Met nog 20 speeldagen te gaan is het reguliere gedeelte van de Jupiler Pro League bijna halfweg. De interlandbreak biedt dan ook een ideale gelegenheid om een tussentijdse balans op te maken. De komende dagen blikken we meer bepaald vooruit op de komende wintermercato voor de Belgische topclubs. Op welke posities hebben zij nood aan versterking, en wie mag beschikken wanneer de transfermarkt binnen anderhalve maand opnieuw haar deuren opent? Met vandaag: Royal Antwerp FC.
Ondanks het afscheid van Luciano D'Onofrio leek er tijdens de zomer weinig veranderd op de Bosuil, die andermaal meer weg had van een duiventil. Naar oude gewoonte verwelkomde het stamnummer één namelijk een fors aantal nieuwkomers, voorlopig met wisselend succes. In de competitie leveren die inspanningen momenteel dan wel een tweede plek op, in de Croky Cup droop de Great Old met het schaamrood op de wangen af tegen tweedeklasser Westerlo. Met een één op 12 zit er bovendien ook in de Europa League een vroegtijdige exit zonder veel glans aan te komen. Na nieuwjaar dreigen de ambitieuze Antwerpenaren zo op nog slechts één front actief te zijn. Een streep door de rekening van Paul Gheysens en co, die wellicht ook de nodige invloed zal hebben op het transferbeleid in januari.
ZEVENTAL VERTREKKERS
In de zomer liet de voorzitter het geld nog vlotjes rollen, met als gevolg dat kersvers coach Brian Priske een erg ruime kern van niet minder dan 33 spelers onder zijn hoede kreeg. Daarbij amper een drietal groentjes, aanwinst Pierre Dwomoh (17) niet meegerekend. De bekendste van hen is Robbe Quirynen, die nog maar nauwelijks minuten verzamelde. Vermits de speelkansen er niet minder schaars op zullen worden, beproeft de rechtsachter – vorig seizoen reeds verhuurd aan Moeskroen – misschien dus best opnieuw al dan niet tijdelijk zijn geluk elders. Hetzelfde geldt voor Bruny Nsimba, weliswaar geteisterd door een aanslepende blessure. Stilaan schijnt er licht aan het eind van de tunnel voor de polyvalente aanvaller, maar ritme opdoen na zijn lange lijdensweg doet hij vermoedelijk toch beter ergens anders.
Nochtans komt Antwerp sinds het vertrek van Didier Lamkel Zé en Lior Refaelov vaak ideeën tekort. Toch is de concurrentie op de flanken, of breder het creatief compartiment, met onder andere Manuel Benson, Viktor Fischer, Koji Miyoshi en Michel-Ange Balikwisha moordend. Nill De Pauw en Nana Ampomah, die al maanden in de B-kern verkommert, vormen er dan ook overtollige ballast. Net zoals Jonathan Bolingi en Moustafa Ava Dongo, eveneens op kant geschoven. Voor elk van hen dringt een oplossing zich op. Tot slot is er de onfortuinlijke Sander Coopman. Hij werkt hard aan zijn terugkeer, maar zijn laatste optreden dateert intussen van bijna twee jaar geleden. Meteen de strijd aanbinden op het Antwerpse middenveld, waar de plaatsen alsmaar duurder worden, oogt net te hoog gegrepen.
GEEN WINTEROFFENSIEF
Drummen aan de uitgang dus, met minstens een zevental mogelijke vertrekkers. Op die manier zou de selectie reeds aardig uitgedund worden, onvermijdelijk nu twee van de drie doelstellingen al in rook opgingen. Een grotere opkuis van de kleedkamer lijkt daarentegen nog niet aan de orde. Alle posities blijven zo immers netjes dubbel bezet, geen overbodige luxe voor een elftal dat mee wil doen om de titel – zelfs al is dat het enige overgebleven objectief, een voordeel ten opzichte van de concurrentie. Alleen centraal in de achterhoede krijgt Abdoulaye Seck, sinds kort wel weer titularis, wie weet alsnog zijn gewenste transfer. Net zoals Aurélio Buta, die vorige maand een blessure opliep. Rechts achterin zijn er tenslotte nog voldoende alternatieven voorhanden, hoewel Jelle Bataille tot hiertoe tegenvalt.
Die nieuwe 'leegloop' betekent echter niet dat Antwerp langs inkomende zijde bij de pakken zal blijven zitten. De beker en het Europees verhaal gingen dan wel vliegen, op de Bosuil zetten ze nu vast alles op de titel. Tegenover de aanstaande uitdunning van de kern, die in de breedte dus niet langer gewapend hoeft te zijn voor drie fronten, staat dan ook ongetwijfeld tevens een gerichte kwaliteitsinjectie. Niet noodzakelijk een winteroffensief zoals in het tijdperk-D'Onofrio, toen een tiental aanwinsten in januari geen uitzondering vormden. Dit keer pakt het stamnummer één het wellicht een pak subtieler aan. Tenzij het de komende weken terug helemaal verkeerd loopt misschien, en Gheysens daardoor in een kramp schiet. Al is het dan vermoedelijk eerder Priske die weer in het oog van de storm terechtkomt.
VERS BLOED ACHTERIN
Hij moet maar zorgen dat de mayonaise eindelijk pakt, nadat Antwerp ondanks haar hoge klassering de afgelopen maanden weinig indruk wist te maken. Hoewel ook het merendeel van de nieuwkomers slechts zelden kon bekoren, krijgen zij evenwel nog wat respijt – meer dan de coach, helaas. Maar op welke verse ingrediënten mag de Deen hopen? In de zoektocht naar kwalitatieve versterking staat een linksachter alvast met stip op één op zijn verlanglijst. Als vervanger voor Simen Jukleröd en Jordan Lukaku vervoegde in de zomer enkel Sam Vines de rangen, maar hij kon deels door een blessure nog niet echt overtuigen. Toch maakte de Amerikaan sinds zijn terugkeer uit de ziekenboeg telkens de 90 minuten rond. Een volwaardige wisseloptie, of zelfs opwaardering, lijkt dus de voornaamste prioriteit.
Centraal achterin valt een vertrek van Seck dan weer niet uit te sluiten. Behalve de blessuregevoelige Bjorn Engels blijven in dat geval enkel Dinis Almeida en Dorian Dessoleil over, met Ritchie De Laet die er net als op links kan depanneren. Al speelt hij liever aan de rechterkant, waar het clubicoon door de matige prestaties van Bataille ook nodig is. Een vrij dunne spoeling dus, die gerust nog wat aangedikt mag worden. Zelfs indien Seck op post blijft. Per slot van rekening worden nu al vragen gesteld bij het niveau van Almeida en vooral Dessoleil, allebei net als Engels nochtans pas gearriveerd. Tel daarbij de fysieke problemen waarmee die laatste doorheen zijn carrière reeds geregeld te kampen kreeg, en een beter alternatief op de bank – of aan zijn zijde, afhankelijk van Seck zijn toekomst – zou niet misstaan.
OFFENSIEVE JOKERS
Voor het overige wil Antwerp haar zomerkoopjes niet te vroeg opgeven. Of er in de punt bovenop Ally Samatta en Johannes Eggestein, die de verwachtingen weliswaar nog niet konden inlossen, nood is aan nóg een spits als back-up voor Michael Frey valt dus sterk te betwijfelen. Toch is de Great Old vandaag te afhankelijk van de Gouden Stier, die al meer dan de helft (14) van de totale doelpuntenproductie (25) voor zijn rekening nam. Tweede topschutter is verloren zoon Benson met amper vier goals, Pieter Gerkens zit net als Samatta en Miyoshi aan drie stuks. Het schoentje knelt dan ook vooral in de rug van de Frey, voor wie het stamnummer één wel nog op zoek kan gaan naar een meer complementaire partner in een tweespitsensysteem. Daar komt Benson zowaar vaker aan de bak dan zijn concurrenten.
Deels door blessureleed, een constante op de Bosuil, maar Fischer en Balikwisha brachten tot dusver ook simpelweg te weinig. Verlost van fysieke hindernissen vinden zij straks misschien beter hun draai, hopelijk keert Miyoshi eveneens snel weer terug. Wie weet lost het tekort aan creativiteit zichzelf zo intern op. Al zou het ons toch niet verbazen mocht Antwerp haar ogen openhouden voor een extra joker in het offensief compartiment, liefst een echte winger die zich thuis voelt op de flank. Nikola Storm van KV Mechelen bijvoorbeeld. Een profiel dat nu nog enigszins ontbreekt in de selectie, waardoor de tactische opties voor Priske op dat gebied beperkt zijn. In het centrum kan hij er dan weer wel voor kiezen om Radja Nainggolan een rij door te schuiven. Lager op het middenveld is er namelijk keuze bij de vleet.
KWALITEIT BOVEN KWANTITEIT
Zeker wanneer daar ook aanvoerder Faris Haroun opnieuw klaar is voor de strijd. Antwerp baalt dat het uit de Croky Cup en binnenkort wellicht tevens Europa League werd geknikkerd, waardoor het in de eerste plaats werk moet maken van een serieuze schifting in de ruime kern. Daarentegen kan het zich wel vol focussen op de titel, en zijn er langs inkomende zijde door het gematigder programma geen transfers in de breedte meer nodig. Op dat vlak staat de Great Old meer dan sterk genoeg. Wel kan het nog een aantal gerichte versterkingen gebruiken, die dan wel een meerwaarde moeten bieden ten opzichte van de aanwezige opties. Te beginnen links achterin. Kwaliteit boven kwantiteit dus, een schril contrast met de voorbije jaren. Afwachten of die lijn in de eerste wintermercato post-D'Onofrio ook werkelijk gevolgd wordt.
