Dankzij een 1-3 zege in Eupen wipte Club Brugge afgelopen weekend weer over Antwerp naar de tweede plaats, maar daarmee was al het goede wel gezegd wat Blauw-Zwart betreft. Na de pauze bleef het niveau van de landskampioen per slot van rekening beneden alle peil Am Kehrweg. Hoewel hijzelf achteraf weliswaar niet volledig ontevreden was, heeft Alfred Schreuder dus heel wat stof tot nadenken in aanloop naar komende zondag. Dan wacht in Jan Breydel namelijk een cruciale clash met datzelfde Antwerp. Tijd voor de Nederlander om het opnieuw over een andere boeg te werpen?
De verre verplaatsing naar de Oostkantons deerde Hans Vanaken niet, want met zijn eerste doelpunt sinds nieuwjaar zette de Brugse dirigent zijn team na nog geen 10 minuten op voorsprong. Genoeg om na een eerder matige eerste helft, waarin Club tenminste wel nog vrij moeiteloos de controle behield, met een voorsprong te gaan rusten. Hoewel de thuisploeg beter de kleedkamer uitkwam, leek Charles De Ketelaere de schaapjes kort nadien op het droge te brengen. Niets bleek echter minder waar. Nog geen vijf minuten later lukte Smail Prevljak de aansluitingstreffer, het sein voor de moedige Panda’s om hun tegenstander nog een halfuur lang stevig onder druk te zetten.
ZWITSERS ZAKMES CDK
Een bescheiden Stef Peeters relativeerde achteraf de prestatie van hem en zijn maats, maar voor een elftal dat als sinds 11 december niet kon winnen toonde Eupen bijzonder veel veerkracht. Het nummer 15 in de stand slaagde er na rust in om Club voortdurend onder druk te zetten, waarbij Simon Mignolet – die zo een lastigere avond beleefde dan zijn collega aan de overkant Abdul Nurudeen – geregeld onder vuur werd genomen. Een pluim dus voor interim-coach Michael Valkanis en zijn troepen, die niet alleen het meeste dreiging creëerden en de beste kansen versierden maar Blauw-Zwart ook het voetballen wisten te beletten. Of toch vooral kopzorgen voor Schreuder?
Hij bracht nochtans een uiterst offensieve opstelling tussen de lijnen, met Tajon Buchanan in plaats van Eduard Sobol op de linkerkant. Aan de overzijde vatte Andreas Skov Olsen post, voorin vormde De Ketelaere opnieuw een tandem met Noa Lang. Die laatste zoekt nog naar zijn beste vorm, met twee flitsen – ook bij de 1-3 van Sargis Adamyan, ingeleid door vintage acties van Vanaken en Mats Rits, was hij betrokken – kroonde CDK zich dan weer tot matchwinnaar. Diep in de punt blijkt het steeds trefzekerdere goudhaantje alsmaar meer een Zwitsers zakmes: diepgang, snelheid en snedige dribbels met de neus naar doel, overzicht, vista en fysieke kracht met een man in de rug.
LANGE HALEN, SNEL THUIS
Dat laatste was zondag in de tweede helft al te vaak het geval. De Ketelaere vertoefde voorin op een eiland, waar hij continu met lijf-aan-lijf duels en weinig bruikbare lange ballen moest afrekenen. Vaak dan nog ver weg van de gevarenzone. De linkspoot kweet zich uitstekend van zijn ondankbare taak als eenzame targetman, maar is dat niet eerder een kolfje naar de hand van Bas Dost – 90 minuten op de bank – met eventueel Vanaken in een hogere positie? Gelet op de namen die ook na de koffie nog aan de aftrap verschenen, met een overvloed aan voetballend vermogen op het veld, kan het alvast niet de bedoeling zijn geweest om het leer zomaar wat naar voren te jassen.
Dat gaf Schreuder, die na Philippe Clement behalve de puntenoogst ook het spelpeil moest opkrikken, na afloop ook toe. Net als zijn spelers verwees de trainer wel berustend naar de moeilijke omstandigheden, alsook de arbeid die zijn manschappen hadden verricht om de zege over de streep te trekken. Als verklaring voor de armtierige vertoning na de pauze volstaat dat alles evenwel niet. Club was ronduit zwak, kreeg geen vijf goede passes na elkaar getrapt en geraakte zelden al combinerend verder dan de middenstrook. Van een verzorgde opbouw was geen sprake, in de talrijke lange halen zat tot overmaat van ramp evenmin een idee: zowat elke bal werd lukraak weggetrapt.
SOS BALANTA
En dat terwijl de Brugse verdediging met Clinton Mata, Stanley Nsoki en zelfs Mignolet voortreffelijke passeurs in de rangen telt. Ondanks de karrenvracht aan kansen voor Eupen waren zij allen op niveau, net als in mindere mate Brandon Mechele – al had het defensief trio wel haar handen vol met Prevljak, Julien Ngoy en vervolgens Isaac Nuhu. Hoe komt het dan dat Blauw-Zwart dermate in de problemen geraakte? Om te beginnen werd de oorlog op het middenveld verloren. Vanaken, Rits en Denis Odoi, wederom als controleur in de as, kregen geen voet aan de grond tegen Peeters en co. Een situatie die pas verbeterde vanaf Éder Balanta de loopgraven mocht vervoegen.
Schreuder gooide de Colombiaanse beer een kwartier voor affluiten samen met Adamyan, aan wie hij zelfs nog een uitgelezen kans aanbood, in de strijd. Later was trouwens ook jonkie Cisse Sandra auteur van een prima invalbeurt: de wissels misten dit keer hun effect dus niet. Vooral de inbreng van Balanta bleek echter een gouden zet. Anders dan onder Clement ligt de krachtpatser nochtans niet bepaald in de bovenste schuif bij de nieuwe coach. Eerst kreeg Ruud Vormer de voorkeur, nadat Balanta zijn ploeg in de steek liet tegen AA Gent was het dan weer de beurt aan Odoi. Een geslaagd experiment, zo vindt ook Schreuder, al blijft Balanta toch de ideale 'nummer zes' voor Club.
DEFENSIEVE ARBEID
Niemand bewaart immers beter de balans in het elftal, ook voor Odoi een werkpuntje. Bovendien is Balanta nóg steviger in de duels, en moet hij qua snelheid evenmin onderdoen voor zijn voornaamste concurrent. Een breker pur sang, sterk in de balrecuperatie en aldus broodnodig voor het evenwicht – zo bleek tegen Eupen nog maar eens. Stuk voor stuk capaciteiten die zondag tegen Antwerp maar al te goed van pas zullen komen. Dan kan de landskampioen zich een onbestaand middenveld tenslotte niet permitteren. Wellicht mag Balanta zich daarom aan een basisplaats verwachten, zijn tweede pas onder Schreuder. De vraag is evenwel wie dan voor hem moet wijken.
Am Kehrweg was het alvast Skov Olsen die, samen met Lang, naar de kant ging. Niet geheel verrassend: nadat die eerste bij de openingsgoal een hoekschop knap op het hoofd van Vanaken had geschilderd, maakte het tweetal amper wat klaar. Net als De Ketelaere overigens, die vrij weinig verdedigend werk opknapte en geregeld zijn man liet lopen, droegen ze verder ook in defensief opzicht onvoldoende bij om hun mindere prestatie te verantwoorden. Hetzelfde geldt voor Buchanan, een tiental minuten later vervangen door Sandra. De eveneens bleke Canadees, voor rust wel nog goed voor een paar dreigende acties, had bovendien toch wat boter op het hoofd bij de tegengoal.
BUCHANAN & SKOV OLSEN
In een avontuurlijke bui koos Schreuder voor twee erg aanvallende fullback, zoals Clement en vooral Ivan Leko dat in het verleden ook wel eens durfden. Alleen stonden zij veel te laag. Wederom niet de intentie vooraf, al werden op die manier wel de zwaktes van beiden blootgelegd. Keer op keer werden Skov Olsen, die in Bologna al niet kon aarden op de flank in een 3-5-2, en vooral Buchanan in de tweede helft koud in de rug gepakt. Dat de twee peperdure winteraanwinsten, voor wie Club opgeteld een slordige 14 miljoen op tafel legde, kwaliteiten hebben staat buiten kijf. Afgelopen weekend werden die echter zelden benut en kwamen ze bijgevolg nauwelijks tot uiting.
Zorgwekkender is dus evenwel het gevaar dat niet zij, maar net hun tegenstanders langs de flanken konden creëren. Uiteraard hoopt Club dominanter voor de dag te komen, en hoeven Buchanan en Skov Olsen dan niet als backs te fungeren. Desalniettemin lijkt het nu té riskant om het tegen Antwerp simpelweg nog eens te proberen. Tel daarbij de vraag om Balanta, en de oplossing ligt voor de hand. Skov Olsen of Buchanan out, Balanta in. In dat geval hoeft Schreuder zelfs niet eens aan zijn formatie te sleutelen, want manusje-van-alles Odoi trekt zich op beide flanken uit de slag. Eventueel in beurtrol met Rits, die daar onder de nieuwe coach reeds moest depanneren.
STILISTEN HET SLACHTOFFER
Natuurlijk kan Schreuder tevens een systeemwissel overwegen, en teruggrijpen naar een 4-3-3. Met echte wingers en, gezien de vormcrisis van Sobol, Odoi dan als linksachter. Ook dan ziet het er echter naar uit dat de Nederlander zal moeten afzien van zijn krampachtige poging om ál zijn stilisten in één elftal te proppen. Op zich een lovenswaardig objectief dat kán renderen, alleen kwam het er in Eupen allerminst uit. Bovendien predikte Schreuder bij zijn intrede vooreerst defensieve stabiliteit. Zes clean sheets in negen matchen getuigen dan wel van beterschap, toch oogt de achterhoede af en toe nog altijd wankel. Ook tegen Charleroi gaf Club in het slot veel kansen weg.
Zaken waar Schreuder ondanks de zes op zes niet blind voor mag blijven. Zeker niet met Antwerp, en nadien nog een aantal cruciale weken, in het vooruitzicht. Tijd om de dromen over sprankelend voetbal even op te bergen en voor realisme te kiezen. Blauw-Zwart heeft nood aan power en loopvermogen tegen de Great Old. Precies wat Balanta, over wie de trainer zijn mening dus toch alweer moet herzien, kan brengen. Al dan niet als onderdeel van een extra stug gestoffeerd middenveld. Op basis van vorig weekend wordt helaas dan wel onvermijdelijk een van de Brugse artiesten het slachtoffer. Skov Olsen, Buchanan of alsnog Lang? Aan Schreuder om de knoop door te hakken.
