Over het geleverde spel in de gevleide 1-0 zege tegen Canada valt nog heel wat na te kaarten. Toch was het meest opvallende moment tijdens de matige WK-opener van de Rode Duivels de verhitte discussie tussen Kevin De Bruyne en Toby Alderweireld, twee ouderdomsdekens die het doorgaans nochtans best met elkaar kunnen vinden. Een onheilspellend voorteken over de sfeer in de Belgische kleedkamer? En welke rol speelt Roberto Martinez daar dan in?
Zijn troepen waren nochtans gewaarschuwd. Nadat Argentinië met een valse noot aan het toernooi begon beging ook Duitsland een eerste uitschuiver in Qatar. Spelbrekers van dienst waren Saudi-Arabië en Japan, net zoals Canada tegenstanders die niet tot de verbeelding spreken maar hun huid wel duur verkopen. Onderschatting was volgens matchwinnaar Michy Batshuayi dus niet aan de orde, de Rode Duivels wilden niet in dezelfde val trappen. Toch leunde hun prestatie dichter aan tegen hun Duitse en Argentijnse collega's dan de manier waarop pakweg Spanje of Engeland hun favorietenrol meteen in de verf zetten. Onze nationale trots stond continu onder druk en mocht van geluk spreken dat het vizier van Jonathan David en zijn maats niet op scherp stond, toen Alphonso Davies vanaf 11 meter mocht aanleggen lag Thibaut Courtois in de weg. Batshuayi maakte de hold-up vlak voor rust compleet.
ONHERKENBARE KDB
Terwijl de rest van het elftal de onverdiende voorsprong stond te vieren was de hoerastemming bij De Bruyne evenwel ver te zoeken. In plaats van deel te nemen aan het feestgedruis wees hij Martinez er liever op dat er geen reden was voor euforie. Integendeel. Iets wat blijkbaar niet kon wachten tot een paar minuten later in de luwte van de catacomben. Het huilen stond de misnoegde middenvelder dan ook al 45 minuten lang nader dan het lachen. Vooreerst omdat hij na zijn zeldzaam foutje tegen Egypte zelf opnieuw bezig was aan een – zeker naar zijn normen – ondermaatse wedstrijd. Niet enkel werd hij tot zijn grote frustratie nauwelijks in de opbouw betrokken, zo getuigen amper 15 balcontacten voor de pauze, wanneer De Bruyne het leer dan toch eens in de voeten had ving hij er zelden iets mee aan.
Zes aangekomen passes op tien pogingen: voor de metronoom van Manchester City zijn het ronduit bedroevende cijfers. Keer op keer koos hij voor de verkeerde optie, met zijn gemiste assist op Youri Tielemans als meest schrijnende voorbeeld. De Bruyne zag de infiltrerende middenvelder zomaar over het hoofd: en dat voor iemand die anders ogen op zijn rug heeft. Het was niet de eerste en helaas ook niet de laatste keer dat een haast onherkenbare KDB, normaal gezien net een meester in het benutten van zulke tegenaanvallen, slordig balverlies leed. De uitgelezen schietkans die hij in de tribune jaagde was naar het beeld van zijn partij. Tot zijn eigen verbazing werd toch De Bruyne, en dus niet Batshuayi of Courtois, verkozen tot Man van de Match. "Ik denk niet dat ik goed heb gespeeld", klonk het eerlijk.
KLACHTEN VAN KEVIN
Aan zelfkritiek alvast geen tekort. "De precisie ontbrak, ook bij mij. Het moet beter, ikzelf inbegrepen", luidde het in zijn analyse achteraf, waarin de regisseur van de Rode Duivels een verklaring zocht voor de collectief en individueel zwakke vertoning. Aan stress lag het volgens hem niet, de vereiste vechtlust was eveneens aanwezig. Lag behalve de vorm van de dag, die hem net als vele ploegmaats in de steek liet, het tactisch plan – of de gebrekkige executie ervan – dan aan de oorzaak? Als het van De Bruyne afhangt wel: hij ging bij Martinez immers geen verhaal halen omwille van zijn persoonlijke offday. "We begonnen niet goed, vonden geen oplossingen en kwamen onder druk te staan. In mijn ogen zochten we veel te snel de lange bal, terwijl er ruimte lag om met korte combinaties uit de pressing te geraken."
"In de tweede helft zijn we door op het middenveld gegaan en kwamen we er wel uit", zag De Bruyne, die net als een pak andere Rode Duivels deelneemt aan een verkorte trainerscursus, zijn klacht nadien bevestigd. Al bleek Alderweireld, een van zijn klasgenoten op de schoolbanken van de KBVB, het daar dan weer niet mee eens. Té veel tactisch vernuft in de kleedkamer is misschien ook niet ideaal. Of vond de verdediger, geprikkeld door de kritiek op de defensie, simpelweg de manier waarop De Bruyne zijn ongenoegen ventileerde ongepast? Feit is alleszins dat Alderweireld zijn eigen ontlading onderbrak om zich te moeien in het onderonsje tussen Martinez en diens verlengstuk op het veld, waarbij hij KDB de les leek te spellen – en hem er fijntjes op te wijzen dat zijn lange bal wel net een goal had opgeleverd.
"TOBY STOP IT"
Opgestoken vingertje incluis, waarop De Bruyne hem op zijn beurt met enkele armgebaren wandelen stuurde. "Het was een tactisch dispuut over voetbalzaken. Dat gebeurt wel eens in het heetst van de strijd. Geen probleem, hier blijft niets van hangen", trachtte hij de bom na afloop vlug te ontmantelen. "Tussen ons is het meer dan ok", trad Alderweireld hem bij. "We zijn hier niet om als koorknapen tegen elkaar te doen. Kevin zat met iets en ik was het daar niet mee eens, punt. Het ging over details. Dat we emotie tonen laat zien dat we ermee bezig zijn. Nadien hebben we de knop direct omgedraaid en het uitgepraat. Uiteindelijk was ik blij met mijn assist", kon de defensieleider het echter toch niet laten om te eindigen met een kwinkslag. Martinez had het tot slot over "winnaars die het heft in handen nemen."
"Ja, er was een meningsverschil. Akkoord zijn hoeft niet altijd, je verantwoordelijkheid nemen wel", aldus de bondscoach, zelf weliswaar zichtbaar nerveus tijdens het akkefietje. Niet alleen was Martinez verwikkeld in een pittige discussie om De Bruyne te bedaren, zijn gezichtsuitdrukking verraadt dat hij onraad rook van zodra Alderweireld zich kwam mengen in de debatten. "Toby stop it", lezen we af van zijn lippen. De expressies op het gelaat van de Spanjaard, plots zowaar genoodzaakt om de houding van schoolmeester aan te nemen, variëren op een paar seconden tijd tussen streng, boos, moedeloos en ontzet. Om dan zijn aandacht terug op de gemoedstoestand van De Bruyne te richten, en vervolgens opnieuw als een gek bij te beginnen sturen. Een rollercoaster aan emoties die het bekijken waard is.
SLEET IN DE KEET
Martinez was er dus als de kippen bij om het brandje te blussen. Een signaal dat er ondanks de zalvende taal achter de schermen toch wat borrelt en hij op de hoogte is van die onderhuidse irritatie? Over wie nu gelijk had vellen we hier geen oordeel, misschien is er ook werkelijk niks aan de hand. Toch kunnen we ons niet herinneren wanneer twee Rode Duivels, laat staan leden van de Gouden Generatie, voor het laatst zo openlijk in de clinch gingen. De Bruyne zit aan 95 caps, zijn sparringpartner heeft al 125 stuks achter de kiezen. Samen stonden beide kemphanen het voorbije decennium reeds 82 keer samen op het veld. Twee ervaren rotten dus, dertigers ook, die elkaar al lang kennen. Uitgerekend zij kregen het met mekaar aan de stok. Geen goed teken met het oog op het verdere verloop van het toernooi?
"We vormen een hecht team", aldus aanvoerder Eden Hazard. De band die deze groep doorheen de jaren opbouwde zou inderdaad een troef moeten zijn, tenzij er hier en daar natuurlijk stilaan sleet op de relatie komt. Het voortdurende misbaar van De Bruyne, die bijzonder weinig moeite deed om zijn ergernis te verbergen, sprong veruit het meest in het oog. Ook andere Belgen keken elkaar evenwel geregeld vragend aan. Klonk het na Egypte niet nog in koor dat de instructies van Martinez voortaan nauwgezetter moesten worden gevolgd? Ook nu leek het alsof diverse internationals niet aandachtig zaten op te letten tijdens de tactische bespreking, weer werden opdrachten niet correct uitgevoerd. Vooral dan in de eerste helft, toen bijvoorbeeld de halfslachtige pressing als los zand aan mekaar hing.
PEOPLE MANAGER
Verliest de bondscoach, die volgens Batshuayi tijdens de rust een fikse bolwassing uitdeelde, langzaam zijn grip op de selectie? Wou hij daarom zijn contract nog voor het WK openbreken? Nu het tijdperk-Martinez mogelijk richting haar einde loopt steken alleszins ineens de eerste tekenen van wrevel de kop op. Hopelijk blijft het zonder gevolgen, en zoeken we nu problemen waar ze er eigenlijk niet zijn. De drie punten zijn binnen, zondag tegen Marokko wenkt de kwalificatie voor de volgende ronde. Dat is momenteel al wat telt. Indien hij niet nog meer voor schut wil worden gezet, houdt Martinez de groepsdynamiek toch maar best nauwlettend in de gaten. Een deuk in zijn reputatie als people manager, een van de kwaliteiten die hem tot vandaag in het zadel hield, is het laatste wat hij kan gebruiken. Nu die boodschap nog overbrengen aan De Bruyne en co.
