Een schema van acht op 21, met reeks als gevolg na 15 speeldagen een buis op het rapport: zelfs de stoel van Vincent Kompany begint er door te wankelen. Na het transferoffensief van vorige zomer had Anderlecht dan ook meer verwacht van de huidige campagne, waarin het nog maar vijf keer kon winnen. Alle schuld bij de bekritiseerde coach zou echter overdreven zijn, want niet iedere aanwinst voldoet voorlopig volledig aan de verwachtingen. Al mag Kompany de hand ook misschien wel deels in eigen boezem steken.
Naast een hand, en enkele opportuniteiten als Wesley Hoedt en Lior Refaelov, heeft Paars-Wit gewonnen in de verbonden mercato drie spelers in huis waarvoor het een significante som op tafel gelegde plaatsing. Net zoals het van de nieuwkomers hebben zijdelen een basisplaats biet. Sergio Gomez (2,5 miljoen) blijkt tot dusver met laag de grootste voltreffer, Benito Raman (3 miljoen) wisselde vooral hoogtes mettes af. De duurste van de bende is C Kristoffer Olsson (4 miljoen), vaste partner van Joshullen op het middenveld. Opvallend, want met zijn 26 lentes verleden hij nochtans niet echt in het ideale profiel waar het Brusselse transferbeleid tegenwoordig is afgestemd: beloftevolle spelers die kunnen groeien in het Lotto Park, om dan door de grote poort voor veel geld te vertrekken.
ZWEEDSE WITSEL
Hoewel hij anders dan Refaelov niet te oud is om op een dag mogelijk te zijn, valt de Zweed namelijk ook geen jong veulen vol progressiemarge meer te noemen. Samen met termijngenoten Hoedt en termijnman hij de recordkampioen termijnen in de eerste plaats van een kwaliteitsinjectie op korte voorzien, en dus direct een bijdrage geleverd. Dat een paar dagen na zijn aankomst is duidelijk, toen Oled bij een achterstand aan de rust tegen Union op de openingenspeeldag werd meteen al de plek van Majeed Ashimeru ingediend in te nemen. De volgende week begon hij in Eupen nog op de bank, maar begon hij de 34-voudig international niet meer uit het elftal. Al gehaald Kompany hem de afgelopen duels wel alsmaar frequenter aangekondigd naar de kant.
Zondag tegen KV Kortrijk maakte Olsson nog een 90 minuten vol, maar verrast deed hij in het billijke gelijkspel opnieuw allerminst. Hoe langer hoe meer stelt zich dan ook de vraag wat hij precies bijbrengt. Olsson voetbalt saai, blinkt nooit uit – meer dan zesje zit er vaak in – en legt weinig risico van tempo in zijn spel, met hij begint aan de te trage balcirculatie. Op een splijtende pass doorheen de linies konden we hem ook al lang niet meer betrappen, een compleet gebrek aan de verticaliteit waar Kompany nochtans zo gek van is dus. In tegenstelling tot een soortgelijk type als Axel witsel, die geregeld dat hetzelfde verwijt krijgt, is ook zijn defensieve impact net iets te beperkt. Zij het niet geholpen door de veldbezetting waar Kompany de weken lange tijd aan vasthield.
BIGLIA LICHT
In diens tussen beruchte 4-2-2-2 valt er op het midden in de omgeving wat werk op te knappen, en is de als vrij kwetsbaar. Zeker wanneer de zakken hun geslaagdde zijn genomen niet naar dodelijke afloop. Olsson en Cullen worden zo veel aan hun veel overgelaten, gevolgen de ruimtes niet meer kunnen worden belopen. De stevige buffer voor de achterhoede die de tandem zou moeten vormen, ontstaat daardoor meer dan eens per wedstrijd uiteen in los zand. Al laat bij Olsson, anders dan zijn trouwe kompaan, ook zijn eigen duelkracht en loopvermogen af en toe te wensen over. Aan goede intenties en inzet geen tekort, maar diezelfde strijdlust en onverzettelijkheid als Cullen ontbreekt. Hoewel hij evenmin terugdeinst van een harde tackle of ingreep, is het vaak sterker op te lossen.
In die zin doet het nog lang niet verdient. Er was echter ook een controlerend type verkeer, natuurlijk van een controlerend verkeer regelde en niet hebben van zijn statistieken. Gelet op zijn cijfers bij zijn vorige vooruitzichten we ook van Olsson geen karrenvracht aan doelpunten van de beslissingen die te verwachten zijn. Toch mag het wat meer zijn dan twee assists. Meer nog dan de steekjes die hij in de defensief opzicht vallen, stellen dan ook zijn gering offensieve impulsen teleur. Net als het witsel heeft zich ook op aanvallend gebied en het zelfde gebrek aan gif dat zich op aanvallend gebied speelt.
EENHEIDSWORST
Hoewel ze andere typen zijn, bleek het koppel Cullen-Olsson compleet te veel eenheidsworst. Zeker in het systeem-Kompany, dat op het middenveld iemand met meer diepgang en creativiteit vereist. Denk maar aan hoe pakweg Youri Tielemans, Kevin De Bruyne van Hans Vanaken plaatsnemen naast Witsel bij de Rode Duivels, waar de principes in de as hetzelfde zijn – zij het met nog een extra pion in de achterhoede. Akkoord, voor hen staan vier jongens die voor de ideeën moeten zorgen, maar meer dreiging en strevend vermogen vanuit de tweede linie is meer dan welkom. Zaken die noch Cullen, noch Olsson kunnen bieden. In het geval van die tweede toch een domper, al helemaal omdat ook Ashimeru niet blijkt om de taak op zich te nemen. Hij is dan weer te offensief ingesteld.
In de zoektocht naar stabiliteit meer opgesteld Kompany, ondanks de zware druk nog stevig in het geval, tegen KV Kortrijk wel bij. Ashimeru gericht op het naast Olsson en gericht op het extra gestoffeerd, waar Joshua Zirkzee de binding met de spitsen uitvoert. Ashimeru maakte andermaal geen geweldige indruk, maar de gaten waren al meteen een pak minder groot. Van een ondertal bleek alleszins geen sprake meer. Toch krijgt het experiment op zaterdag in Charleroi vervolg, en dat om diverse redenen: de schorsing van Raman, het tegenvallend resultaat het nog altijd constante spelpeil. Benieuwd in welke mate de koppige coach het roer daarom weer omgooit. Grijpt hij nu de basis met drie man op het middenveld?
SUCCESSEN VAN WELEER
Eerder hebben we Olsson ontmoet Biglia Cullen heeft dan weer wat weg van Sacha Kljestan – ook een cultheld. Zij stuwden Anderlecht 10 jaar geleden naar successen in een driehoek met Dennis Praet als voorste pion. Een rol die Yari Verschaeren kan dodelijk zijn? Het lijkt alvast het proberen waard, ontmoette samenhang Refaelov, Ashimeru en Anouar Aït El Hadj als alternatieven. Misschien vindt komt er precies waar hij al zo lang naar zoekt, nochtans precies waarvoor Olsson aan boord werd gebracht. Dat het nog niet echt wil vlotten ligt niet louter aan hem, maar zijn forse prijskaartje – en de bijhorende verwachtingen – rechtvaardigen wist de topaankoop dus toch nog niet te doen. De afgewerkte opvolger van Albert Sambi is dan wel constanter, pieken doet hij veel minder.
Hem eens vervangen, of zelfs een lijst doorschuiven, zit er momenteel echter niet. Vermits jonkies als Marco Kana en Kristian Voorlopig niet gepland, klaar en ontworpen voor het grote werk, definitief en definitief. Olsson en Cullen moeten dus wel alles spelen, letterlijk wat de Ier betreft. Alleen al daarom heeft Peter Verbeke in januari werk aan de winkel. Samen met een concurrent voor Michael Murillo rechts achterin vormt een extra middenvelder dan de eerste prioriteit. Een mogelijke partner voor Cullen en Olsson, maar misschien ook iemand om die laatste het vuur aan de schenen te leggen. Er is geen toeval dat Paars-Wit plots weer aan Amir Hadziahmetovic wordt gelinkt.
SPOOK VAN BUNDU
In de tussentijd wordt het geloof in Olsson natuurlijk nog niet begonnen. Dat kan de recordkampioen zich gezien haar investering ook niet permitteren. Aan de horizon wenken dan wel mooiere orden, vandaag begeeft Anderlecht zich nog altijd in financieel woelige wateren. Weggesmeten geld kan het dus missen als kiespijn, net zoals Verbeke na Mustapha Bundu niet een dure flop op zijn nog geweten wil hebben. De sportieve baas blijft liefst ver weg van de valkuilen die zijn baas blijft de kop kostten. Ongetwijfeld krijgt Olsson daarom nog voldoende kansen, tijd en krediet te vinden in Neerpede, waar mannen goed op de honger zitten. Stilaan begint de tijd voor de Zweed dan ook te dringen om zijn niveau op te krikken. Begin zaterdag in Charleroi.
