"We gaan zien wat het wordt. Ik houd alle opties open", leek Noa Lang zijn lesje na vorig jaar, toen hij zo zeker was van zijn stuk dat hij voorbarig zijn afscheid aankondigde, even geleerd te hebben. Om vervolgens dan toch toe te geven dat hij het na drie seizoenen bij Club Brugge stilaan welletjes geweest vindt. Al denkt de straks 24-jarige Nederlander, die naar eigen zeggen al gesprekken voert met geïnteresseerde clubs, misschien toch maar beter nog eens goed na over zijn volgende bestemming.
Een verlengd verblijf in België, waar hij "uitgespeeld" is, lijkt dit keer alleszins uitgesloten. Niet alleen heeft Lang zijn zinnen nu echt wel op een transfer gezet, vermits zijn contract in 2025 afloopt is het voor Club nu of nooit om te cashen. De kans dat de aanvaller bijtekent oogt tenslotte klein. Door het mislopen van de Champions League beschikt Blauw-Zwart zowel op sportief als financieel vlak alvast over minder troeven om hem te paaien dan vorige zomer, toen Lang ook al naar de exit lonkte. Anders dan een jaar eerder was Club dan reeds bereid om mee te werken, maar mede door het pittige prijskaartje – op dat moment niet langer 40 maar wel nog altijd een dertigtal miljoen – bleek de interesse intussen wat bekoeld. Toen er in het slot van de mercato alsnog schot in de zaak kwam sloeg tot overmaat van ramp het noodlot toe.
PLICHTBEWUST
Hoewel hij op eigen verzoek op de bank plaatsnam bleef Lang in tegenstelling tot Charles De Ketelaere wél nog gretig invallen, met een enkelblessure die zijn plannen definitief dwarsboomde tot gevolg. Een scenario dat hij nu absoluut zal willen vermijden, al blijkt de zevenvoudig international – zopas wel nog bij Oranje aan de bak – niet het type om keet te schoppen. "Zolang ik onder contract sta en er niets concreet is, ga ik nooit weigeren om te spelen", luidde het vorig jaar, toen hij de knop vlug omdraaide. Met het WK in het verschiet begreep de ambitieuze dribbelkont, die doodgraag wil schitteren op het hoogste toneel, dat blijven hem het beste vooruitzicht bood om zijn kansen op een selectie na zijn revalidatie gaaf te houden. Met succes, ondanks zijn beperkt aandeel in de historische CL-campagne.
Vooral na nieuwjaar leek er van teleurstelling weinig sprake. Integendeel: veel ploegmaats konden een voorbeeld nemen aan zijn inzet en overgave, waar ongeacht de coach zelden iets op aan te merken viel. Zowel op als naast het veld deed Lang zijn stinkende best om het elftal eigenhandig uit de malaise te loodsen. Niet enkel met acties, goals en assists, ook door zich plichtbewust van zijn defensieve taken te kwijten. Al liet hij in Genk wel even een steekje vallen. Het kwam hem op een tik op de vingers van Rik De Mil te staan, die zijn sterkhouder verweet teveel met randzaken bezig te zijn. Hoewel hij op dat vlak stappen zette – Mark van Bommel hoopte tevergeefs dat zijn landgenoot zich net als zijn collega's uit Genk zou laten vangen op de Bosuil – blijft het hoofd koel houden af en toe nog altijd een werkpunt.
NEGATIEVE PERCEPTIE
Omwille van zijn winnaarsmentaliteit laaien de emoties ook na afloop geregeld hoog op. Denk maar aan zijn uitbarstingen na Cercle of op Antwerp, toen zijn eigen glansprestaties telkens niks opleverden. Lang staat dan wel graag in de schijnwerpers, het collectief primeert. Niemand in de kleedkamer, waar hij als sfeermaker goed in de groep ligt, die er overigens aan tilt wanneer hij zijn frustraties uit. Als een geboren leider ontfermt Lang zich onder meer steevast over de nieuwkomers, inclusief concurrenten op zijn positie. Ook door de fans wordt hij niet louter wegens zijn kunstjes tussen de lijnen op handen gedragen. De publiekslieveling, die zich al vanaf dag één geapprecieerd voelt, laat geen gelegenheid onbenut om te tonen dat de liefde oprecht wederzijds is. Zo maakt hij met plezier tijd voor de aanhang.
Het zijn stuk voor stuk voorbeelden van het verkeerde beeld als zogenaamd moeilijke jongen dat de buitenwereld, die zich blindstaart op zijn soms misschien nogal arrogante uitstraling, over hem heeft. Volgens de zelfzekere winger zelf, tijdens het gala op de korrel genomen door Radja Nainggolan, is het zelfs de enige reden waarom hij nooit de Gouden Schoen won. Een negatieve perceptie die tevens in Nederland heerst. Sinds zijn spraakmakende overstap op jonge leeftijd van Feyenoord naar aartsrivaal Ajax is Lang niet alleen in Rotterdam persona non grata, wat deels zijn karakter vormde, ook in de rest van het land valt hij lang niet overal in de smaak. Met een hattrick bij zijn eerste basisplaats begon het nochtans allemaal prima in Amsterdam, maar na een opgeblazen conflict met Dusan Tadic liep het mis.
HART OP DE TONG
De uitbrander van Erik ten Hag – net zoals Carl Hoefkens en Alfred Schreuder, die hem elk eens uit de wedstrijdkern verwijderden, iets minder vertrouwd met zijn handleiding dan Philippe Clement, Scott Parker en De Mil – achtervolgt het Lang tot op vandaag. Ook in België wordt alles wat hij doet onder een vergrootglas gelegd: zo maken wel meer spelers misbaar, en is hij niet de eerste die eens op een bal gaat staan of een doelpunt viert met zijn vinger tegen de lippen. Al maakte Lang zijn reputatie meermaals ook zelf waar. Met zijn krasse uitspraken bijvoorbeeld, blakend van het zelfvertrouwen, plagend richting tegenstanders en scherp voor zijn critici. Het hart op de tong, op zich een verademing tussen de doorsnee overvloed aan clichés. Helaas denkt duidelijk niet iedereen daar hetzelfde over.
"If everybody likes you, you have a serious problem", geniet Lang zelf van de controverse en wekelijkse fluitconcerten. Ook nu staat hij weer in het oog van de storm, al zegt de Nederlander op zich weinig verkeerd. Akkoord: de Jupiler Pro League omschrijven als een bende beukers is niet bepaald de beste reclame, maar dat het er op onze velden potiger aan toegaat dan in de Eredivisie is niks nieuws onder de zon. Bovendien werd Lang niet echt in bescherming genomen door de arbitrage, die hem soms zelfs leek te viseren. Zijn drie rode kaarten, waarvan twee om vage redenen, kreeg hij van dezelfde scheids. Door de Belgische refs vorig jaar als “schandalig” te beschrijven riep hij het onheil zoals wel vaker allicht wel voor een stuk over zichzelf af. 28 gele kaarten in 125 matchen is trouwens hoe dan ook te veel.
LOGISCHE TUSSENSTAP
Dat vindt ook Ronald Koeman, die hem mede daarom even links liet liggen. "Zijn gedrag past niet bij een voetballer", klonk het hard, een beeld dat hij intussen alweer moest bijstellen. Het illustreert hoe zijn imago hem nog altijd vooruitsnelt bij onze noorderburen. Precies daarom lijkt een terugkeer naar zijn heimat geen verstandige zet. De afgelopen jaren mikte Lang – overtuigd dat hij via een bewuste carrièreplanning gestaag de absolute top zal bereiken, waar hij volgens Louis van Gaal het potentieel voor heeft – op een stap naar een grotere competitie. Nu overweegt hij evenwel om dichter bij huis te blijven. "Eerst zei ik sowieso neen, maar nu kijk ik er anders naar. Misschien kan één of twee jaar geen kwaad", staat de kersverse vader niet weigerachtig tegenover een verhuis naar pakweg Ajax of PSV.
Hoewel hij dankbaar is voor zijn tijd in Brugge is Amsterdam of Eindhoven een beter platform om zich in de kijker te spelen, redeneert Lang verder nog. Heel wat kleppers uit de JPL realiseerden de voorbije jaren weliswaar erg fraaie transfers, maar smaakmakers van Ajax en PSV verhuizen inderdaad vlotter voor bedragen van 40 miljoen rechtstreeks naar de Europese top. Hetzelfde kan echter worden gezegd van ploegen zoals Benfica, Mönchengladbach, Lille – dat vorige zomer al lastminute nog een poging waagde – en Rennes, die net als Besiktas – waar Lang in de jeugd vertoefde toen zijn stiefvader Nourdin Boukhari er werkzaam was – naar verluidt aan zijn mouw trekken. Niet bepaald de bestemmingen waar hij tot voor kort nog luidop van droomde, wel logische tussenstappen richting nog mooiere oorden.
CLUB WERKT MEE
Zelf had Club vast ook gehoopt dat de eerdere gegadigden uit de Premier League en Serie A – Leeds, Arsenal en AC Milan waren concreet – opnieuw zouden aankloppen. Ondanks zijn knappe adelbrieven, met 38 goals en 34 assists, twee titels en onder meer een glansprestatie tegen PSG in de Champions League, zit de jackpot er evenwel niet meer in. Zijn marktwaarde kelderde van 25 tot 15 miljoen, allicht neemt Blauw-Zwart vrede nemen met zowat de helft van de ooit beoogde recordsom, wie weet zal de vraagprijs zelfs nog verder zakken om zijn wens in te willigen. Uiteraard hoopt men in Westkapelle nog op een opbod om de winst op te drijven, maar uit respect voor zijn verdiensten zal Lang alleszins weinig in de weg worden gelegd. Zijn eigen voorkeur wordt daarbij ongetwijfeld eveneens doorslaggevend.
De Ketelaere, helaas geen uithangbord om eventuele twijfelaars over de streep te trekken, ging ook niet zomaar naar de hoogste bieder. Zelf ziet Lang dus een comeback naar Nederland zitten, waar de miljoenen ook niet zomaar over de balken worden gezwierd. Ajax tast af en toe diep in de buidel, maar het plafond van PSV ligt lager dan dat van de Franse kandidaten. Hoe dan ook zou Lang er niet met een propere lei van start gaan, zoals hij zelf aanhaalt nochtans precies waar hij nood aan heeft na zijn beladen periode in België. Ook in Nederland gaat de linksbuiten vaker over de tongen omwille van extra-sportieve zaken dan om zijn onversneden klasse. Denk maar aan de honende reacties op de 'Messi-rol' die Van Gaal hem op training in Qatar toebedeelde. Pers en fans hebben hun oordeel al klaar.
TERUG NAAR NEDERLAND?
Dan lijkt Portugal of Frankrijk, waar hij zonder vooringenomenheid minder aandacht zou krijgen, een betere omgeving. Lang is dan wel graag het mannetje, op het WK bewees hij zijn ego aan de kant te kunnen schuiven. Natuurlijk wil hij wel spelen, wat bij PSV en Ajax – niet meer van het kaliber als toen Lang er vertrok – dan weer zekerder oogt. Wil de ex-Ajacied zich evenwel wagen aan het wespennest van de Johan Cruijff ArenA, waar niet iedereen een reünie genegen is en Tadic nog altijd rondloopt? De druk zou immens zijn, een uitdaging die Lang echter niet uit de weg gaat. Misschien ziet hij dus net zijn kans schoon om door de grote poort terug te keren. Net zoals hij er wie weet net op gebrand is om straks ook in Nederland, waar hij weliswaar ook voorstanders heeft die al langer pleiten voor meer kansen bij Oranje, iedereen het zwijgen op te leggen. Zijn doelpunt tegen Kroatië, waarmee hij zichzelf vlug nog eens in de etalage zette, kan alvast een eerste stap zijn om net als in Brugge alsnog de harten te veroveren.AD
