Wesley Hoedt heeft geen zin om op de bank te zitten bij Anderlecht, en dus liet Veldman het tegen Antwerp maar meteen uit de selectie. Intussen dreigt de situatie te escaleren en lijkt een breuk in januari plots zelfs haast onvermijdelijk. Of het daadwerkelijk zulk een vaart zal lopen valt nog af te wachten, maar de 28-jarige Nederlander kon alvast geen slechter moment uitkiezen om Robin Veldman tegen de schenen te stampen. Hij lijkt immers niet van plan om zijn landgenoot zomaar opnieuw in de armen te sluiten.
Een schotje van Lior Refaelov, simpel op te rapen voor Jean Butez: verder geraakte een offensief onmondig Anderlecht zondag niet op de Bosuil. Behalve een paar hete standjes voor het doel van Hendrik Van Crombrugge stelde Antwerp, dat weliswaar het laken prominenter naar zich toe trachtte te trekken, daar niet veel meer tegenover. Een zoutloze partij, die logischerwijs eindigde op een billijke brilscore. Dat krijg je dan wanneer twee ploegen die niet overlopen van het vertrouwen in de eerste plaats bang zijn om te verliezen. Hoewel ze er net zo weinig mee opschieten als hun tegenstander waren vooral de Brusselaars na het laatste fluitsignaal tevreden met het felbevochten punt. Veel voer om over na te kaarten leverde de teleurstellende topper voorts evenwel niet op. En dus ging het achteraf nagenoeg exclusief over Hoedt zijn toekomst bij Paars-Wit.
EX-DEFENSIELEIDER
Niet dat Anderlecht haar vroegere defensieleider miste in Antwerpen, waar Veldman ook zijn vierde opdracht als coach ad interim zonder kleerscheuren doorstond. Defensieleider, jawel, want hoewel hij hem naar verluidt eveneens reeds liever kwijt dan rijk was stond Hoedt onder Vincent Kompany vorig seizoen nog vast in de basis. Van alle veldspelers had zelfs louter Josh Cullen meer kilometers op de teller dan de topaanwinst van die zomer. Een stunt, heette het toen de recordkampioen de verdediger transfervrij overnam van Southampton. Aanvankelijk werd Hoedt geregeld nog luidkeels toegezongen door het Lotto Park. Een perceptie die door zijn wisselvallige prestaties, negatieve lichaamshouding en regelmatige kritiek aan het adres van zijn ploegmaats echter gaandeweg alsmaar meer begon te keren.
Niet enkel in de tribunes, want ook in de kleedkamer wekt de linkspoot blijkbaar al langer irritatie op. Alleen hield Felice Mazzu hem nog de hand boven het hoofd. Wellicht aanzag hij Hoedt eveneens voor de leidersfiguur die hij nu dan toch niet blijkt te zijn. Nadat de zesvoudig international onder de vorige trainer louter op bezoek bij West Ham op de bank begon, kort na zijn wissel aan de rust tegen KV Mechelen, houdt Veldman minder rekening met het ego van zijn landgenoot. Nochtans verscheen hij bij diens debuut tegen FCSB gewoon aan de aftrap. Bij afwezigheid van Zeno Debast vormde Hoedt toen een duo met Jan Vertonghen, die een aantal dagen later tegen Eupen naar de linksback schoof. Veldman draaide dan nog om de hete brij heen, maar in Silkeborg hakte hij de knoop dan toch door.
PLAN IN DUIGEN
Hoedt out, Hannes Delcroix in. Niet op diens eigen positie, wel als linksachter. Met zijn ervaring en strakke inspeelpass tussen de linies, anders dan Hoedt zijn gepatenteerde crossballen, wilde Veldman tenslotte Vertonghen naar het centrum trekken. Vermits een defensief trio taboe is sinds de doortocht van Mazzu was Hoedt, van de drie linkspoten het minst in staat om tegen de zijlijn te plakken, dan ook het logische slachtoffer. Opvallend is wel dat Veldman dus niet voor Moussa N'Diaye opteert. Nochtans deed de enige echte linksachter in de kern het tot hiertoe niet onaardig wanneer hij zijn kans kreeg. Alleen verzorgt de interim-T1 de opbouw toch nog steeds het liefst met z'n drieën achterin, waarbij de rechtsback – Noah Sadiki in Denemarken, Michael Murillo zondag – meteen al hoger stelling inneemt.
Daarom krijgt Delcroix de voorkeur op N'Diaye. Een plan dat op de Bosuil evenwel al tijdens de opwarming in het water viel. Vertonghen had last aan de kuit en wenste geen risico's te nemen, waardoor Delcroix op zijn favoriete stekje naast Debast mocht postvatten en N'Diaye alsnog tot titularis gepromoveerd werd. Op zich geen man overboord, maar op die manier gooide Veldman wel in allerijl een deel van de principes waar hij sinds zijn aanstelling op hamert om. Van een variabele naar een klassiekere 4-3-3 zeg maar, een veldbezetting waar iedereen natuurlijk wel mee vertrouwd is. De intussen kenmerkende omschakeling naar een 4-4-2 formatie in balverlies bleef daarentegen overeind. Het verklaart waarom de automatismen in balbezit meer leken te ontbreken dan in de verdedigende stelling.
OPLOSSING GEZOCHT
Toch een streep door de rekening dus van de ambitieuze coach, wiens aanpak overigens wel gesmaakt wordt door de spelersgroep. Diverse sterkhouders zoals Refaelov en Yari Verschaeren, allebei degelijk doch vaak ver van het vijandelijke doel verwijderd tegen Antwerp, spraken openlijk hun steun uit voor Veldman. Zelf solliciteert hij ook naar een permanente aanstelling. Dat zou slecht nieuws betekenen voor Hoedt, aan wie een even hartelijke terugkeer naar het oude nest als Refaelov – met wie hij recent nog in de clinch ging – niet gegund was. Zijn eigen schuld, want zonder zijn egotrip had de Nederlander gewoon aan de aftrap gestaan. Dat hij door dat gebrek aan professionalisme op de valreep moest sleutelen aan zijn systeem, nam Veldman zijn landgenoot ongetwijfeld niet in dank af.
Niet dat Hoedt kon weten dat Vertonghen zou uitvallen, of voortaan nog moest rekenen op een vaste basisplek – de schade bij zijn voornaamste concurrent zou gelukkig meevallen. Al kon hij zijn kans uiteraard altijd grijpen. In plaats daarvan gooide Hoedt, die inmiddels individueel traint, zijn eigen ruiten in. In de gratie van Veldman lijkt hij alvast niet snel meer te zullen komen, de deur is schijnbaar zelfs definitief dicht. "Het is nu aan de club en zijn entourage om hier een oplossing voor te vinden", duwt hij de ervaren rot onomwonden richting de uitgang. Hoedt zelf staat vanzelfsprekend eveneens open voor een vertrek, liefst al in januari, maar ligt in het Lotto Park vast tot 2025 en verdient er goed zijn boterham. Zijn marktwaarde wordt momenteel op 3,5 miljoen geschat. Valt er een deal te sluiten?
TEVREDEN VELDMAN
Het zal wel moeten, want na anderhalf jaar zijn alle partijen duidelijk op elkaar uitgekeken. Vanuit financieel oogpunt zal Anderlecht graag ook verlost zijn van zijn salaris, dat niet in verhouding staat tot zijn impact. Zeker indien het ergens nog een som kan vangen voor een dure en overbodige speler, voor wie bovendien geen rechtstreekse vervanger moet worden gezocht. Op de Bosuil bleek nogmaals dat Paars-Wit geen nood heeft aan Hoedt. Murillo, Debast, Delcroix en N'Diaye trokken zich zelfs zonder Vertonghen prima uit de slag. Na een slaapverwekkende vertoning in de eerste helft, waarin Antwerp in het slot al kwam opzetten, was het vooral vlak na de pauze af en toe wel bibberen. Van Crombrugge moest dit keer echter geen mirakels verrichten voor zijn tweede clean sheet op een aantal dagen tijd.
In de competitie zowaar de eerste pas sinds midden augustus. Een pluim dus voor de achterhoede. Dat vond ook Veldman, die zelf trouwens ook opnieuw tactisch ingreep door pupil en basisdebutant Théo Leoni tijdens de opbouw geregeld te laten inzakken. "Mijn spelers reageerden volwassen toen Vertonghen uitviel. We moesten heel snel schakelen. Maar als je kijkt hoe de jongens daarmee zijn omgegaan en zo'n prestatie neerzetten in de eerste helft, dan ben ik heel blij", klonk het bij de coach, die wel vond dat zijn elftal dit keer in balbezit iets té zeer gefocust was op de controle behouden. "We moeten wel voetballen om een goal te maken", aldus Veldman. Naar het einde toe gokte hij daarom voorin nog op de snelheid van Amuzu en Benito Raman om de boel eventueel op de counter alsnog open te breken.
HOEDT OUT
Aan de overkant sloop er bijwijlen toch terug paniek in de tent. Op mentaal en fysiek gebied blijft er werk aan de winkel, hoewel Veldman vindt dat er in dat opzicht stappen worden gezet. Zelfs zonder krachtpatsers als Hoedt en Vertonghen hield zijn defensie zich alvast geconcentreerd staande in een saaie doch potige pot. Jasper Vergoote liet veel toe, wat vooral in de kaart van Antwerp speelde. Al passeerden langs weerszijden tackles op het randje. Zo ontsnapte Francis Amuzu, die zelf een strafschop claimde na een zetje van Jelle Bataille, aan een rode kaart. Een te zwakke inzet van diezelfde Bataille werd door Debast dan weer via de paal van de lijn gered. Hier en daar was er dus een dosis geluk mee gemoeid, maar of dat met Hoedt anders was geweest? In de zoektocht naar stabiliteit achterin is zijn rol alleszins uitgespeeld, zelfs indien Veldman vervangen wordt door een andere trainer – waar ook de gefrustreerde Fabio Silva mogelijk op wacht – zit zijn tijd in de hoofdstad er allicht op. Geen ziel in het Lotto Park die erom zal malen. In de tribunes noch de dug-out.
AD
