Na een hele dag mist spuien steeg er gisteren dan toch witte rook op vanuit Westkapelle: voorlopig blijft Carl Hoefkens coach van Club Brugge. Genieten van de feestdagen zit er evenwel niet in, want aanstaande maandag tegen OH Leuven staat zijn job meer dan ooit op het spel. Zelfs mits een goede afloop lijkt het helaas allemaal slechts uitstel van executie. Zijn hoofd blijft voortaan onvermijdelijk op het kapblok liggen.
Club ligt niet gewoon vroegtijdig uit de Croky Cup, de 1-4 pandoering die het kreeg van godbetert STVV is de zwaarste thuisnederlaag sinds AA Gent vorig jaar – toen de landskampioen het tenminste tot de halve finale schopte – met 0-3 kwam winnen in het hol van de leeuw. Voor vier tegengoals in eigen land moeten we zelfs terug naar bijna dag op dag zeven jaar geleden. Toen zadelde Anderlecht de rivaal vlak voor kerst met exact dezelfde kater op. Het jaar in mineur afsluiten lijkt dan ook haast een traditie voor Blauw-Zwart, dat woensdagavond alweer met het schaamrood op de wangen afdroop. Lang niet de enige déjà-vu in Jan Breydel, waar destijds tegen Paars-Wit nog Sébastien Bruzzese tussen de palen stond. Vandaag is de doelman met Simon Mignolet dan toch van een heel ander kaliber.
OPEENSTAPELING VAN PECH
Tegen zijn ex-ploeg schreef de Gouden Schoen-favoriet evenwel een bladzijde bij in zijn flinterdun blunderboek. Een hoofdstuk dat bekend in de oren klinkt: in zijn eerste seizoen trapte hij de bal al eens plompverloren via Saido Berahino in doel. Club kwalificeerde zich toen wel nog ten koste van Zulte Waregem voor de finale, dit keer werd zijn zeldzaam foutje niet meer goedgemaakt. Integendeel: het bleek van de voorbode van een heuse horroravond. Bij de eerste echte kans voor de bezoekers zette Daichi Hayashi prompt al de 1-3 op het bord. Tussendoor had Gianni Bruno, tevens auteur van de finale doodsteek, de scheve situatie voor STVV al helemaal rechtgezet. Na een glijpartij van Hans Vanaken, met de hulp van Clinton Mata én vanuit buitenspel. En of er een dosis brute pech mee was gemoeid.
Uitgerekend de betrouwbare steunpilaren gingen in de fout – al valt de een meer te verwijten dan de andere. Tot de ongelukkige gelijkmaker van Christian Brüls had Blauw-Zwart haar schaapjes nochtans op het droge. Na een knappe rush en dito afwerking zorgde Noa Lang na ruim een kwartier al voor de verlossende 1-0. Alles liep dus gesmeerd voor de thuisploeg, die dan reeds een handvol kansjes bij elkaar had gevoetbald en zich nadien beperkte tot de controle bewaren. Alleen voelde Mignolet zich blijkbaar net iets teveel op zijn gemak. Zijn elftal op scherp houden is dan wel een van Hoefkens zijn verantwoordelijkheden, toch kunnen we hem hier moeilijk iets kwalijk nemen. Net zoals het niet zijn schuld is dat de voor het overige verdienstelijke Vanaken op een slecht moment zijn evenwicht verloor.
KWALITEIT ZONDER RENDEMENT
Uiteraard is Hoefkens niet volledig vrij van alle zonden. Club domineerde en monopoliseerde wel het balbezit, waarbij de opbouw door de geringe druk van STVV vlotter verliep dan voor de WK-break. Na de openingstreffer ving het daar echter vrij weinig mee aan. Zelfs na de gelijkmaker bleef het spel te steriel, met weinig tempowisselingen of drang naar voren. Mede dankzij een gebrek aan creativiteit en slagkracht voorin. Hoewel hij wederom zijn stinkende best deed is de zwervende Ferran Jutglà geen klassiek aanspeelpunt. Lang kampte al snel met te veel last om nog iets klaar te maken, zijn vervanger Andreas Skov Olsen was te slordig en werd zelden in stelling gebracht. Hoefkens schakelde toen om naar een rasechte 4-3-3, maar op de linkerflank bakten Bjorn Meijer en Tajon Buchanan er compleet niets van.
Als schaars lichtpunt zagen we bijwijlen vlagen van de oude Clinton Mata, ondanks de zware cijfers op het scorebord kon ook Abakar Sylla andermaal bekoren. Net zoals de onfeilbare Raphael Onyedika op het middenveld. Casper Nielsen daarentegen lijkt de draai wat kwijt na zijn prima start. Mats Rits, die weliswaar niet alle problemen op zijn eentje zal oplossen, kan niet snel genoeg fit zijn. Werk aan de winkel dus in januari? Stilzitten zullen Vincent Mannaert en kersvers sportief directeur Tom Caluwé ongetwijfeld niet doen, maar of ze werkelijk opnieuw diep in de buidel zullen tasten? Afgelopen zomer leverde Club al historische inspanningen, op papier ziet de samengestelde kern er sterker uit dan ooit. Behoudens vertrekkers is het vooral aan de staf om meer rendement te halen uit de aanwezige kwaliteit.
GEEN SANT IN EIGEN LAND
Individueel falen of niet, op die manier komt het gewicht toch terug vol op de schouders van Hoefkens terecht. Dat het kan bewezen hij en zijn troepen alleszins in de Champions League, waar Blauw-Zwart voor het eerst de groepsfase overleefde. Zowel het tactisch vernuft van de T1 als het potentieel in de kleedkamer, die hem naar verluidt nog volop ondersteunt, staat daarom buiten kijf. Of bewijst het net dat Hoefkens zich meer in zijn sas voelt als underdog, en net dus niet helemaal geschikt is als coach van een topclub die zélf het spel moet maken – een les die Felice Mazzu bij Anderlecht recent nog ondervond? Vooralsnog kunnen we het niet weten, want Mannaert en Bart Verhaeghe gunden hem direct zijn kans. Een lovenswaardig initiatief dat in Europa meteen het verhoopte resultaat opleverde.
In eigen land oogt de balans inmiddels evenwel alsmaar schrijnender. Van haar laatste vier wedstrijden won Club er slechts eentje, na verlengingen tegen derdeklasser Patro Eisden dan nog. In de competitie prijkt de landskampioen pas op plaats vier, met maar liefst 13 punten achterstand op Genk. Deels de verdienste van de autoritaire koploper zelf natuurlijk, al lijkt de kans op een gelijkaardige inhaalrace als vorig seizoen steeds kleiner. De eerste opdracht na nieuwjaar is er bovendien een op het veld van de leider. Zelfs mits een zege tegen OHL kan de achterstand op 8 januari reeds 16 punten bedragen. Na de beker zou in dat geval ook een tweede doelstelling gaan vliegen zijn, Club kan haar campagne dan louter nog redden in de dubbele confrontatie tegen het ijzersterke Benfica ruim een maand later.
GESCHIEDENIS HERHAALT ZICH
Jammer genoeg wellicht zónder de man die hen daar bracht. Hoefkens hoopte na de WK-break orde op zaken te stellen en met een propere lei te beginnen, maar de rustperiode bracht geen soelaas. Het helse schema dat Club de voorbije maanden afwerkte blijkt dan toch niet de voornaamste reden voor het gemors met punten: dat de kalender er in januari iets lichter op wordt is zowat de enige opsteker na deze valse start. Dat en het feit dat het verdict voor Lang meevalt. Hij redde eerder dit seizoen mee het vel van zijn trainer toen die midden augustus al eens onder druk stond. Blauw-Zwart antwoordde toen met een overtuigende prestatie op bezoek bij … OH Leuven. Wie weet wel een gunstig voorteken voor Hoefkens, die alvast vurig hoopt dat de geschiedenis zich straks herhaalt en zijn team de rug recht.
Het bestuur houdt de spelers dan wel mee verantwoordelijk, het materiaal dat hij tot zijn beschikking heeft staat ondanks een paar mislukte transfers niet tot discussie. En dus is het normaal dat de pijlen op de coach worden gericht. Hoewel de fans luidkeels hun ongenoegen uitten nam de aanhang hem woensdag niet expliciet op de korrel, maar mocht de match van de waarheid maandag niet naar wens verlopen komt daar ongetwijfeld verandering in. En staat het bestuur, die na het nodige spoedberaad en intern crisisoverleg het vertrouwen in haar T1 voorlopig niet verliest, mogelijk met de rug tegen de muur. Geloof in zijn capaciteiten of niet: enkel een ontslag van Hoefkens kan de ontvlambare situatie dan nog ontmijnen. Een jaar geleden plukte AS Monaco eigenlijk ook Philippe Clement net op tijd weg.
IJDELE HOOP VOOR HOEFKENS
Zulk een gracieuze exit ligt dit keer niet op tafel, Mannaert en Verhaeghe zullen zélf een oordeel moeten vellen over Hoefkens zijn toekomst. Negen jaar geleden kreeg Juan Carlos Garrido als laatste trainer zijn C4 in Jan Breydel, sindsdien volgden stuk voor stuk voltreffers. Logisch dus dat het duo geen overhaaste conclusies wil trekken. Liever kopen zij wat tijd, zowel om hun evaluatie af te ronden als in de zoektocht naar een eventuele opvolger – Verhaeghe verkent alvast de markt voor de Rode Duivels. Of verliest Club zo net kostbare tijd? Een week na de verplaatsing richting Genk komt Anderlecht over de vloer in Jan Breydel, de sfeer in de tribunes zal ook dan gespannen staan. Enkel een nagenoeg perfect rapport kan de boel nu nog redden. Helaas voor Hoefkens, stilaan a dead man walking, lijkt het ijdele hoop.
AD
