Arne Decraene
In tegenstelling tot vorig jaar kaapte KRC Genk dit keer niet de hoofdvogel weg op het Gala van de Gouden Schoen, maar met de Goal, Trainer én Belofte van het jaar vielen de Limburgers wel alom in de prijzen. Helaas zullen een aantal andere toptalenten van eigen kweek nooit in Bilal El Khannouss zijn voetsporen treden. In een van die gevoelige dossiers dreigen Dimitri de Condé en co serieus de mist in te gaan.
De jeugdwerking in de Cegeka Arena geniet tot ver over de landsgrenzen een voortreffelijke reputatie. Gedurende een periode bleef de doorstroming weliswaar nogal beperkt, maar met aanvoerder Bryan Heynen, doelman Maarten Vandevoordt en draaischijf El Khannouss staan vandaag drie zelf opgeleide spelers centraal in Wouter Vrancken zijn geoliede machine. Zij hopen straks in de voetsporen te treden van onder meer Thibaut Courtois, Jelle Vossen en Leandro Trossard door Genk de titel te bezorgen. Mocht het noodlot niet hebben toegeslagen was ook het aandeel van Luca Oyen ongetwijfeld een pak groter geweest. De fiere leider blijft in de nabije én verre toekomst wel op hem rekenen als bouwsteen, al haalde het zopas met Anouar Ait El Hadj in zekere zin wel reeds een extra concurrent in huis.
TIENERS AAN DE MACHT
Een vertrek van Oyen hoeft Genk voorlopig alleszins niet te vrezen. Ondanks zijn zware blessure brak de Jonge Duivel zijn contract enkele maanden geleden open tot medio 2027. Knap werk van De Condé, want in het moderne voetballandschap vormen langdurige overeenkomsten met jonge goudhaantjes haast een uitzondering. De regel in zulke gevallen lijkt ook elders eerder om louter een verbintenis op korte termijn aan te gaan. Veelal ingegeven vanuit de entourages van de spelers, die alle opties willen openhouden. Zeker nu buitenlandse (top)clubs hun weg naar België alsmaar vlotter en vooral vroeger vinden. Soms is een langer akkoord trouwens simpelweg onmogelijk. Voor hun achttiende verjaardag mogen profvoetballers hun contract van maximum drie jaar telkens hoogstens met één jaar verlengen.
Indien ze hun kribbel weigeren te zetten ligt de macht op een gegeven moment daardoor doorgaans bij de tieners zelf, ongeacht een eventuele verwijzing richting de B-kern. Die weegt tenslotte vaak niet op tegen de belangstelling uit binnen –en buitenland. Kijk hoe Anderlecht, waar Noah Sadiki evenmin wil verlengen, min of meer gedwongen werd om mee te werken aan een verkoop van Julien Duranville. Hij lag wel nog anderhalf jaar vast en levert tenminste een fikse stuiver op. Dan moest Club Brugge zes maanden voor Arne Engels en bovenal Noah Mbamba transfervrij de deur zouden uitwandelen vrede nemen met een pak minder. De gegeerde middenvelder passeerde zelf nog de revue in Genk, dat naast Ait El Hadj dan weer Konstantinos Karetsas vanuit Neerpede terug naar het oude nest wist te lokken.
NÉMETH & GODTS
Ook in eigen land wordt dus onverbiddelijk jacht gemaakt op the next big thing, een race waar de autoritaire koploper niet achter in kan blijven. Om aan het langste eind te trekken volstaat het evenwel niet om op financieel vlak met een gunstig voorstel op de proppen te komen: op sportief gebied moet het plaatje tevens kloppen. Niet iedereen ziet een langzame opmars zitten, laat staan een uitleenbeurt – zoals Vossen en Trossard bewezen toch eveneens een potentieel pad naar succes. Sommigen eisen zowaar meteen garanties bij de A-ploeg. Zelfs wanneer ze met hun speeltijd te weinig aanvangen, zie ook Mbamba onder Philippe Clement, vormt een tekort aan kansen in hun ogen een stimulans om het spel hard te spelen en elders hun geluk te beproeven. Zeker wanneer ze alom het hof worden gemaakt.
Zowat al het bovenstaande gaat op voor zowel Andras Németh als Mika Godts. In de schaduw van Paul Onuachu, en achtereenvolgens Cyriel Dessers en Ally Samatta, verzamelde die eerste nog drie treffers en twee assists in 21 optredens. Godts, een gelijkaardig type als Oyen, kwam geen enkele keer in actie voor de hoofdmacht. Zonde, want het geloof in de 17-jarige aanvaller is misschien wel nog groter. In de Challenger Pro League stond hij dit seizoen reeds zeven keer aan het kanon, inclusief een fraaie goal tegen Dender om de transferperikelen van zich af te schudden. Een week eerder ontbrak Godts tegen zijn leeftijdsgenoten van Standard, nadat bekend geraakte dat Genk hem niet per direct naar Ajax laat verhuizen. Nochtans zouden de Amsterdammers bereid zijn om nog een half miljoen neer te tellen.
ONDERSTE UIT DE KAN
Genk staat echter pal en vertikt het om Godts, die dan maar nog een halfjaar geduld moet koesteren, een onmiddellijke overstap te gunnen. “Wij gaan niemand het mes op de keel zetten om te blijven. Als zij en hun entourage menen dat ze bij een andere club beter af zijn, moeten ze maar gaan”, vertelde De Condé recent nochtans over hem en Németh, die intussen wel richting Hamburg mocht beschikken. De spits levert nog ongeveer een miljoen op, Genk bedong tevens een percentage op een eventuele doorverkoop. Een veel lucratievere deal dan hem binnen een halfjaar gratis verliezen. Ook voor Godts ligt een gelijkaardig aanbod op tafel, al denkt Ajax er met de helft van dat bedrag vanaf te komen. Te weinig, zo vindt men in de Cegeka Arena, waar men hem dan liever blijft inzetten bij het tweede elftal.
Niet geheel onlogisch: niet alleen is Godts daar een van de absolute smaakmakers, Jong Genk bengelt onderaan in 1B. Om de degradatie te vermijden beloofde De Condé daarom net versterking voor Hans Somers. Zo stapten de Limburgers deels af van hun plan om het aantal buitenlanders te beperken en geen ervaren rot toe te voegen aan de selectie. Vrijdag kreeg Somers voor het eerst Ait El Hadj ter beschikking, die als extra Belg op het wedstrijdblad allicht wel snel zal aansluiten bij Vrancken. Godts laten gaan zou dus een flinke aderlating betekenen. Toch begaat het bestuur een vergissing door dwars te blijven liggen, tenzij het natuurlijk gewoon nog het onderste uit de kan tracht te halen. Hamburg verhoogde haar bod om Sunderland af te troeven. Ook voor Godts liggen meerdere kapers op de kust.
SANT IN EIGEN LAND?
Die gegadigden tegen mekaar proberen uitspelen lijkt helaas vergeefse moeite. Godts heeft namelijk zelf zijn zinnen gezet op Ajax, dat bijgevolg niet van plan is om dieper in de buidel te tasten louter om hem een halfjaartje langer te laten rijpen. De buitensporige eisen waar Genk niet op wou ingaan zullen in de Johan Cruijff ArenA evenmin vlug worden vervuld, maar blijkbaar neemt hij daar wél vrede met een gestaag groeiproces. Mocht die missie slagen zal De Condé vloeken dat hij nu niet pakte wat er te pakken was. Vandaag krijgt Genk slechts kruimels in handen, maar indien het werkelijk gelooft in Godts is – net zoals bij Anderlecht en Duranville – vooral de som die daar later kan bijkomen het belangrijkste. Bovendien is het voor de internationale reputatie in makelaarskringen soms beter om mee te werken.
Of hoopt Genk toch om de deur voor een verlengd verblijf op een kier te houden? De voorbije weken bewees Godts dat hij geen keet zal schoppen of het hoofd zal laten hangen. Met de motivatie zit het nog altijd snor: een houding waar anderen een voorbeeld aan kunnen nemen. Wie weet overtuigt De Condé hem er alsnog van dat langer op post blijven geen slecht idee is: Vandevoordt heeft zijn transfer reeds beet, de interesse in El Khannouss stapelt zich op na zijn WK-deelname terwijl Heynen op amper 25-jarige op weg is naar zijn tweede titel en een status als clubicoon. We duimen met hem mee, want anders vertrekt alweer een van de grootste talenten van zijn generatie alvorens zijn kunstjes op het hoogste niveau in België te vertonen. Zondag tegen Seraing komt daar alvast geen verandering in.
AD
LEES OOK: Laatste kans: Fink verrast met basiself in must-win
