De officiële aankondiging ontbreekt voorlopig, maar niemand die er nog aan twijfelt: Felice Mazzu volgt Vincent Kompany op als trainer van Anderlecht. Geen dankbaar cadeau, want het abrupte afscheid van zijn haast mythische voorganger valt voor heel wat supporters bijzonder moeilijk te verteren. Bovendien beantwoordt Mazzu niet bepaald aan het ideale plaatje van een RSCA-coach zoals Kompany zélf het niet zo lang geleden nog schetste. Zijn veelbesproken project wordt op die manier definitief begraven.
Qua timing kon het wel tellen. Op het moment dat Anderlecht bevestigde dat de wegen met Kompany zouden scheiden, liep de voorrangsperiode voor abonnees om hun seizoenkaart te verlengen bijna af. Hopelijk voor de Brusselaars betuigde het merendeel van de aanhang haar trouw reeds voor de bom ontplofte, al eisen veel van hen hun geld nu al terug. Samen met de weliswaar overdreven beledigingen aan het adres van het bestuur, CEO Peter Verbeke en voorzitter Wouter Vandenhaute voorop, geeft het de impact van Kompany zijn vertrek weer. Drie jaar nadat de rust met hem was teruggekeerd, staat het Lotto Park opnieuw op zijn kop. Dankzij zijn rol op de achtergrond blijft eigenaar Marc Coucke dit keer wel grotendeels buiten schot.
MISCAST MAZZU?
Verbeke en Vandenhaute, die het laken alsmaar meer naar zich toetrekken, staan daarentegen vol in de vuurlinie. In de ogen van de fans ligt hun hoofd nu op het kapblok, samen met dat van de nieuwe coach aan wie ze hun lot verbinden. Intussen staat het zo goed als vast dat de keuze daarvoor op Mazzu is gevallen. Hij maakte indruk bij promovendus Union, dat ei zo na meteen de titel veroverde en vier keer won van haar grotere stadsgenoot. Ruim tweeënhalf jaar na zijn mislukt avontuur in Genk verdient de Italo-Belg, voorheen tevens succesvol bij Charleroi en daarom ooit al eens op de radar van Club Brugge, dan ook een nieuwe kans bij een van de gevestigde waarden aan de top. Desalniettemin zijn de fans uiterst sceptisch over zijn komst.
Niet alleen blijft zijn passage in Limburg een smet op het blazoen van Mazzu, wiens gebrekkige kennis van het Nederlands in Neerpede alvast geen probleem zal vormen, ook zijn kijk op het spelletje doet hier en daar de wenkbrauwen fronsen. Nochtans was Union veel meer dan zomaar een counterploeg. De revelatie van het seizoen speelde steevast verzorgd, intens, technisch en verticaal voetbal. Akkoord, doorgaans vanuit de organisatie, maar zonder zelf veel weg te geven dwongen de troepen van Mazzu elke week zo een pak kansen af. Het minste aantal tegengoals en zelf het vaakst gescoord: de statistieken spreken voor zich. Geen wonder dus dat Verbeke en Vandenhaute het niet te ver gingen zoeken. Mazzu lijkt de geknipte persoon voor de job.
DRUK OP DE KETEL
De vraag is evenwel hoe hij het zal stellen zonder zijn rechterhand Karel Geraerts, die in het Dudenpark allicht in zijn voetsporen treedt. Bovendien staat het bestuur blijkbaar te popelen om prijzen te pakken. Geen geduld of gedweep met zogenaamde processen meer, voortaan tellen louter nog de spijkerharde resultaten in het Lotto Park. Een doelstelling die rijmt met Mazzu zijn pragmatische aanpak, op dat vlak een tegenpool van de meer romantische Kompany – wiens eigen filosofie weliswaar steeds gematigder oogde. Alleen staat er in de nieuwe T1 zijn persoonlijke trofeeënkast vooralsnog ook nog maar weinig eremetaal te blinken. Kan Mazzu om met de druk van een echte topclub, waar hij zich niet in de rol van sympathieke underdog kan nestelen?
Naar Paars-Witte normen kon Anderlecht de afgelopen jaren eveneens nog in alle luwte werken aan de weg omhoog. Fans en critici begrepen dat het vroeger zo glorieuze instituut uit een financieel dal moest klimmen, de aanwezigheid van Kompany kocht nog wat meer krediet. Dat is nu definitief voorbij. Met hun keuzes geven de Brussels bestuursleden zelf aan dat iedereen, niet in het minst de eigen achterban, hen vanaf nu mag afrekenen op de prestaties op het veld. Net zoals Mazzu overigens, die niet zal moeten wachten tot de play-offs vooraleer de stress toeneemt. Anderlecht is maar best direct op de afspraak, bij een mindere start staat het Lotto Park vermoedelijk snel in vuur en vlam. Voor zover dat sowieso nog niet het geval zal zijn.
WEILER 2.0
Voor heel wat fans oversteeg het aura van Kompany sinds zijn terugkeer zowaar de club. Samen met de eigen jeugdproducten die hij lanceerde was het icoon voor velen een zeldzaam lichtpunt in donkere tijden, zowat de enige reden om nog af te zakken naar het stadion. Zijn exit, en de manier waarop die naar verluidt tot stand kwam, voelt daarom aan als een mes in de rug. Een revolte loert bijgevolg om de hoek, zélfs als de resultaten meevallen. Mazzu en zijn bazen hebben dus meer dan een paar zeges nodig om hun steun en vertrouwen (terug) te winnen, zeker mochten de jonkies nog verder richting de achtergrond verdwijnen. In de zoektocht naar succes liet Kompany hen vorig seizoen al deels vallen, straks liggen de verwachtingen nog hoger.
Bovendien staat Mazzu, die behalve Geraerts haast zijn voltallige staf en wie weet ook enkele spelers meeneemt, niet bekend als een trainer die graag de kaart van de jeugd trekt. Al dan niet onder interne én externe druk zal hij de talenten van Neerpede ongetwijfeld wel gebruiken, maar ook op dat gebied wordt hem allicht weinig krediet gegund. Nu al vergelijken fans hem met René Weiler, de onpopulaire coach onder wie Anderlecht in 2017 haar voorlopig laatste landstitel in de wacht sleepte. De nuchtere Zwitser werd kort nadien echter weggejaagd omwille van zijn onaantrekkelijke aanpak, die niet paste bij de stijl van het huis. Hoewel hij achteraf gezien gelijk had, droomde het Lotto Park nog van prijzen pakken met mooi en oogstrelend voetbal.
PASSANT KOMPANY
Als een van hen begreep Kompany die wens van de kritische aanhang. Toen hij in de zomer van 2020 het roer voltijds overnam, maakte de clublegende dan ook een grote belofte. "De club zal na mijn passage beter af zijn dan ervoor. Mijn bedoeling was om een ziel, een identiteit en ook resultaten te brengen. Alleen dat laatste is niet voldoende. Alle supporters kennen de huidige context, maar ik wil de ambities niet lager leggen. Ze zijn veeleisend, en dat is hun goed recht. We willen een titel, als het niet dit jaar is dan het jaar erna. De club zal een identiteit hebben na mij die beter is dan dat ze was voor mij. Ik ben zeker dat de trainer na mij niet verdedigend in een 3-5-2 zal spelen. De club zal door mij hoe dan ook beter geworden zijn", luidde het toen.
Helaas. Ondanks zijn eigen overtuiging om een blijvende stempel te zullen drukken op het beleid, een missie die hij volgens veel fans wel zou voltooien, waarschuwde Vandenhaute er meermaals voor dat Kompany niet onaantastbaar was. Uiteindelijk gaat hij dus toch gewoon de geschiedenisboeken in als een passant. Eentje die het rijke palmares van de recordkampioen niet eens kon uitbreiden, iets wat Mazzu nu wél moet doen. Meer uit de kleedkamer halen en betere resultaten behalen dan het matige rapport onder Kompany, tot daar aan toe. Maar meedoen om de knikkers? Daarvoor zal wellicht toch nog wat meer nodig zijn. Uitpakken met enkele geslaagde transfers op de zomermercato bijvoorbeeld, sowieso cruciaal om de gemoederen te bedaren.
POPULARITEIT VS PRIJZEN
Om de achterban koest te houden kan Anderlecht immers niet langer rekenen op haar uithangbord, die er niet in slaagde zijn visie te implementeren en ook zijn ambitie om lang na zijn vertrek nog een impact te hebben dus niet kon waarmaken. Op dat vlak betekent de aanstelling van Mazzu de doodsteek voor Kompany, die zich in Burnley zelf trouwens ook minder misstappen kan veroorloven. De nieuwe T1 boekte zijn grootste successen tenslotte precies op de wijze die Kompany twee jaar geleden verafschuwde, alweer een radicale stijlbreuk dus. Realisme en resultaten versus ideologie en gestage vooruitgang: daar knelt al lang het schoentje voor Paars-Wit. Afwachten of Mazzu de missing link dan wel een miscast blijkt. Verbeke en Vandenhaute, voor wie die progressie te traag verliep, kiezen met hem nu alleszins voluit voor dat eerste. Zij ruilen hun populariteit in het Park graag in voor prijzengewin, om hopelijk vervolgens het tij te keren. Al vrezen we toch te weten wiens naam dan nog het vaakst zal worden gescandeerd.
AD
