Antwerp begon andermaal boordenvol ambitie aan het seizoen, maar na donderdagavond schiet er mogelijk nog maar één doelstelling over op de Bosuil. Indien de Great Old haar kansen op Europese overwintering gaaf wil houden, desnoods in het vangnet van de Conference League, weet het dus wat het te doen staat: winnen op bezoek bij Eintracht Frankfurt, autoritair leider in de groep. Geen eenvoudige opdracht, al helemaal omdat het stamnummer één het zichzelf met een catastrofale blunder nog wat moeilijker maakte.
Na de knappe resultaten van vorig jaar, toen Antwerp door wist te stoten in een poule met Tottenham Hotspur, loopt het in de huidige campagne een pak stroever in Europa. Voorlopig tikken de troepen van Brian Priske af op een schamele één op 12, waarbij ze zelf amper drie keer scoorden en reeds acht tegentreffers slikten. Met de pandoering voor een lege Bosuil tegen Fenerbahçe enkele weken geleden als dieptepunt. Straks in Duitsland moet het dus beter wil Antwerp op de laatste speeldag thuis tegen Olympiakos nog kans maken op meer dan een eerredder. De opdracht is alvast duidelijk. "Eigenlijk is het simpel: we moeten zes punten pakken in de laatste twee partijen", verwoordde Priske het.
FATALE FOUTEN
De nagel op de kop, doch gemakkelijker gezegd dan gedaan. Frankfurt kampeert in de Bundesliga dan wel nog steeds in de rechterkolom, met twee zeges op rij tankte het de voorbije weken vertrouwen. Een schril contrast met de generale repetitie van de Great Old: een 2-1 nederlaag op het kunstgras van STVV. Bovendien gaat het de Duitsers in de Europa League met een 10 op 12 dus wél voor de wind, al pakten ze in Antwerpen pas op de valreep de drie punten mee. Ondanks de schrijnende taferelen in de tribunes een prestatie waar Paul Gheysens en co moed uit mogen putten. Antwerp zette toen haar voet naast Frankfurt, maar vergat het af te maken.
Om dan vervolgens zichzelf nog maar eens in diezelfde voet te schieten, met een late en vooral domme penaltyfout van Dinis Almeida. De trend bleek helaas gezet, want in Istanboel was het Jelle Bataille die zomaar een strafschop – én fatale hoekschop – weggaf. De rechtsachter, toen voor de gelegenheid op links, pakte eerder in Griekenland ook al een rode kaart. Thuis tegen de Turken liet datzelfde duo zich opnieuw veel te lichtzinnig aftroeven, weliswaar niet geholpen door de rest van de wankele defensie. Hoewel er ook in offensief opzicht heel wat werk aan de winkel is, moet Priske in Europa dus vooral dringend op zoek naar wat meer stabiliteit achterin.
PARTNER VOOR ENGELS
Doorheen de groepsfase sleutelde de Deen door diverse omstandigheden alleszins meermaals aan zijn recept, dat nog altijd niet op punt staat. De enige constante is Almeida centraal achterin, drie keer met Ritchie De Laet als partner. Toen hij op links moest depanneren voor de geschorste Bataille, zelf stand-in voor Sam Vines tijdens diens blessure, kreeg Dorian Dessoleil eens zijn kans. Bjorn Engels, afwezig voor de eerste twee matchen, bleef in het tweeluik tegen Fenerbahçe telkens aan de bank gekluisterd. Wellicht maakt hij nu eindelijk voor het eerst zijn opwachting in de Europa League. Maar met wie aan zijn zijde? De Laet, Dessoleil of toch weer Almeida?
Door de afwezigheid van zowel Bataille als Aurélio Buta lijkt die eerste alvast eerder rechts achterin te zullen opdraven, waar hij eigenlijk ook het meest tot zijn recht komt. Dessoleil ligt op zijn beurt niet bepaald in de bovenste schuif bij Priske, en dus dreigt de keuze toch maar terug op Almeida te vallen. Niet dat de Portugees er compleet niets van bakt, want bijwijlen liet hij reeds aardige dingen zien. Zijn wisselvalligheid brak het stamnummer één echter al geregeld zuur op, bovendien kwam hij de laatste tijd toch alsmaar meer in een neerwaartse spiraal terecht. In de voorbije twee competitieduels speelde de zomeraanwinst daarom al zijn basisplaats kwijt.
BLUNDER OP DE BOSUIL
In de overtuigende zege tegen Anderlecht vlak voor de interlandbreak vierde plots namelijk Abdoulaye Seck zijn terugkeer in het elftal. De eerste keer aan de aftrap voor de 29-jarige Senegalees sinds midden augustus, toen iedereen er nog vanuit ging dat hij een transfer zou versieren. Vorig seizoen was Seck tenslotte dé rots in de branding in de Antwerpse achterhoede, prestaties waarmee hij de aandacht van onder meer Bordeaux en Fortuna Düsseldorf wekte. Hun late pogingen om de krachtpatser in te lijven gingen de mist in, maar intussen was het kwaad wel geschied. Priske rekende niet meer op Seck en besloot hem niet op te nemen op de Europese lijst.
Een catastrofale blunder die Antwerp nu cash betaalt, want op die manier bezorgde het zichzelf een serieuze handicap. Seck bleef uiteindelijk immers gewoon aan boord, en knokte zichzelf met dank aan de mindere vorm van zijn concurrenten opnieuw in de gratie van Priske. Hij kan nu dus evenwel geen beroep doen op de viervoudig international, die zowel tegen Anderlecht als nadien in Sint-Truiden een solide koppel vormde met Engels. Akkoord, op Stayen was het een pak minder denderend dan in de topper, maar Seck had geen van de goals op zijn geweten en verijdelde zelfs nog een derde doelpunt. Hem viel achteraf al bij al dus weinig te verwijten.
SPIJT OM SECK
Vooral na zijn gesmaakt optreden tegen Anderlecht is het dan ook doodzonde dat Seck straks niet mee voorop in de strijd kan gaan, zoals hij dat in zijn vorige 80 wedstrijden voor de Great Old telkens deed. Zijn ervaring, rust, leiderschap en duelkracht zouden in Duitsland alvast prima van pas komen. Samen met Engels vormt de sterke beer een potentiële tandem op Europees niveau, in plaats daarvan moet die laatste het tegen Frankfurt wellicht weer met Almeida als partner stellen. Een serieuze misser die Priske, en bij uitbreiding heel Antwerp, zich nu beklaagt. Jammer genoeg komt spijt altijd te laat. Seck zelf, die stoomt zich in de tussentijd dan maar klaar voor de confrontatie met KV Oostende van aanstaande zondag. In de competitie lijkt hij zijn plaats tenslotte niet meer af te zullen staan.
