In de stadsderby tegen Beerschot trok Antwerp afgelopen weekend aan het langste eind, maar dat leek achteraf slechts bijzaak op de Bosuil. Bij de Great Old ging het vooral over de positie van Brian Priske, aan de overkant waren de pijlen dan weer gericht op ref Nathan Verboomen. Daarbij werd de harde taal niet geschuwd, iets wat we de voorbije maanden helaas wel vaker vaststelden. Tijd voor het arbitragekorps om kordaat in te grijpen tegen de insinuaties aan hun adres? Al mag de hand gerust ook eens in eigen boezem worden gestoken.
Geflikt. Dat was het codewoord zondagnamiddag bij Beerschot, waar de woede van spelers en trainer na de nederlaag best te begrijpen viel. Zij uitten hun onvrede over het optreden van scheidsrechter en VAR bovendien tenminste nog op een enigszins beschaafde manier. Hun voorzitter Francis Vrancken ging echter meteen een paar stappen verder door prompt de integriteit van Verboomen in twijfel te trekken, en zelfs een vage zweem van belangenvermenging de wereld in te sturen. Een vijandige sfeer die niet veel later ook in het matchverslag op de clubwebsite werd gecreëerd. Nochtans was het niet Verboomen, maar vooral videoref Bram Vandriessche die de mist inging door Beerschot een strafschop te ontzeggen. Bij de overige discutabele fases valt er daarentegen iets te zeggen voor zijn beslissingen.
VRANCKEN VS VERBOOMEN
Hoewel de hekkensluiter zich wel degelijk benadeeld mag voelen, is er dus toch sprake van enige zin voor overdrijving. Zeker wat het taalgebruik betreft. En dat nadat het Belgisch voetbal al genoeg onder vuur kwam te liggen in de nasleep van Operatie Propere Handen. Erger nog, Vrancken vond het zelfs nodig nog eens expliciet te verwijzen naar die affaire. Allemaal op basis van een vergezochte link. "We zullen navragen bij de voetbalbond of dit wel ethisch is", aldus de Beerschot-preses. Zijn uithaal, die veel eerder het etiket 'ongehoord' verdient dan de aanstelling van Verboomen zondag, is dat alvast hoegenaamd niet. Al is Vrancken lang niet de enige die dit seizoen zijn boekje fors te buiten ging. Vooral de afgelopen maanden liep de commentaar ten opzichte van de arbitrage geregeld de spuigaten uit.
Kritiek op de spelleiding moet uiteraard kunnen, en lijkt misschien zelfs noodzakelijk gezien het matige niveau in ons land, maar we kunnen ons niet herinneren wanneer refs voor het laatst met de regelmaat van de klok dusdanig onder vuur werden genomen. Daarbij volstaat het bovendien blijkbaar niet meer om zich louter te beperken tot hun prestatie van de dag, hoe ondermaats die ook mag zijn. In plaats daarvan geeft zelfs het kleinste incident tegenwoordig aanleiding voor ongegeneerde beschuldigingen en gratuite complottheorieën, waarbij natuurlijk zowat iederéén zich op tijd en stond tekort gedaan voelt. Hieronder een korte en zeker niet uitputtende bloemlezing van de talloze uitlatingen tegenover de referees in de Jupiler Pro League die de laatste tijd naar ons inzien toch ver over de schreef gingen.
CALIMERO'S
Abdoulaye Seck noemde Lawrence Visser eind vorig jaar een racist, een paar weken geleden opperden zijn ploegmaats Ritchie De Laet en Birger Verstraete voor én tijdens de topper tegen Club Brugge dat de scheids Antwerp viseert. Union-spits Deniz Undav vond dan weer dat diezelfde ref ook in hun partij tegen Blauw-Zwart kleur bekende, en stelde zelfs onomwonden "tegen 12 man te hebben gespeeld". Selim Amallah (Standard) hield het op "onbekwaam" toen hij Verboomen op de korrel nam tijdens de rust tegen Genk, dat zelf de week voordien nog had geklaagd over "een gebrek aan respect" en daarom een persstop inlaste. "Fouten zijn telkens in ons nadeel en dat is unfair", aldus Bernd Storck. Calimero had het niet beter kunnen formuleren. Al kunnen zulke uitspraken tenminste wel nog door de beugel.
Hetzelfde kan nog gezegd over Vincent Kompany en zijn 51 procent-quote, of de andere sneren die hij reeds richting de arbitrage verstuurde. Hoewel de Anderlecht-coach aan het prille begin van zijn ambt aangaf nooit mee te willen doen aan dat spelletje, tackelt ook hij de spelleiding steeds vaker met beide voeten vooruit. Dat blijkt onder andere uit de rode kaart die de Anderlecht-coach recent onder de neus geschoven kreeg na zijn potje theater in Leuven. Of over Hein Vanhaezebrouck, die zoals gewoonlijk geregeld zijn bedenkingen uit maar daarbij wel nog het respect dat Genk meent te missen opbrengt. Nochtans blijft de trainer van AA Gent niet bepaald het type om een blad voor de mond te nemen of boodschappen fraaier te verpakken. Als híj nu al als enige zijn woorden nog ietwat wikt en weegt …
"KUTREFS"
En dan vergeten we er allicht nog een paar. Hoe dan ook betekent de aanval van Beerschot een nieuw dieptepunt. Afwachten of het Bondsparket straks actie onderneemt, al houden we onze adem niet in. In de bovenstaande gevallen werd tenslotte zelden iemand op de vingers getikt. Undav kwam er vanaf met een waarschuwing, Amallah kreeg één speeldag voorwaardelijk. Voor het overige bleef het telkens ijzingwekkend stil vanuit Tubeke. Een schril contrast met een jaar geleden, toen Hans Vanaken zonder pardon twee weken werd geschorst nadat men hem betrapte op het woordje 'kutrefs'. Niet expliciet tijdens een interview, in tegenstelling tot Undav, Amallah, De Laet en Verstraete, wel bij het verlaten van het veld na een rode kaart – uitgedeeld door, jawel, Verboomen. De consequentie blijft dus zoek.
Laat dit dan ook geen pleidooi zijn om de Belgische arbitrage vrij te spreken van alle zonden. Dat doen hun bazen zelf namelijk genoeg. Hoewel het niveau al te vaak erbarmelijk is, laten Franck De Bleeckere, Stephanie Forde, Bertrand Layec en de zopas uit de gratie gevallen David Elleray ons maar wat graag geloven dat er geen vuiltje aan de lucht is. Of doen daarvoor alvast hun stinkende best, door te pronken met betekenisloze percentages en evaluaties uit eigen keuken waar niemand nog belang aan hecht. Net zomin als aan de wekelijkse duiding van het Referee Department trouwens, waar voortdurend wordt recht gepraat wat krom is en de meest heikele thema's doorgaans niet eens aan bod komen. Van échte zelfreflectie is amper sprake. Of het moet zijn omdat Kompany eens een probleem aankaart.
IVOREN TOREN
Misschien moeten we dat wel toejuichen, want anders komt er zeker geen schot in de zaak. Al wordt de deur voor een golf aan klachten zoals we de voorbije weken zagen zo wel helemaal opengezet. Tijd voor het Bondsparket om paal aan perk te stellen, en strenger op te treden tegen die overvloed aan lasterlijke insinuaties. Ondanks het kwaliteitstekort duidt Layec in interviews steevast godbetert het afdwingen van autoriteit aan als voornaamste werkpunt voor onze refs. In plaats van hen te stimuleren om buitensporig te reageren op iedere eerlijke vorm van kritiek op en rond het veld, en op die manier zoals Erik Lambrechts en Nicolas Laforge bij de rode kaarten voor Kompany en Noa Lang de show te stelen, zouden de bobo's van het Referee Department beter zélf hun werknemers uit de wind zetten.
En hen indien mogelijk hen inderdaad fulltime in dienst te nemen, de enige correcte redenering in het betoog van Vrancken. Voorts mag er vaker worden neergedaald uit de ivoren toren om wat meer uitleg te verschaffen, liefst dan nog eentje die steek houdt. Geen bizarre verklaringen zoals die over de rode kaart van Vadis Odjidja dus, gevolgd door een contradictorisch matchverslag, noch de tegenstrijdige bochten waarin het PRD zich elke week wringt om ook tal van andere VAR-ingrepen – of net het gebrek daaraan – te rechtvaardigen. Het smoesje van de zogenaamde clear error is stilaan opgebruikt, het flagrant negeren van de meest betwistbare fases mag stoppen. Genoeg verstoppertje gespeeld. Wie weet is het trouwens geen slecht idee om scheidsrechters af en toe zélf weer aan het woord te laten.
WEDERZIJDS BEGRIP
Niet alleen kunnen ze dan zichzelf verdedigingen wanneer ze door het slijk worden gehaald, iets wat de Pro League anders dan pakweg de UEFA of Premier League ondanks al dat moddergooien blijkbaar weigert, maar misschien zou het de publieke opinie positief beïnvloeden. De roep om transparantie klinkt alsmaar luider, kan het niet tijdens de wedstrijd dan tenminste achteraf. Een wens die voorlopig helaas niet wordt ingewilligd. Hopelijk biedt de overdreven heisa rond Verboomen aanleiding om daar verandering in te brengen, al steken we er ons hand niet voor in het vuur. Nochtans zouden alle partijen – refs, spelers, bestuurders, supporters en zelfs media – baat hebben bij iets meer wederzijds begrip. Tijd om een slechte match gewoon terug een slechte match te noemen. En als het even kan het aantal offdays van de arbitrage toch ook wat naar beneden te brengen.
