Alsof de trainerswissel en nakende overdracht van de macht in de bestuurskamer niet volstond. Nu na Ruud Vormer ook Clinton Mata en Noa Lang de deuren van het Belfius Basecamp achter zich dicht trokken slaat Club Brugge straks een bladzijde om. In zekere zin althans, want met Brandon Mechele, Mats Rits, Hans Vanaken en Simon Mignolet lopen er nog tal van meubelstukken rond in Westkapelle. Vooral die laatste twee zijn al jaren onaantastbaar. Komt daar weldra verandering in?
4 augustus 2019. Na een lange periode van onzekerheid onder de lat besluit Blauw-Zwart paal aan perk te stellen met de komst van Mignolet. Niet geheel toevallig voor een doelman prijkt de 35-voudig Rode Duivel vanaf dan steevast bovenin het lijstje van spelers met de meeste minuten achter hun naam. Net zoals Vanaken, en tot vorig seizoen ook Mata, overigens. Ook in de voorbije campagne bezette het duo weer de eerste en tweede plek. Het verklaart waarom Club het de laatste tijd niet nodig vond om geld te spenderen aan volwaardige back-ups, maar liever rekende op jonge talenten om sporadisch in te springen. Zo was Ethan Horvath de oudste doublure voor Mignolet. Sinds de op dat moment 25-jarige Amerikaan in 2021 het ruime sop koos kregen Nick Shinton en Senne Lammens hun kans in Jan Breydel.
TIJD VOOR TYPE KUJOVIC
Al is dat nogal sterk uitgedrukt, want beiden moesten zich vooral tevreden stellen met wedstrijdjes bij Club NXT. Shinton kwam zelfs nog nooit in actie voor het A-elftal, Lammens mocht welgeteld vier keer depanneren – één keer minder dan Horvath. Bovendien werden ze na nieuwjaar in de pikorde ook nog eens gepasseerd door nieuwkomer Josef Bursik, die weliswaar eveneens nog wacht op zijn debuut. De blijkbaar blessuregevoelige Engelsman wilde het daarom naar verluidt al voor bekeken houden, tot het noodlot toesloeg en hij langdurig in de lappenmand belandde. Intussen was Lammens al naar Antwerp verhuisd, waar de ongeduldige jeugdinternational van zodra Jean Butez beschikt prompt tot nummer één kan promoveren. Jonge keepers met ambitie hebben vaak geen trek in een vaste stek op de bank.
Vermits het schijnbaar net iets minder vertrouwen heeft in Shinton, en Sammy Bossut zoals verwacht slechts een tijdelijke oplossing bleek, acht Club de tijd nu dan ook rijp om toch nog eens een ervaren stand-in in huis te halen. Iemand zoals Vladan Kujovic, die uiteindelijk zelfs zijn voorziene takenpakket overschreed en het pleit won van Colin Coosemans en Bojan Jorgacevic. In dat opzicht is de vermeende belangstelling in Daniel Schmidt misschien wel logischer dan het op het eerste gezicht lijkt. Geen ‘sexy’ target waar de fans enthousiast van worden, al illustreert Shion Homma hoe een Japanner in de rangen hebben vanuit commercieel oogpunt altijd opportuniteiten biedt, maar wel een interessante piste om een stiekem steeds crucialere vacature in te vullen. Tenslotte wordt Mignolet stilaan een dagje ouder.
MIGNOLET TOP TOT 2026?
Niet dat de 35-jarige doelman over zijn toppunt heen is: zo won hij nog maar net de Gouden Schoen. Alles wijst erop dat hij tot het einde van zijn contract, vorig jaar andermaal opengebroken tot medio 2026, de vaste nummer één zal blijven – precies de reden waarom Lammens eieren voor zijn geld koos. Ook vorig seizoen rechtvaardigde Mignolet zijn hoge loon met zijn wekelijkse inzetbaarheid en, zeker in de Champions League, voortreffelijke prestaties. Al liet het anders zo onfeilbare sluitstuk rond nieuwjaar plots even enkele steekjes vallen. Deels omdat de belasting na het WK in Qatar zijn tol begon te eisen. Eerder keerde Mignolet geblesseerd terug van het EK, waarna hij in ijltempo werd klaargestoomd. Rust werd hem de afgelopen jaren nauwelijks gegund. Daarvoor was de Brugse sterkhouder té belangrijk.
Het zette de eeuwige reserve voor Thibaut Courtois, die net nu vrijwillig zijn plek afstaat, zelfs aan om er de brui aan te geven bij de nationale ploeg. “Nog drie jaar top zijn primeert”, focust hij zich louter nog op Blauw-Zwart. Goed nieuws voor Club, dat hoewel Vincent Mannaert zijn ogen altijd open houdt voor jong talent op korte termijn niet hoeft uit te kijken naar een opvolger. Een betere back-up op wie men soms ook effectief een beroep durft te doen dringt zich niettemin op. Mignolet verwijst zelf naar aanslepende kwaaltjes als de voornaamste oorzaak voor de blunders waar hij zich de voorbije jaren op liet betrappen. Ondanks zijn voorbeeldige profmentaliteit loeren blessures bovendien almaar meer om de hoek. Uit voorzorg springt Ronny Deila tijdens de voorbereiding alleszins voorzichtig met hem om.
NOOD AAN NUMMER 2
Waar dat sinds zijn komst nutteloos leek geeft Mignolet zelf dus aan dat voortaan iemand hem gerust geregeld mag komen aflossen. Niet alleen wil hij zijn carrière zo lang mogelijk rekken, de pijn verbijten wegens gebrek aan alternatieven komt zijn vormpeil duidelijk niet ten goede. Iets waar Club evenmin bij gebaat is. Uiteraard blijft de steunpilaar onmisbaar als het om de knikkers gaat, maar af en toe moet de defensie ook zonder hem eens stand kunnen houden. Zelfs zonder fysieke problemen blijft Mignolet misschien bij voorkeur hier en daar aan de kant. In de beker of tegen mindere goden in de competitie bijvoorbeeld, eventueel zelfs in de Conference League mocht Blauw-Zwart haar schaapjes er al snel op het droge hebben. Al staan ze in Westkapelle tegenwoordig wel weer met beide voeten op de grond.
Na vorig seizoen gaat Club er niet meer vanuit dat het met eender wie tussen de palen met de vingers in de neus kan winnen. Om de druk op Mignolet te verlichten lijkt een direct inzetbare reservedoelman die paraat staat wanneer het nodig is daarom geen overbodige luxe meer. Een naar Belgische normen betrouwbaar sluitstuk, die er vrede mee neemt dat hij in theorie slechts een bijrol zal vertolken. Zoals keeperstrainer Wouter Biebauw recent benadrukte is het mentale aspect een doorslaggevende factor: de toekomstige nummer twee moet zijn plaats kennen. Samen met de financiële kant van het verhaal, vooralsnog blijkt hij te duur, is het een van de weinige kanttekeningen bij de poging om Schmidt te strikken. De 13-voudig international wil ongetwijfeld zijn kansen bij de nationale ploeg gaaf houden.
STRUIKELBLOK SCHMIDT
Daartegenover staan Japanners doorgaans gekend om hun nederige houding – indien hij aan dat cliché beantwoordt voldoet Schmidt op dat vlak alvast aan het gewenste profiel. Met 33 clean sheets in 110 optredens voor STVV heeft de halve Amerikaan zijn strepen in ons land bovendien reeds ruimschoots verdiend. Helaas beschikt hij niet over een Belgisch paspoort, altijd een troef op de bank, maar voor het overige vinkt de 31-jarige ancien zowat alle vakjes af. Om de puzzel te vervolledigen moet nu alleen de prijs nog kloppen. Hoewel hij nog maar één jaar vastligt wezen de Kanaries al een Turks aanbod af. De spaarpot is dan wel goed gevuld in Jan Breydel, voor iemand die zelden zal spelen wil Mannaert nog steeds niet te diep in de buidel tasten. Te meer nu de CEO een beetje over het budget moet waken.
Voorlopig vormt het prijskaartje dus een struikelblok, benieuwd hoever Blauw-Zwart wil doordrukken in dit dossier. Mocht hij er zelf voor openstaan lijkt Schmidt alleszins de ideale doublure voor Mignolet. Nagenoeg al het bovenstaande is trouwens tevens van toepassing op Vanaken, die er zoals hij toegeeft eveneens wellicht zijn minste campagne in Brugse loondienst heeft opzitten. Toch stond opnieuw geen enkele veldspeler vaker tussen de lijnen. Op zich niks ongebruikelijks, zelf verkiest de aanvoerder zelfs een vol schema om het ritme te bewaren. Op 30-jarige leeftijd zou ook hij echter adempauzes moeten kunnen inlassen. Zijn cijfers bleven wel enigszins op peil, maar soms leek Vanaken de nodige energie te ontberen om nog het verschil te maken. Wat gewicht van zijn schouders nemen kan daarbij helpen.
VOORBEELD VOOR VANAKEN
Of is het de motivatie die ontbreekt? Dat hij last heeft om zich op te laden voor een zoveelste bezoek aan Eupen willen we best geloven, maar de dirigent lijkt verre van uitgeblust. Wat extra concurrentie kan hem wel aanmanen om zijn wisselvallig niveau weer op te krikken. De afgelopen jaren deden louter jonkies zoals Cisse Sandra dienst als stand-in voor Vanaken, die steevast zeker was van zijn plaats. Tijd om daar verandering in te brengen? Denk maar aan hoe zelfs Kevin De Bruyne bij Manchester City af en toe geprikkeld wordt door Pep Guardiola. Al is het nog maar de vraag of die aanpak impact heeft – onze landgenoot lijkt er zich eerder aan te irriteren. Bovendien is Deila geen Guardiola. Hij moet toch vooral andere manieren zien te bedenken om de scherpte bij Vanaken en co terug op peil te brengen.
Het is dus niet alsof een nummer 10 hem dadelijk het vuur aan de schenen komt leggen. Ook hier stoffeert Club de kern liefst met een goedkope, kwaliteitsvolle optie. De transfervrije Stef Peeters lijkt een geschikte kandidaat. Of zoekt Blauw-Zwart het alsnog in de eigen stal? Homma, een heel ander type, klopt alvast op de deur. Net zoals Abdelkahar Kadri van KV Kortrijk kan hij wie weet ook op langere termijn de schoenen vullen van Vanaken, die nog een jaar langer dan Mignolet tot de grootverdieners zal behoren. Het afscheid van de tweevoudig en regerend Gouden Schoen is nog niet voor meteen. Anticiperen op morgen – wat met pakweg Owen Otasowie en Noah Mbamba bij Vormer mislukte – is één ding, back-ups zijn vandaag al meer dan welkom. Kujovic en Mats Rits weten dat het daar niet bij hoeft te blijven.
AD
