ook vertaalde in zijn stugge houding tegenover suggesties van bovenaf. Hoewel hij de zelfkritiek niet schuwt hield Deila nauwelijks rekening met de meningen van anderen, wat ergernis opwekte bij het bemoeizuchtige bestuur. Dan zal Hayen ongetwijfeld meer inmenging dulden tijdens zijn conclaven met de vele haantjes op het Blauw-Zwarte erf, waar straks nog een TD moet bijkomen.
Geen technisch directeur in de klassieke zin van het woord, wel een klankbord voor de trainer. Gelet op de keuze voor Hayen, die de hulp van pakweg Francky Dury goed kan gebruiken, schakelt Verhaeghe vermoedelijk een versnelling hoger in de zoektocht naar – na Madou en Rigaux – Vincent Mannaert zijn dérde opvolger. Naar eigen zeggen miste Deila de voetbalknowhow van de afscheidnemend CEO.
Beter doen dan De Mil
Club wou de openstaande vacature in de nieuwe sportieve structuur sowieso liefst nog voor de play-offs vullen, maar nu is er dus toch extra haast mee gemoeid. Twee jaar geleden was het trouwens al de bedoeling om Hoefkens te koppelen aan Christopher Daum, tot diens gezondheidsperikelen roet in het eten gooiden. Vandaag ziet Verhaeghe nog altijd heil in zulk een tandem. Een beredeneerde gok.
Te meer omdat er nog altijd heel wat druk op de ketel staat. Al was dat afgelopen seizoen, toen De Mil na Parker zijn passage en de in het water gevallen terugkeer van Alfred Schreuder in allerijl moest zien te voorkomen dat Club voor het eerst de play-offs zou missen, eigenlijk niet anders. Met een rapport van 13 op 18 volbracht hij zijn missie, om dan met een schamele zes op 18 op zijn limieten te botsen.
Club duimt dat Hayen, die ook nog eens in Europa aan de bak moet, het beter doet. Naar verluidt barst hij na zijn tijdelijke promotie van de ambitie, maar afwachten hoe de T1-ad interim omgaat met de stress nu alle hoop op zijn schouders rust. De verwachtingen zijn alleszins niet gering. Behalve betere resultaten wil Madou opnieuw het DNA van Club zien, met energiek, dominant en herkenbaar voetbal.
Voorbeeld van Hasi
"Zijn insteek was altijd om aanvallend te voetballen van achteruit. Ik herinner me dat we onder hem ook tegen de topploegen echt goeie matchen gespeeld hebben", doet Heymans het beste vermoeden voor de play-offs, waarin Club toch weer als underdog aan de start verschijnt. Net zoals Anderlecht in 2014, toen John van den Brom pas voor de slotspeeldag werd afgelost door zijn assistent Besnik Hasi.
Met een 25 op 30 loodste hij Paars-Wit nog naar de titel, al bedroeg het verschil na de halvering toen wel slechts vijf in plaats van negen punten. Hayen heeft nood aan een nog grotere konijnenpoot. In datzelfde jaar verving Genk vlak voor de PO's tevergeefs Mario Been voor Emilio Ferrera, een jaar later ging Standard er evenmin op vooruit toen Ivan Vukomanovic nog plaats moest ruimen voor José Riga.
Hoewel dat eerste scenario altijd mag zal Club ongetwijfeld vrede nemen met minder. Zeker indien Hayen, net als De Mil vorig seizoen, nog enkele producten van eigen kweek lanceert. Deila durfde ook de kaart van de jeugd te trekken, maar onder andere Jorne Spileers, Kyriani Sabbe, Chemsdine Talbi, Victor Barbera en mogelijk ook Shion Homma zien hun kansen stijgen. Philip Zinckernagel daarentegen.
Hongerige Hayen
Vooral op mentaal vlak is er oplapwerk aan de winkel, maar een goede start kan wonderen doen. Dat weet Hayen, die in Wales zijn strepen verdiende als crisismanager, als de beste. Met een 'bezoek' aan stadsgenoot Cercle en twee thuismatchen was de kalendermaker Blauw-Zwart vrij gunstig gezind. Wie weet ruikt Club dus wel bloed wanneer het op speeldag vier naar Union trekt. Hayen is alvast hongerig.
AD
