Hoewel het vooraf kansloos werd geacht verweerde Club Brugge zich woensdag redelijk kranig tegen Benfica. Baten deed het evenwel niet, want met een 0-2 nederlaag wist Blauw-Zwart geen gunstige uitgangspositie te bemachtigen voor de return in Lissabon. Scott Parker krijgt nu drie wedstrijden de tijd om verder te sleutelen aan zijn recept, te beginnen zondag in de derby tegen stadsgenoot Cercle. Al heeft de coach voor zijn voornaamste zondebok nauwelijks alternatieven voorhanden.
Ondanks de malaise in eigen land, en de kritiek die voor de aftrap reeds werd geuit op de aanpak van Parker, koesterde Jan Breydel even hoop op een nieuwe Europese hoogdag. Club kraakte tijdens haar debuut in de knock-outfase van de Champions League af en toe wel onder de Portugese druk, maar hield in de eerste helft al bij al vrij vlot stand en slaagde er grotendeels in om de controle te bewaren. Onder impuls van valse nummer negen Noa Lang en een uitstekende Hans Vanaken, met tevens een eervolle vermelding voor de verdienstelijke Kamal Sowah en dreigende Tajon Buchanan op de flanken, stak het aan de overkant bovendien ook zelf geregeld de neus eens aan het venster. Op slag van rust leek Denis Odoi de landskampioen zowaar op voorsprong te koppen. Helaas ging dat feestje niet door.
DODELIJKE BLUNDERS
Net zoals tegen Antwerp en in iets mindere mate Union stond vooral de defensieve organisatie dus op punt, met wat meer meeval maakte Club misschien zelfs aanspraak op meer dan het billijk gelijkspel waar iedereen vooraf voor had getekend. Tot het zichzelf andermaal in de eigen voet schoot met twee individuele blunders. "Dit is zuur. Typisch ons ook", verwoordde uitblinker Lang de Brugse frustraties na afloop. Eerst beging Jack Hendry een even klassieke als knullige strafschopovertreding kort na de onderbreking. Lang heeft het niet geduurd alvorens de verloren zoon, die voorts wel weer illustreerde waarom Parker hem er graag terug bij wou hebben, opnieuw boter op het hoofd heeft. Zijn soms nogal onbesuisde ingrepen speelden Hendry tijdens zijn eerste passage in Westkapelle bijwijlen al parten.
Op dat moment was er weliswaar nog geen man overboord voor Club, dat best kon leven met een 0-1 nederlaag. Niet het gedroomde resultaat, maar met het oog op de terugmatch geen onoverkomelijke achterstand. Dan kwam de doodsteek van David Neres, wiens ultiem nekschot gelukkig eveneens werd afgekeurd wegens buitenspel, in de absolute slotfase een pak harder aan. "Die tweede tegengoal doet pijn en is enorm vervelend", aldus Lang en Simon Mignolet in koor. Hoewel ze het geloof niet opgeven beseft het duo dat de opdracht in Portugal binnen drie weken zo een stuk moeilijker wordt. Met dank aan Bjorn Meijer, kinderlijk afgetroefd door zijn tegenstander. "Zulke fouten bepalen de uitslag, maar dat kan een jonge speler nu eenmaal overkomen", nam Parker zijn linksachter achteraf in bescherming.
ALL-IN OP MEIJER
"Volledig mijn schuld", ging Meijer zijn verantwoordelijkheid zelf echter niet uit de weg. "Ik wou de bal opzij tikken naar Brandon Mechele en terwijl mijn lichaam zetten, maar glijd weg en mis hem helemaal. Pech, al mag het niet gebeuren. Twee fouten zetten ons voor een voldongen feit. De samenvatting van ons seizoen", vertelde de Nederlander, die zijn hoofd wel evenmin laat hangen voor de return. Hopelijk kan hij zich spoedig herpakken, want dat Meijer in Lissabon gewoon weer aan de aftrap zal verschijnen staat ondanks zijn uitschuiver nu al zo goed als vast. Alleen in Parker zijn debuut tegen Genk maakte de peperdure zomeraanwinst, na amper 27 optredens voor zes miljoen weggeplukt bij Groningen, niet de volledige 90 minuten rond. Ook in de laatste weken onder Hoefkens was hij al onbetwist titularis.
Tot dan kreeg Eduard Sobol nog sporadisch zijn kans, of opteerde Hoefkens voor Buchanan en Andreas Skov Olsen als aanvallende fullbacks in een 3-5-2. Dat laatste recept is Parker minder genegen. Hij kiest resoluut voor een 4-3-3, met als gevolg dat de wisselopties voor Meijer bijzonder beperkt zijn. Per slot van rekening nam Blauw-Zwart in januari afscheid van Sobol, zijn enige echte concurrent als linksback, en besloot het geen vervanger te zoeken. Al deed Club wel tevergeefs een poging om behalve Hendry ook Maxim De Cuyper vroegtijdig terug naar Jan Breydel te halen. Pas vanaf volgende zomer moet hij Meijer het vuur aan de schenen leggen, al zijn beiden volgens het eigen jeugdproduct best compatibel. "In een 3-5-2 kan hij als centrale verdediger spelen en ik mijn ding doen op de flank", klonk het recent.
NO SWEAT/NO GLORY
Benieuwd of Parker daar hetzelfde over denkt. Voor zover hij dan nog de plak zwaait in Westkapelle, al vroeg voorzitter Bart Verhaeghe zopas nog om hem wat krediet te gunnen. In de tussentijd heeft de Engelsman links achterin alvast weinig andere mogelijkheden dan vol de kaart van Meijer te trekken. Zijn prestaties voor nieuwjaar stemden het bestuur blijkbaar voldoende gerust om all-in te gaan op de tiener en hem meteen tot certitude te bombarderen. Net zoals zijn eigen mistasten tegen Benfica een verkeerde inschatting? Misschien was het dan toch nog te vroeg om alle eieren in zijn mandje te leggen. Niet dat iemand ineens hoeft te twijfelen aan zijn kwaliteiten of potentieel. Niet voor niks zitten er naar verluidt reeds wekelijks scouts in de tribune om zijn verdere ontwikkeling op de voet te volgen.
Zij noteerden woensdag ongetwijfeld zijn schoonheidsfoutje, maar zagen voordien tevens hoe Meijer opnieuw overeind bleef tegen João Mário en co. Op defensief gebied is hij nu al sterker dan Sobol of De Cuyper, die ook op fysiek vlak moeten onderdoen. Met zijn volume en tomeloze inzet ademt de 19-jarige krachtpatser de Brugse waarden en normen uit, de leuze No Sweat/No Glory is hem op het lijf geschreven. Precies daarom wordt zijn jeugdzonde hem vlug vergeven. Nochtans dreigt die late slipper zijn trainer zuur op te breken. De negatieve perceptie omtrent Parker neemt alsmaar toe. Zouden zijn keuzes op dezelfde manier in vraag worden gesteld mocht Meijer geen goal op zijn geweten hebben? Bij gebrek aan alternatieven kan de coach alleszins niet anders dan de mantel der liefde bovenhalen.
IJSKONIJN MEIJER
Zondag tegen Cercle verschijnt Meijer allicht dus gewoon weer aan de aftrap. Vervolgens krijgt hij ook tegen AA Gent en KV Oostende, duels die de landskampioen stuk voor stuk moet zien te winnen, de kans om de knop om te draaien voor de afreis naar Lissabon. Zijn stevig gestel lijkt weliswaar in staat om die snelle opeenvolging van matchen te verteren, maar ook vanuit dat opzicht waagt Club een gok door vol in te zetten op een onervaren speler. Eist de belasting vroeg of laat haar tol? In het geval van een langdurige blessure of schorsing ziet Parker zich prompt genoodzaakt om te sleutelen aan zijn systeem, of pakweg Odoi of zelfs Abakar Sylla als noodoplossing te gebruiken. In tegenstelling tot zijn leeftijdsgenoot blijkt het ijskonijn gelukkig geen kaartenpakker: in de competitie zit hij aan drie stuks.
Stellen dat Blauw-Zwart zich het vertrouwen in Meijer reeds beklaagt is een brug te ver. Club gelooft terecht in zowel de progressiemarge als de huidige capaciteiten van de polyvalente linksback, die op korte dan wel lange termijn vermoedelijk een veelvoud van zijn forse investering zal opbrengen. Al laat zijn voetballend vermogen soms wel wat te wensen over, zo getuigt zijn technisch foutje tegen Benfica. Vooral in balbezit is er dus werk aan de winkel, en dat terwijl de backs net cruciaal zijn in de opbouw onder Parker. Aan de overkant weet Clinton Mata, wiens offensieve impulsen nog geringer zijn, vaak trouwens evenmin wat aan te vangen met het leer. Met één doelpunt en vijf assists, waaronder een fraai exemplaar tegen Genk, evenaart Meijer qua statistieken wel min of meer het tempo van Sobol.
CLUB OP GLAD IJS
Klein bier vergeleken met De Cuyper, bij Westerlo goed voor zes stuks elk. Aanvallende troeven die bij een topploeg handiger van pas komen dan de beperkte bijdrage van Meijer in de zone van de waarheid. Tenzij hij dan alweer een volgende stap zet in zijn prille blitzcarrière, of Club net direct casht op De Cuyper, maken zij vanaf komende zomer onderling uit wie het pleit wint. Tot dan zorgt de exit van Sobol alvast voor een onevenwicht in de selectie. Gezien diens gelimiteerde speelkansen was een vertrek van de Oekraïner na bijna vier jaar trouwe dienst een logisch onderdeel van de voorziene kernafslanking, maar op zijn positie is Meijer bijgevolg plots compleet incontournable. Ondanks zijn talent en potentiële meerwaarde, zaken die geenszins ter discussie staan, begeven hij en zijn werkgever zich zo op glad ijs.
AD
