Club Brugge blijft na nieuwjaar op drie fronten actief. Tot zover het goede nieuws. Hoewel de landskampioen haar eerste bekeropdracht op het veld van derdeklasser Patro Eisden tot een goed einde bracht, weliswaar pas na 120 minuten, loert de crisis alsmaar meer om de hoek in Jan Breydel. Daar moet Carl Hoefkens dringend op zoek naar antwoorden op een acuut probleem dat stilaan chronische proporties aanneemt. Zo niet gaat men in Westkapelle wellicht een onaangename winter tegemoet.
In aanloop naar woensdag had Stijn Stijnen – die de aanwezige Club-fans in Maasmechelen als geste een hele match, verlengingen al dan niet inbegrepen, op gratis drank trakteerde – zijn oude liefde al gewaarschuwd. "Wat kunnen wij anders doen dan stampen?", klonk het gekscherend tegen Hoefkens zijn rechterhand Rik De Mil. De voormalige doelman blijkt hardleers, want voor een interland tegen Portugal 15 jaar geleden brachten gelijkaardige uitspraken over Cristiano Ronaldo een internationale rel teweeg. "Denk nu niet dat we spelers willen blesseren", voorzag Stijnen vlug enige nuance. Gelukkig bleef een aanslag op de enkel van Casper Nielsen schijnbaar zonder gevolgen. Hopelijk voor de Deen, die na de nodige verzorging alleszins verder kon, komt zijn eventuele WK-deelname niet in gedrang.
RECEPT VAN HEIN
"We moeten gedisciplineerd en gezond agressief spelen", herhaalde Stijnen, voor wie ook intensiteit een codewoord vormt, vlak voor de wedstrijd. Een boodschap die aankwam, want met hun viriele en fysieke aanpak vlogen de Limburgers er meteen stevig in. Niet dat de Brugse sterren werkelijk over de reclamepanelen vlogen: hoewel Patro af en toe eens het randje opzocht bleef het lange tijd nog binnen de grenzen van het toelaatbare. "Ik wil hen toch feliciteren met de manier waarop zij vandaag gespeeld hebben. Of het erover was? Soms misschien een beetje, maar ze hebben het recht om ons zo op te vangen. Daar heb ik zeker geen problemen mee", zag Hoefkens er alvast geen graten in. Pas naar het einde toe ontaardde die gretigheid in een ordinaire schoppartij. Plots vlogen de ellebogen in het rond.
De thuisploeg zat dan stilaan op haar tandvlees en nam, naarmate de tweede helft vorderde, steeds lager op het veld stelling in. Daarvoor had Stijnen zijn collega aan de overkant verrast door vrij hoog druk te gaan zetten. Niet louter kamperen rond de eigen zestien dus. Uit de nederlaag van Club in Gent enkele dagen eerder had hij tenslotte geleerd dat de technisch nogal beperkte verdediging van Blauw-Zwart, die net als zondag in de tweede helft uit het trio Denis Odoi, Brandon Mechele en Bjorn Meijer bestond, bijzonder veel moeite heeft met zulke pressing. Clinton Mata en vooral Abakar Sylla, komend weekend tegen Antwerp eindelijk weer van de partij, worden duidelijk gemist. Niet geholpen door het hobbelige veld, het gras bleek dan tóch gemaaid, verliep de balcirculatie andermaal uitermate stroef.
GEEN ROTATIE
Niet voor niks had Stijnen geweigerd om het thuisvoordeel af te staan. "Je weet dat ze niet uitkijken naar deze trip. Wij zijn een vervelend obstakel tussen AA Gent en Antwerp door. Voor ons is het een hoogdag", besefte de trainer, die naar eigen zeggen een "ongewone situatie wilde creëren". Missie geslaagd, want dankzij de felle druk en het georganiseerde blok kreeg Club amper een kans bij elkaar gevoetbald. Een pluim dus voor Patro, al blijft het toch opmerkelijk dat de landskampioen zich nu ook door een derdeklasser zo eenvoudig vast laat zetten. Afgetroefd worden door Hein Vanhaezebrouck en AA Gent is één ding, maar tegen met alle respect Stijnen en zijn moedige troepen mag de sterkte van de tegenstander geen excuus vormen. Nochtans nam Hoefkens de opdracht wel degelijk serieus.
Hans Vanaken en Ferran Jutglà kregen rust, in hun plaats mochten Noa Lang en Cyle Larin opdraven. Voorts ruimde Eduard Sobol plaats voor Antonio Nusa. Slechts drie wijzigingen ten opzichte van zondag dus: van een B-elftal was geen sprake. Liever dan te roteren met het oog op de clash tegen Antwerp wou Hoefkens dan ook graag een reactie zien bij de spelers die in het in de Ghelamco Arena hadden laten afweten. Helaas werd hij niet op zijn wenken bediend, integendeel. Dat het Club uiteindelijk 120 minuten zou kosten om af te rekenen met haar eerste horde in de Croky Cup stond niet in het scenario en komt uiterst ongelegen. Spelers die al veel kilometers op de teller hebben – zoals Nielsen, bij wie de vermoeidheid op het gezicht af te lezen viel – kunnen de extra belasting alvast missen als kiespijn.
WANKELE DEFENSIE
Toch liet Blauw-Zwart het dus tot verlengingen komen. Ei zo na droop het zelfs met het schaamrood op de wangen af. Gelukkig redde Simon Mignolet nog maar eens de meubelen. De doelman, die met een paar knappe saves een blamage voorkwam, waande zich vast even terug in de Champions League. De beste kansen in de reguliere speeltijd waren zowaar immers voor de thuisploeg. "Wij die onszelf overtreffen, zij die een heel slechte dag hebben en een heel grote portie geluk", vatte Stijnen vooraf drie factoren samen die zijn team een stunt konden opleveren. Die eerste twee voorwaarden werden ingelost, geluk had Patro eigenlijk zelfs niet nodig. Integendeel: de derdeklasser liet zélf na om zichzelf te belonen voor het harde labeur. Met dank aan een wereldkeeper onder de Brugse lat, aldus Stijnen.
"Met een andere doelman kwalificeren we ons. We hebben op de juiste momenten geprikt, maar niet gescoord", aldus de ex-Rode Duivel, die tijdens zijn voorbeschouwing reeds mogelijkheden zag in de omschakeling. Een vermoeden dat dus bevestigd werd. Ondanks de clean sheet blijft Hoefkens zijn defensie, tevens kwetsbaar op stilstaande fases, zo ineens toch op wankele benen staan. Minstens even zorgwekkend is evenwel de moeizame opbouw, wat niet louter aan de matige voetjes achterin te wijten valt. Woensdag viel wederom op hoe zij vaak over weinig aanspeelpunten beschikken. Vooral nu Raphael Onyedika, net zoals Tajon Buchanan op de flank overigens, opnieuw een erg bleke indruk naliet. Na zijn voortvarende start is de controlerende middenvelder nog maar een schim van zichzelf.
TACTIEK VAN HOEFKENS
Nielsen en Kamal Sowah, bij afwezigheid van Vanaken een linie lager geposteerd, stonden dan weer voortdurend mee voorin. Onbereikbaar dus, wat wel vaker opvalt bij de Deen: duidelijk een consigne van de coach. Alleen blijkt die tactische opzet niet te werken. Zouden zij zich dan niet beter wat lager in het aanvalsspel laten betrekken? Tenslotte beschikt Club voorin niet over een type als Paul Onuachu om lange ballen te verwerken richting dat omringend personeel, zeker niet met Vanaken op de bank. Na ruim een uur werd de dirigent, die zich met een gele kaart na twee stevige overtredingen direct liet gelden, alsnog van stal gehaald. Hoewel hij het leer wél kwam opeisen kreeg Vanaken echter evenmin lijn of diepgang in de Blauw-Zwarte gelederen, waar ook Lang na de pauze langzaam wegdeemsterde.
Tot dan trachtte hij zowat als enige initiatief te tonen en het heft in handen te nemen, zij het eveneens zonder veel succes. Pas in de verlengingen werd de dribbelkont, die zo terug solliciteert naar een basisstek, alsnog beloond voor zijn inspanningen. Eerst slaagde Larin, die ook geregeld de bal kwam voelen, een zeldzame keer in zijn ondankbare taak als targetman. Een klasseflits van Vanaken en Lang later stond de 0-1 op het bord. In het absolute slot diende die laatste met zijn tweede van de avond op de counter de doodsteek toe. Tot dan vond de landskampioen zelden een opening in de Limburgse afweergordel, Patro kwam bijna nooit in de problemen. "We hebben iets neergezet. Het stond goed bij ons, Club geraakte er moeilijk door", zag een fiere Stijnen hoe de bezoekers vrij simpel de weg werden versperd.
NOUVEAU ANDERLECHT
Hoefkens, die schijnbaar verrast was door de assertieve aanpak van zijn vroegere ploegmaat en lang draalde alvorens in te grijpen, zit dan weer met de handen in het haar. De historische kwalificatie voor de knock-outfase van de Champions League kochten hem bakken krediet, maar daar hoeft Club haar wil niet op te leggen aan de tegenstrever. In eigen land is dominantie een vereiste. Momenteel wil het evenwel niet lukken om geslaagde combinaties op de mat te leggen, zelfs niet tegen een derdeklasser. Een schrikwekkende vaststelling voor Hoefkens, die er weliswaar weinig aan kan doen dat bij velen de vorm ontbreekt om met een individuele actie het verschil te maken. Wel is hij verantwoordelijk voor het collectief eindproduct. Dat stelt momenteel simpelweg teleur, zowel op defensief als offensief vlak.
"We moeten meer brengen in balbezit, dat steken we niet weg. Zondag zullen we gevaarlijker moeten zijn", besloot de coach, wel tevreden met de geleverde fysieke slag. Werkpunten genoeg dus tijdens het WK, dat er plots niet snel genoeg kan zijn. Voor die welgekomen onderbreking trekt Club nog met knikkende knieën richting de topper tegen Antwerp. Indien het koploper Genk, dat intussen de favorietenrol heeft overgenomen, niet verder wil zien uitlopen en met een enigszins goed gevoel de break ingaan kan Blauw-Zwart zich geen puntenverlies veroorloven. Hoefkens, wat van zijn troon gedenderd na de triomf in de CL-poules, vindt dus best vlug een oplossing. Reden voor paniek is er niet, tijd genoeg om de curve opnieuw om te buigen, maar na een twee op negen in Europa, een vier op negen in de competitie en een nipte zege in de beker lijkt de crisis toch bijna al compleet in Jan Breydel. Of hoe Club stilaan écht het nieuwe Anderlecht is.
AD
