Olivier Plancke
Transfers zijn altijd een dubbeltje op hun kant en dat is iets waar RSC Anderlecht veel ervaring mee heeft. In het geval van Ilias Takidine draaide het veelbelovende verhaal bijvoorbeeld helemaal niet uit zoals oorspronkelijk verwacht. Hij werd in 2020 aangetrokken om te concurreren met Jérémy Doku en Francis Amuzu, maar twee jaar later spreekt niemand nog over de flitsende flankaanvaller …
DE EERSTE VAN VERBEKE
Hij was de eerste transfer onder het nieuwe bewind van RSC Anderlecht, maar bijna twee jaar na dato spreekt niemand meer over Ilias Takidine. De 19-jarige flankaanvaller werd omschreven als een kleine, vinnige dribbelaar en zijn speelstijl heette erg attractief te zijn. Met Takidine had Anderlecht had aldus een publiekslieveling in spé binnengehaald. De talentvolle winger kwam in 2020 over van KRC Genk, waar hij in de jeugdreeksen imponeerde met zijn groot arsenaal dribbels en dreigende acties. Dat leverde hem uiteindelijk een promotie op naar de beloften, maar de A-kern halen in Limburg lukte hem niet.
Ilias Takidine schitterde wel in de UEFA Youth League. De Genkse U19 nam het daarbij op tegen de leeftijdsgenoten van RB Salzburg, Napoli en Liverpool, stuk voor stuk wedstrijden waarin de winger zeker in de smaak viel. Scoren of een assist geven lukte toen wel niet, maar zijn techniek, dribbels en gevaarlijke acties kon hij meer dan voldoende etaleren. Dat vond men ook in Genk, dat hem zéker een grote voetbaltoekomst voorspelde, maar nog niet klaar achtte voor het grote werk.
Anderlecht gaf Ilias Takidine wel de kans bij de grote jongens, want in het Lotto Park mocht hij meteen aansluiten bij de A-kern. Daar ging hij de concurrentie aan met zijn generatiegenoten Francis Amuzu en Jérémy Doku. Takidine combineert een bovenmatige techniek met een fikse versnelling, waardoor hij al snel vergeleken werd met Doku. Maar tegenover die snelheid en zuivere balbehandeling stond wel nog een gebrek aan pure fysieke kracht. Ook qua afwerking kon hij zich nog bijschaven.
DE NIEUWE PRAET
Het was dus nog maar de vraag hoe snel en met welke inspanningen Ilias Takidine zich uit de slag zou trekken tussen de grote jongens van Paars-Wit, waar alles er toch sneller gaat dan bij de U21 van KRC Genk. Anderlecht gaf de jonge buitenspeler bovendien enorm veel vertrouwen door hem een vierjarig contract voor te schotelen, meteen ook een teken dat het nodige geduld werd gekoesterd met zijn ontwikkeling. Een financieel risico was Takidine trouwens evenmin, want allicht werd hoogstens een opleidingsvergoeding worden betaald. In die zin paste hij toen alvast perfect in de Brusselse plannen.
Het was alvast niet de eerste transfer tussen RSC Anderlecht en KRC Genk. In de jacht op hoogwaardig voetbaltalent steken beide topclubs elkaar graag de loef af. Zo kon de kaap van Takidine gezien worden als een reactie op de overstap van Mika Godts in de omgekeerde richting. Andersom plukte de recordkampioen tien jaar geleden ook al een 16-jarige Dennis Praet weg uit de Luminus Arena. Die groeide uit tot Gouden Schoen en ontpopte zich tot een van de vele talenten ‘van eigen kweek’ waar Paars-Wit terecht zo trots op is.
GEEN TOEKOMST MEER
De beleidsmensen en supporters van RSC Anderlecht hadden dus hoge verwachtingen over de ontwikkeling van Ilias Takidine, maar twee jaar na zijn overstap speelde hij nog geen enkele minuut voor de eerste ploeg en bovendien haalde hij tevens geen enkele keer het wedstrijdblad. In de vorige zomer- en in de laatste wintermercato probeerde Anderlecht hem vervolgens te verhuren aan een andere club maar telkens was er geen interesse in Takidine. Van toptalent naar eeuwige belofte, zo lijkt het wel.
