Terwijl de concurrentie het voorbije weekend opnieuw foutloos bleef, morste Club Brugge in eigen huis tegen Westerlo met de punten. Een nederlaag die wel eens grote gevolgen kan hebben voor de nieuwe namen die Carl Hoefkens in zijn elftal dropte. Zo dreigt niemand minder dan Noa Lang stilaan met een serieus probleem te zitten.
Lang, de man die afgelopen zomer nog luidop droomde van een transfer die er uiteindelijk nooit zou komen. Daarom ook besloot plaats te nemen om de bank, om dan als invaller tegen KV Kortrijk alsnog een enkelblessure op te lopen die hem een maand aan de kant hield. Alsof het lot ermee gemoeid was. In de tussentijd ontpopte Kamal Sowah zich tot de ideale partner van Ferran Jutglà. Hoewel hij bij zijn terugkeer tegen KV Mechelen direct schitterde als vanouds, een optreden van een kwartiertje waarin de 23-jarige publiekslieveling onder meer goed was voor een assist, moet Lang net als recordaankoop Roman Yaremchuk vooralsnog dan ook vrede nemen met een bijrol. Een status waar na zaterdag, toen het duo voor het eerst samen aan de aftrap verscheen, wellicht niet snel verandering in zal komen.
GEEN CLICHÉS
Nochtans begonnen beiden met de juiste intenties aan de wedstrijd. Net zoals de rest van de ploeg trouwens, voor de gelegenheid stevig door elkaar geschud. Hoefkens benadrukt graag het belang van elke match en verafschuwt het woord 'roteren', maar met het oog op de verplaatsing naar Madrid – waar Blauw-Zwart woensdag tegen Atlético een historische kwalificatie voor de knock-outfase van de Champions League kan veiligstellen – wijzigde hij zijn opstelling op maar liefst zes plaatsen. Logisch ook, gelet op het drukke programma en de brede kern die precies daarvoor werd samengesteld. Op het veld van Seraing leverde een soortgelijk personeelsverloop een aantal dagen na de zege tegen Bayer Leverkusen bovendien wél nog het gewenste resultaat op. Hoefkens valt dus weinig te verwijten.
Net als na de stunt tegen Porto, toen Club weliswaar op volle sterkte een blauwtje liep tegen Standard, ging het dit keer echter mis. Een gebrek aan focus of scherpte? Wie weet, althans wat pakweg Casper Nielsen of Raphael Onyedika betreft. In tegenstelling tot Hans Vanaken, de onvermoeibare derde pion van het onaantastbaar trio op het middenveld, bleven zij ver onder hun niveau van dinsdag. Een extra wisseloptie was hier misschien toch handig geweest. Hoe dan ook gaan de typische clichés niet zomaar op. De landskampioen ging erg gretig van start en dwong mede dankzij een hoge pressing in het eerste kwartier meteen een resem kansen af. Lang, Yaremchuk en Vanaken kregen het leer evenwel niet langs Sinan Bolat. Het vizier van Nielsen en de herstelde Andreas Skov Olsen stond evenmin goed afgesteld.
LAKSE LANG
Onnodig puntenverlies dus, vooral te wijten aan een gebrek aan efficiëntie. Al zat Hoefkens vast ook met de tegentreffers in zijn maag. Bij de tweede goal van kwelduivel Lyle Foster begaat Nielsen eerst een overbodige fout, waarna Brandon Mechele het duel verliest en Vanaken de spits laat lopen. Klein bier echter tegenover diens eerste doelpunt kort na de rust, waarbij heel wat meer verkeerd liep. Een ware opeenstapeling van blunders, te beginnen bij de VAR die ondanks de goedkeuring van het Referee Department tussenbeide had moeten komen. Toch kon Simon Mignolet zelf beter doen op de inzet van Nene Dorgeles, die na een hoekschop voor de thuisploeg plots moederziel alleen op hem af mocht stormen. Een gevolg van onoordeelkundig uitstappen door Clinton Mata, nog niet helemaal de oude.
Wel zal Lang het op deze manier moeilijk krijgen om zich weer in de ploeg te knokken. Voor zijn wissel deed de Nederlanders nochtans zijn uiterste best om het soms net iets te steriele spel van Blauw-Zwart verticaal te versnellen. Vooral in de eerste helft, zij het doorgaans door de bal laag te gaan ophalen en er dan zelf mee te gaan lopen. Ondanks een paar goede steekpasses en versnellingen leidde het zelden tot concrete dreiging. Af en toe vertraagde Lang, die nauwelijks diepgang zocht, met zijn dribbels zelfs de opbouw. Behalve de uitgelezen kans op de openingstreffer die hij vroeg in de partij na uitstekend collectief stoorwerk liet liggen, was de Brugse smaakmaker zo amper betrokken bij de gevaarlijkste fases van zijn team. Aan goeie wil geen gebrek, maar de echte flitsen en doelgerichtheid mankeren.
In een poging zich te bewijzen probeerde Lang, wiens vervanger en naar eigen zeggen gedoodverfde opvolger Antonio Nusa een pak snediger voorbij zijn rechtstreekse tegenstanders gleed, het mogelijk ook net iets teveel te forceren. Een geldingsdrang waarvan weliswaar minder te merken was in zijn defensieve inspanningen, met het eerste doelpunt van Westerlo dus als dieptepunt. Een teken dat hij nog niet volledig fit is? Anders springt de dribbelkont, wiens tank op dat moment nog niet leeg kon zijn, tenslotte haast even kwistig om met zijn energie als Sowah en Jutglà. Hoewel hij niet kan tippen aan de meters die het koningskoppel maalt, past Lang zo in principe eveneens in Hoefkens zijn plannen. Toch moet hij, mede door de vorm van zijn concurrenten, wellicht nog een tijdje geduld koesteren.
WIN-WINSITUATIE
Zijn prestatie van zaterdag zal Hoefkens alvast niet op andere gedachten brengen. In de stunt tegen Atlético bleef Lang net als Yaremchuk aan de bank gekluisterd, waardoor hij tot hiertoe nog niet in actie kwam op het kampioenenbal. Club had hem dus niet eens nodig om een fraaie negen op negen te boeken. Wie had dat een jaar geleden durven voorspellen? In plaats van onmisbaar lijkt Lang zo plots haast overbodig, al is dat dan weer te kort door de bocht. Op z'n best is de aanvaller nog altijd een van de beste spelers in onze competitie, iemand die de landskampioen zelfs met de huidige weelde goed kan gebruiken. Zowel in eigen land, waar de achterstand op Antwerp en Genk alsmaar groeit, als in Europa. Vooral op dat laatste toneel wil Lang, die mikt op de WK-selectie van Oranje, maar al te graag schitteren.
Toch moet hij het woensdag in Madrid hoogstens met een invalbeurt stellen. De kansen om bij Louis van Gaal in de gratie te vallen dreigen zo stilaan te slinken. Ook voor Blauw-Zwart, dat nog steeds de jackpot wil vangen voor vijfvoudig international, geen goede zaak. Aan het eind van de zomermercato werden ongetwijfeld afspraken gemaakt met Lang, die de knop snel had omgedraaid toen bleek dat hij aan boord zou blijven. Het geslaagd huwelijk nog even verderzetten, om zo een ticket richting Qatar en vervolgens een transfer – desnoods in januari al – te versieren. Een win-winsituatie, want als hij zich in de kijker zou blijven spelen zat er ook voor Club misschien wel een hoger bedrag in. Lang ligt in Westkapelle nog vast tot medio 2025. Volgende zomer is het in zekere zin dus wel reeds van moeten.
DENNIS-SCENARIO
Ook omdat Lang zelf zich klaar voelt voor een nieuwe uitdaging. Aan de huidige gang van zaken hoeven Vincent Mannaert en co echter niet te dromen van een evenaring van Charles De Ketelaere zijn record. Meer nog: mogelijk moeten zij zelfs vrede nemen met minder dan de vooropgestelde 25 miljoen. Zijn marktwaarde wordt vandaag alleszins 'slechts' op 19 miljoen geschat. Club heeft er dus ook zelf baat bij mocht Lang, in Brugse loondienst goed voor 27 goals en 28 assists in 93 duels, straks verdedigers terug het leven zuur maken. Gelukkig is hij niet het type om zijn hoofd te laten hangen of, ondanks zijn reputatie, meteen keet te schoppen. Zie maar hoe hij zich terug knokte nadat Alfred Schreuder hem even passeerde voor Sargis Adamyan. Voorlopig is een Emmanuel Dennis-scenario dus niet aan de orde. Al zou dat helaas wel eens louter een kwestie van tijd kunnen zijn.
AD
