"Meedoen om de titel en een ticket voor de Champions League in de wacht slepen". Ziedaar de doelstellingen voor 2022 die Anderlecht ooit formuleerde in de beruchte Open Brief. Zover is het nog niet, maar met een eerste bekerfinale sinds 2015 maakt Paars-Wit alvast voor het eerst in vijf jaar tijd nog eens kans op een prijs. Het harde werk van Vincent Kompany, Wouter Vandenhaute en vooral Peter Verbeke lijkt dan ook stilaan haar vruchten af te werpen. Al vallen de zwaarste investeringen voorlopig toch weer tegen.
Na de zege tegen Eupen heerst er een opperbeste sfeer in het Lotto Park, maar daarmee is de honger van Kompany en zijn troepen natuurlijk nog lang niet gestild. Niet alleen wil Anderlecht de Croky Cup nu ook in de lucht steken, deelname aan de Champions Play Offs blijft eveneens een absolute must. Met het oog daarop krijgen de Brusselaars zondag KV Oostende over de vloer, vervolgens wachten enkele lastige opdrachten tegen Antwerp en op bezoek bij AA Gent. Rechtstreekse concurrenten voor de top vier. Misschien gaat het nadien tegen Charleroi en op de slotspeeldag in Kortrijk dus nog om de knikkers. Vast staat alleszins dat Anderlecht in de laatste rechte lijn richting de nacompetitie maar best op de afspraak is, zoals dat de afgelopen weken doorgaans gelukkig reeds het geval was.
KOERSWIJZIGING KOMPANY
Tot vreugde van Kompany, die op die manier beloond wordt voor een aantal knopen die hij de laatste tijd kordaat doorhakte. Hoewel de recordkampioen vorige week nog een uitschuiver tegen OH Leuven beging, slaagde Anderlecht er voordien immers pas voor de tweede keer in deze campagne in om driemaal op rij te winnen. Een reeks die werd ingezet na twee opeenvolgende nederlagen tegen Cercle Brugge en Union, toen Amir Murillo op het strafbankje zat en achtereenvolgens vervangen werd door Killian Sardella en Bogdan Mykhaylichenko. Zijn terugkeer in de basis bleek dan ook van cruciaal belang voor Kompany, die wellicht al de hele week piekert over hoe hij de afwezigheid van de rechtsachter – in Leuven wederom uitgesloten en zondag dus opnieuw geschorst – dit keer zal opvangen.
Niet dat Paars-Wit plots moet panikeren, want uiteraard is Murillo niet als enige verantwoordelijk voor de stijgende lijn. Sinds de opdoffers tegen Cercle en Union, en het 2-2 gelijkspel in Eupen in het eerste luik van de halve finale, voerde Kompany namelijk met succes een koerswijziging door. In de voorbije vijf wedstrijden, beker inclusief, stuurde hij telkens dezelfde namen de wei in. Met uitzondering van een paar noodgedwongen wissels centraal achterin, waar schorsingen en blessures af en toe hun tol eisten. Al leverden zij wel tevens een nieuwe ontdekking op. Zoals beloofd na het afscheid van huurling Taylor Harwood-Bellis krijgt hier tenslotte de jeugd weer volop haar kans. Alleen is het niet Hannes Delcroix, maar wel Zeno Debast die tegenwoordig een tandem vormt met Wesley Hoedt.
RAMAN & OLSSON OUT
De pas 18-jarige verdediger mocht aan het begin van de negen op negen tegen Eupen, Zulte Waregem en KRC Genk inspringen voor de toen geschorste Nederlander, en verdween vanaf dan niet meer uit de ploeg. Althans, tot een blessure roet in het eten gooide. Mogelijk moet Debast daarom ook de partij tegen KV Oostende aan zich laten voorbijgaan, en neemt Lisandro Magallan net als donderdag zijn plek naast Hoedt terug in. Voor het overige bestaat er echter weinig twijfel over wie bij de Brusselaars op een basisplaats mag rekenen. Ook zondag doet Kompany vermoedelijk een beroep op het vertrouwd type-elftal dat de afgelopen weken vorm kreeg, waarin Debast trouwens niet het enige nieuwe gezicht was. En bijgevolg Magallan evenmin als enige slachtoffer definitief opzij werd geschoven.
Datzelfde lot was immers ook Benito Raman en Kristoffer Olsson beschoren. Die eerste verscheen tegen Cercle voor het laatst aan de aftrap, en moest omwille van de rode kaart voor Hoedt dan nog na een halfuurtje al naar de kant. Waar hij eerder tussen een rol als titularis en supersub zweefde, en zo goed was voor 11 goals en zes assists, kreeg de ex-Rode Duivel sindsdien louter nog minuten als invaller. Vaak komt Raman wel als eerste van de bank, maar intussen gaf de back-up van Joshua Zirkzee – net als Lior Refaelov steevast na een uur vervangen – zelf reeds expliciet aan allerminst tevreden te zijn met zijn huidige situatie. Kompany blijkt evenwel een fervent voorstander van Christian Kouamé, die na zijn terugkeer van de Afrika Cup onafgebroken diep in de punt mocht postvatten.
MISLUKTE UITSPATTINGEN
De spits oogt soms ietwat stuntelig, maar is wel bijzonder nuttig en vormt een complementair koppel met Zirkzee. Alleen lopen op die manier wel weer twee tijdelijke passanten rond voorin, en dat terwijl Anderlecht vorige zomer drie miljoen op tafel legde voor Raman. Wiens loon – net als dat van Refaelov en Hoedt overigens, daarentegen wél vaste basispionnen die géén transfersom kosten – evenmin een peulschil bedraagt. Inspanningen die Verbeke natuurlijk niet leverde om wekelijks een halfuurtje op te draven, een rol die dan eerder voor een van de huurlingen was voorzien. Wie weet komt er volgende zomer zelfs alweer een einde aan het huwelijk tussen Paars-Wit en de 27-jarige aanvaller. Niet bepaald het scenario dat beide partijen aan het begin van het seizoen nog in gedachten hadden.
Pluspunt voor Anderlecht is wel dat het in dat geval wellicht nog wat van haar investering recupereert. De marktwaarde van Raman, die nog tot 2024 vastligt, wordt momenteel op 3,5 miljoen geschat. Toch zou het voor Verbeke, recent van sportief directeur tot CEO gepromoveerd, een domper betekenen. Sinds hij de touwtjes in handen nam in het Lotto Park moest de nieuwe sterke man continu spaarzaam omspringen met het beperkte budget. Hoewel er vorige zomer iets meer middelen waren, weliswaar gevolgd door een stille winter, kon Verbeke zich daarom zelden een uitspatting veroorloven. De luttele keren dat hij het wél eens dieper in de buidel besloot te tasten, bleken dat tot dusver echter helaas geen voltreffers. Tenslotte liet Kompany nu niet louter Raman, maar ook Olsson vallen.
WERKPUNT VOOR VERBEKE
Nochtans betaalde RSCA voor hem maar liefst vier miljoen, veruit een record in het Verbeke-tijdperk. Voorlopig kreeg het evenwel geen waar voor haar geld. Op het middenveld blijkt de impact van de 26-jarige Zweed, goed voor nul goals en drie assists, namelijk bijzonder gering. Nadat hij met een blessure ontbrak tegen Eupen nam Majeed Ashimeru zijn stekje naast Josh Cullen dan ook zonder veel moeite in. De wisselvallige Ghanees, een veel goedkopere zomeraankoop, is op defensief vlak minder solide dan zijn voornaamste concurrent maar zorgt tenminste voor beweging en diepgang. De voorbije weken kwam Olsson, de gedoodverfde opvolger van Albert Sambi Lokonga, zelfs nauwelijks nog aan de bak. Een vijf à tiental minuutjes, meer is hem door zijn matige prestaties niet meer gegund.
Refaelov mag dan wel onder de indruk zijn, ons kon Olsson evenmin bekoren. Ondanks het geslaagd transferbeleid van Verbeke, met topaanwinsten als Zirkzee, Kouamé, Hoedt, Refaelov en vooral Sergio Gomez die in mum van tijd uitgroeiden tot sleutelfiguren, blijken uitgerekend de duurste vogels dus de grootste tegenvallers. Net als vorig jaar, toen Cullen verraste maar Mustapha Bundu door de mand viel. Een werkpunt voor Verbeke, die voorts zeker een schouderklopje verdient. Mits een prijs en/of goede afloop in de Play-Offs plaatst Anderlecht dixit de CEO straks mogelijk een "versnelling in het plan", en is de portefeuille volgende zomer alweer wat dikker gevuld. Wie weet zijn zelfs transfers van vijf miljoen ineens niet langer uitgesloten. Die, hopelijk voor Verbeke, dan wél renderen.
