Alsof hij na vier tegentreffers in twee duels niet genoeg defensieve zorgen had. Met het vertrek van Stanley Nsoki, op weg naar Hoffenheim, verliest Carl Hoefkens een vaste titularis centraal achterin. Centen om op zoek te gaan naar een vervanger zijn er genoeg, want naar verluidt incasseert Club Brugge een twaalftal miljoen. Op het eerste gezicht een fraaie winst nadat de 23-jarige Fransman vorige zomer voor ongeveer de helft van dat bedrag neerstreek in Jan Breydel. Al zat er misschien wel nog veel meer in.
De scouts van Hoffenheim bedankten zondag vermoedelijk voor het vier uur durende ritje naar Eupen, anders mocht Nsoki wellicht fluiten naar zijn transfer. Am Kehrweg was hij tenslotte de exponent van een collectieve offday namens de landskampioen. De ellende begon al bij de aftrap, toen de linkspoot meteen een simpele bal onder zijn voet liet glippen. Een onheilspellend voorteken van zijn schrijnend gebrek aan scherpte, zou niet veel later blijken. Nog geen minuut later had Nsoki immers boter op het hoofd bij de vroege tegentreffer. Zat hij toen al met zijn hoofd bij het nummer negen van afgelopen seizoen in de Bundesliga? Feit is alleszins dat de verdediger, uiteindelijk na ruim een uur spelen uit zijn lijden verlost, zich nadien niet meer wist te herpakken.
STEUNPILAAR VAN SCHREUDER
Nochtans bleek dat in de voorbije campagne zijn specialiteit. Na een aardige start, met glansprestaties in de Champions League, verdween Nsoki onder Philippe Clement gaandeweg uit beeld. Een miskoop, zo leek het, want Club had maar liefst 6,5 miljoen neergeteld om hem over te nemen van Nice – dat zelf twee jaar eerder nog het dubbele had betaald aan PSG. Bijwijlen liet hij ook zien waarom. Met zijn mix van fysieke en voetballende kwaliteiten is Nsoki eigenlijk voorbestemd voor de absolute top. Snelheid, kracht, explosiviteit, een snijdende inspeelpass: de voormalig jeugdinternational heeft het allemaal. Een atleet mét goede voetjes, alleen gaat het licht geregeld uit. De focus en concentratie ontbreekt net iets te vaak, samen met zijn nonchalante houding precies de reden waarom Nice hem liet gaan.
Ook in Westkapelle maakte men vlug kennis met Nsoki zijn ups en downs, waarbij de pieken na verloop van tijd niet meer opwogen tegen de diepe dalen. In tegenstelling tot Clement kon Alfred Schreuder hem na nieuwjaar gelukkig wél gedurende een langere periode bij de les houden. De Nederlander, die bij zijn ex-ploeg in Duitsland ongetwijfeld een goed woordje deed, bleek dan ook een fan van het eerste uur. Onder zijn bewind miste Nsoki amper één wedstrijd wegens schorsing, voor het overige verscheen hij steevast aan de aftrap. Meer nog: de risicofactor ontpopte zich plots tot steunpilaar. Af en toe liet hij zich wel nog eens op een foutje betrappen, maar in de eindspurt richting een derde landstitel op rij speelde Nsoki mee een bepalende rol. De tot dan toe kritische aanhang sloot hem prompt in de armen.
VOORBODE IN VOORBEREIDING
Toch blijft zijn krediet blijkbaar beperkt. Na twee mindere prestaties – ook tegen Genk werd Nsoki meermaals in zijn rug verrast, net als in Eupen weliswaar niet geholpen door de spelers rondom zich – kreeg hij hier en daar alweer de wind van voren. Eerder miste de Fransman de Supercup tegen AA Gent omwille van een domme rode kaart in de voorbereiding, toch al zijn derde exemplaar in Blauw-Zwarte loondienst. Het wekte meteen enige argwaan op. Had hij de klik nu wel degelijk gemaakt, of waren de stappen die Nsoki onder Schreuder leek te hebben gezet slechts schone schijn? Een vraag die er na zijn non-match in de Oostkantons niet bepaald minder prangend op werd. Integendeel: de sceptici zagen zich gesterkt in hun oordeel dat de ruwe diamant op mentaal vlak nog steeds veel schaafwerk vereist.
Intern bleven de meningen daarom eveneens enigszins verdeeld. Nsoki werd mede in huis gehaald op voorspraak van Clement, die ondanks de knopen die hij doorhakte altijd bleef geloven in zijn kunnen. Het potentieel van de linkspoot is dan ook immens groot. Op z'n best is Nsoki een regelrechte klasbak, geknipt voor het dominante spel dat Club nastreeft. Razend snel met ruimte in de rug, beresterk in één tegen één situaties en van goudwaarde in de opbouw, waar hij met zijn rushes en strakke passing in staat is om linies vlotjes te doorbreken. Een soort kopie van Clinton Mata aan de overkant zeg maar. Topniveau, zo zagen we in zijn eerste en wellicht enige play-offs. Helaas een wereld van verschil met de ondergrens waar Nsoki zondag in al die aspecten, niet voor het eerst trouwens, compleet doorzakte.
MANNAERT MAAKT UITZONDERING
Een afscheid in mineur, hopelijk blijft de laatste indruk niet te lang hangen. Beweren dat Club louter op basis van zijn recente wanprestatie inging op het voorstel van Hoffenheim zou de waarheid alleszins oneer aandoen. Wel maakten Vincent Mannaert en co zich mogelijk reeds eerder de bedenking dat ze beter eieren voor hun geld konden kiezen. Eerder deze zomer kon Nsoki op heel wat interesse rekenen, sindsdien bleef het stil. Prima naar de zin van Blauw-Zwart, dat al het vertrek van Charles De Ketelaere en Noa Lang voorzag en niet nog een sterkhouder wou verliezen. Bovendien heeft de landskampioen doorgaans niet de gewoonte om haar smaakmakers na nauwelijks één seizoen alweer van de hand te doen. Een regel waarop Mannaert in het geval van Nsoki dus echter nog eens een uitzondering maakt.
De deal werd overigens in mum van tijd beklonken. Club weet dan wel vaker zaken lang onder de radar te houden, het contrast met de aanslepende onderhandelingen rond De Ketelaere blijft opmerkelijk. Wie weet had men in Westkapelle wel twijfels over welke versie van Nsoki we voortaan te zien zouden krijgen. Hoefkens zag vanop de eerste rij hoe Schreuder het goudhaantje wist te triggeren, maar zou hij ook zélf op de juiste knoppen kunnen drukken? Of dreigde toch hetzelfde scenario als in die eerste maanden onder Clement, toen Nsoki op dezelfde limieten als in Nice botste? Op basis van de eerste indrukken neigt het antwoord naar die tweede optie. Al is het uiteraard te vroeg voor conclusies, en vormt zijn – weliswaar door eigen toedoen – verstoorde voorbereiding misschien ook wel een factor.
VOORBEELD VAN KOSSOUNOU
Club besluit nu evenwel om het zekere voor het onzekere te nemen en te cashen op Nsoki. 12 miljoen is een aardige som, op een jaar tijd verdubbelt Blauw-Zwart zo min of meer haar investering. Hoewel een deel van dat bedrag nog naar Nice stroomt lang niet verkeerd qua rendement. Toch blijft iedereen ietwat op de honger zitten. Nsoki zelf, die stiekem droomde van nog mooiere bestemmingen. En ook Club, dat hoopte dat de kassa zelfs nog luider zou rinkelen indien het tot een transfer zou komen. Naar het voorbeeld van Odilon Kossounou, die voor minstens 23 miljoen naar Bayer Leverkusen verhuisde – Duitse subtoppers kennen blijkbaar hun weg naar Jan Breydel. Een categorie lager voor Nsoki lijkt logisch, maar de helft? Naar Brugse normen niet bepaald een aanbod dat onmogelijk te weigeren valt.
De exacte details van het akkoord zijn niet bekend, wie weet sleepte Mannaert net als bij CDK nog een paar bonussen en percentages uit de brand. Hoe dan ook ziet het ernaar uit dat de CEO zich flexibel heeft opgesteld in dit dossier, en vrij vlug bereid was om Nsoki zijn overstap te gunnen. Mits een herhaling van het voorbije halfjaar zat er nochtans een pak meer in. Een gok die Club dus echter niet durft wagen, al houdt zijn abrupt vertrek eveneens risico's in. De achterhoede is vandaag al een zeef, een vervanger staat er niet meteen – de jonge Joel Ordóñez, wiens komst in de pijplijn zit, heeft een ander profiel. Bjorn Meijer loste Nsoki af tegen Eupen, voorts heeft Hoefkens nog een aantal (nood)oplossingen achter de hand. Dringend op zoek naar een opvolger, en bij voorkeur zelfs upgrade, lijkt toch de boodschap. Geen evidente opdracht.
AD
