In de eretribune van Jan Breydel slaakte Bart Verhaeghe ongetwijfeld een zucht van opluchting na de onverhoopte kwalificatie voor de Champions Play-Offs. Van gemoedsrust is echter weinig sprake, want de voorzitter van Club Brugge moet zo snel mogelijk een paar belangrijke knopen doorhakken. Te beginnen in de bestuurskamer, waar Vincent Mannaert dringend nood heeft aan hulp. En dan hebben we het niet louter over zijn alcoholproblematiek.
Wie weet waar het schip zal stranden nu Blauw-Zwart er alsnog weer bij is. Toch kan Verhaeghe, nauw betrokken tijdens de voorbije crisisperiode, zelfs in het meest gunstige scenario niet negeren wat er de laatste tijd zowel op als naast het veld allemaal misliep in Westkapelle. Hoewel hij samen met de rest van het Brugse bestuur tevens zelf voor de spiegel moet staan dringt zich in meerdere geledingen daarom actie op. Zo ligt er tijdens de zomermercato flink wat werk voor de boeg, en blijft Club speuren naar een nieuwe coach. Of weet T1 ad-interim Rik De Mil nog een vaste benoeming af te dwingen? De vraag is momenteel vooral wie zich over die prangende dossiers moet buigen. De eerste prioriteit lijkt dus de vacature van sportief manager, een functie die vandaag nog door Tom Caluwé wordt bekleedt.
VOORBEELD VOOR VANDENHAUTE
Na het afscheid van trouwe rechterhand Roel Vaeyens moest de voormalig technisch directeur van KV Mechelen tegengewicht komen bieden aan Mannaert. Net zoals Roman Yaremchuk en Scott Parker ligt hij evenwel al op de stapel met miscasts. Nochtans valt er weinig te evalueren: tijdens zijn vuurdoop in januari werd hogerop beslist om gewoon pal te staan. Caluwé bleek simpelweg niet de geschikte sparringpartner voor Mannaert, die nog altijd graag zijn duit in het zakje doet – en daar op basis van zijn verwezenlijkingen ook recht op heeft. Hoe dan ook moet Club dus terug op zoek naar een TD om samen met de CEO het transferbeleid uit te stippelen. Tenminste indien hij zelf nog op post blijft na zijn openhartige biecht bij HUMO, waarin zijn overmatig drankgebruik uit de doeken werd gedaan.
Een moedige getuigenis, al koos Mannaert met de rug tegen de muur eerder voor de vlucht vooruit. Een knap staaltje crisiscommunicatie dus – Wouter Vandenhaute kan er iets van leren. Liever zijn eigen versie van de feiten erkennen dan de beerput via anonieme getuigenissen te laten opentrekken, wat zoals Anderlecht weet ook zijn werkgever meer leed had berokkend. In plaats daarvan eist Mannaert zijn verantwoordelijkheid op en neemt hij de schuld volledig op zich. Al straalt zijn bedenkelijk gedrag als uithangbord en vertegenwoordiger wel af op de rest van de club. Ondanks de slinkse PR-aanpak heeft de geleden imagoschade straks mogelijk dan ook impact op sponsors en partnerships, net op een moment dat Club ook op sportief vlak wat van haar pluimen laat. Verhaeghe zal er niet om lachen.
SPREEKWOORDELIJKE DRUPPEL
Niet toevallig wordt de vuile was buiten gehangen wanneer het Brugse pantser eindelijk eens barstjes vertoont. Die slechte resultaten, mee ingegeven door verkeerde trainerskeuzes van achtereenvolgens Mannaert en Verhaeghe, brachten ook binnenskamers onrust en nervositeit teweeg. De opvolging van foute beslissingen, met tussendoor nog een afgang op de beurs, zorgden naar verluidt zelfs voor enige spanning tussen de gedecoreerde tandem. Door de recente onthullingen staat hun relatie nu meer dan ooit onder druk. Samen met zijn Raad van Bestuur houdt de preses Mannaert wel nog de hand boven het hoofd, voorlopig blijft het bij een tik op de vingers. Dankzij het krediet dat de CEO met zijn palmares heeft opgebouwd werden zijn fratsen in het verleden wel vaker met de mantel der liefde toegedekt.
De kansen zijn echter opgebruikt, zoals Mannaert zelfs ook beseft betekent een volgende misstap de spreekwoordelijke druppel. Hopelijk kan de recidivist, die niet voor het eerst het boetekleed aantrekt, zijn demonen nu bedwingen. Aan inkeer en motivatie alvast geen gebrek, maar wat als Verhaeghe zich toch genoodzaakt ziet om hem op kant te schuiven? Ook zonder nieuwe incidenten staat Mannaert voortaan vol in de wind. Zijn gezag is onherroepelijk ondermijnd, van zodra het wat minder gaat zal hij steevast onder vuur komen te liggen. Een positie die zelfs met zijn staat van dienst op termijn moeilijk houdbaar lijkt. Ondanks zijn gebreken blijft Mannaert, wiens vakmanschap nog steeds niet ter discussie staat, terwijl wel de co-architect achter de huidige hoogconjunctuur. Schoenen die je niet zomaar vult.
ONVERVANGBARE MANNAERT
Een vervanger vinden lijkt alleszins allerminst vanzelfsprekend. Verhaeghe loopt hoog op met Peter Bossaert, recent uit zijn functie ontheven bij de voetbalbond, maar hij vereist een sportief directeur met veel voetbalkennis aan zijn zijde. Michel Preud'homme, eveneens een potentiële kandidaat, heeft dan weer minder kaas gegeten van het bestuurlijk aspect. Tenzij hij zijn goede voornemens niet kan waarmaken is allicht niemand bekwamer dan Mannaert, hoewel hij recent cashte op een deel van zijn aandelen ook met zijn geld gebonden aan Club, om de krijtlijnen uit te tekenen. Zonder zich vast te klampen aan zijn job denkt hij naar eigen zeggen trouwens niet aan opstappen – een gracieuze exit naar Ajax zit er niet meer in. Zijn stoel mag dan wel wankelen, Mannaert verdient het voordeel van de twijfel.
Wel ziet hij in dat hij niet te veel hooi op zijn vork mag nemen. Doorgaans grijpt de workaholic naar de fles wanneer hij bezwijkt onder de stress. Zijn takenpakket verlichten is dus essentieel. "Het lukt me alsmaar beter om te delegeren. De werkdruk mag ook wel ietsjes lager", klinkt het onder meer. Na de mislukte poging met Caluwé mag duidelijk iemand anders de dagelijkse leiding van het sportieve departement op zich komen nemen. Een stille kracht achter de schermen, die net zoals Vaeyens en Caluwé – behalve zijn optredens naast Carl Hoefkens op de bank zelden op de voorgrond – bereid is om vanuit Mannaert zijn schaduw te opereren. Tenslotte zal hij altijd wel iets in de pap te brokken hebben. Zo blijkt Blauw-Zwart vandaag zelfs reeds druk in de weer met transfers voor volgend seizoen.
OPVOLGER VAN CALUWÉ
Trekt er stiekem al iemand mee aan de touwtjes, of speelt Mannaert toch opnieuw solo slim? Hoe dan ook staat de opvolger van Caluwé er liever vandaag dan morgen, zeker mocht hij mee mogen beslissen over de trainerskwestie – al zal Verhaeghe daarover ook wel zijn zegje doen. Club gaat drukke en vooral cruciale maanden tegemoet, die Mannaert best niet op zijn eentje moet afhandelen. Wie kan dan een handje helpen? Christoph Daum lijkt alvast een goede kanshebber. Net als Preud'homme, die hier ook in aanmerking komt, is de Duitser nog steeds populair bij de fans. Zo gaf hij zondag nog de aftrap tegen Eupen, om vervolgens plaats te nemen naast Mannaert in de tribune. Sinds hij afzwaaide als coach, intussen toch reeds geruime tijd geleden, onderhield Daum dan ook een goed contact met het bestuur.
Daar wordt hij hoog ingeschat, want voor zijn ziekte stond Daum blijkbaar op het punt om als mentor voor Hoefkens te dienen. Allicht zou de samenwerking dus vlotter verlopen dan met Caluwé. Wie weet ziet Peter Verbeke, recent nog lovend over Mannaert, een terugkeer in de luwte wel zitten. Of kiest de landskampioen zoals wel vaker voor een interne promotie? Guilian Preud'homme bijvoorbeeld, die niet alleen CEO is van Club NXT maar met het netwerk van zijn vader over een extra troef beschikt, of zelfs Maarten Dedobbeleer? Een grote naam is geen vereiste, integendeel: Club zoekt geen type Marc Overmars, wel iemand met een low profile die zich kan schikken binnen de succesvolle structuur. Dat de werking onder de loep moet worden genomen wil niet zeggen dat prompt alles dient te veranderen.
HAAST VOOR VERHAEGHE
Behoudens een vertrouwensbreuk blijft er in de nabije toekomst voor Mannaert een leidinggevende rol weggelegd. Net als iedereen in Westkapelle moet de veeleisende CEO na deze wake-up call dan wel kritisch naar zichzelf durven kijken, en bovenal het engagement om zijn aanslepend probleem aan te pakken naleven. Zo niet eindigt zijn fraai parcours met een afscheid in mineur. Hun lot is niet aan elkaar verbonden, maar om deze woelige periode samen te overleven is het aan Verhaeghe om zijn partner in crime optimale ondersteuning te bieden. Meer nog dan om een van de belangrijkste zomermercato's in jaren voor te bereiden is er vooral daarom haast gemoeid met de aanstelling van een nieuwe sportief manager. Al kan die keuze na het verloren halfjaar met Caluwé nu wel maar beter ineens de juiste zijn.
AD
