Met nog 20 speeldagen te gaan is het reguliere gedeelte van de Jupiler Pro League bijna halfweg. De interlandbreak biedt dan ook een ideale gelegenheid om nog eens een tussentijdse balans op te maken. De komende dagen nemen we meer bepaald de zomertransfers van de Belgische topclubs onder de loep. Welke aanwinsten voldoen aan de verwachtingen of overtreffen die zelfs, en wie stelt tot dusver teleur? Met vandaag als eerste aan de beurt: Club Brugge.
De landskampioen begon wederom als uitgesproken favoriet om een derde titel op rij in de wacht te slepen. Om die missie voor het eerst sinds eind jaren '70 tot een goed einde te brengen, lieten Vincent Mannaert en co niets aan het toeval over. Behalve een resem overbodige pionnen die niet langer in Philippe Clement zijn plannen pasten, zoals Emmanuel Dennis, David Okereke, Michael Krmencik en Simon Deli, mocht alleen Odilon Kossounou voor een stevige som vertrekken. In ruil trok Blauw-Zwart een blik nieuwkomers open, vooralsnog met wisselend succes. Club behoudt uitzicht om op drie fronten actief te blijven, maar in de competitie liet het opnieuw al net iets te veel steken vallen. Met een ietwat teleurstellende derde plaats, na Antwerp en verrassende koploper Union, als resultaat.
GEDULD MET JOKERS
Precies om aan het drukke speelschema het hoofd te bieden, stelde men in Westkapelle nochtans een kwalitatief brede kern samen. Hoewel de eerste versterkingen lang uitbleven, en Mannaert pas met de deadline in zicht een versnelling hoger schakelde, werden daarbij kosten noch moeite gespaard. Van de 16 duurste inkomende transfers in de Jupiler Pro League afgelopen zomer streken er maar liefst negen stuks neer in Jan Breydel. Al vragen die cijfers wel om de nodige nuance. Zo worden Noa Lang en Eduard Sobol, wiens aankoopopties van opgeteld bijna 10 miljoen reeds veel eerder werden gelicht, meegerekend in de statistieken. Net als Tajon Buchanan (6,5 miljoen) trouwens, die de rangen pas na nieuwjaar vervoegt. Zelfs zonder dat trio verwelkomde Clement niet minder dan 10 'nieuwe' gezichten.
Met aanhalingstekens, want Tibo Persyn, Wesley Moraes en José Izquierdo keerden terug naar het oude nest. Die eerste twee werden gehuurd van respectievelijk Inter en Aston Villa, Izquierdo kreeg na jaren blessureleed de hand gereikt. In totaal kwamen zij voorlopig nauwelijks 268 minuten aan de bak, met uitgerekend de Colombiaan (100) als slokop. Al werd Wesley in Leipzig wel als enige een paar minuten in de Champions League gegund. Nadien verdween de Braziliaanse spits uit beeld, maar zijn korte invalbeurt in de beker tegen Deinze – toen Izquierdo bij zijn eerste kans als titularis raak trof – gaf de Brugse burger toch weer wat moed. Vorig weekend tegen Standard bleef hij echter 90 minuten op de bank, Izquierdo maakte als invaller weinig klaar. Het duo heeft duidelijk nog een weg af te leggen.
TOEKOMSTBELEGGINGEN
Iets wat Club ongetwijfeld van tevoren had ingecalculeerd. Elke meerwaarde die zij op termijn kunnen bieden, blijft tenslotte vooral handig meegenomen. Een basisplaats voor de winterstop, of zelfs een rol als eerste wisselspeler, was gezien de concurrentie voorin nooit de bedoeling. Hetzelfde geldt voor Persyn, sinds zijn fraaie goal tegen Beerschot mede door een blessure niet meer in actie gekomen, Antonio Nusa, Owen Otasowie en Ruben Providence. Die laatste liep meteen na aankomst een zware blessure op, en werkt momenteel nog aan zijn herstel. Otasowie is eveneens een optie op de toekomst, al legde Club voor hem wel vier miljoen op tafel. Dat hij zich zelfs bij Club NXT niet kan doorzetten, en recent omwille van privéredenen eventjes terugkeerde naar Engeland, baart dan ook enigszins zorgen.
In de pikorde achter Éder Balanta, Mats Rits en Ruud Vormer blijft de 16-jarige Noah Mbamba de vier jaar oudere middenvelder alvast ruimschoots voor. Momenteel komt Otasowie dus niet in aanmerking voor een plaats bij de hoofdmacht, iets waar Clement en co misschien wel op hadden gehoopt. Dan verloopt de integratie van Antonio Nusa, eveneens slechts 16, een pak vlotter. Ook hij wacht nog op zijn competitiedebuut, maar liet op een halfuurtje tegen Deinze aardige dingen zien. Of de drie miljoen die Club zonder verpinken voor hem betaalde een slimme belegging was, zal pas vanaf volgend seizoen moeten blijken. Hoewel het bovenvermeld zestal samen nog geen 300 minuten vergaarde, lijkt het dus voorbarig om te spreken van flops. Al werd qua bijdrage toch net iets meer verwacht dan twee treffers.
NIEUW KONINGSKOPPEL
De vier overige aankopen moesten wél snel een impact hebben. Voor hen telde Blauw-Zwart opgeteld een slordige 24 miljoen neer. Kamal Sowah (9 miljoen) was veruit de duurste vogel, maar ook voor Stanley Nsoki (6,5 miljoen), Jack Hendry (4,5 miljoen) en Faitout Maouassa (4 miljoen) tastte het diep in de buidel. Bij de concurrentie komen alleen Kristoffer Olsson (Anderlecht, 4 miljoen) en Michel-Ange Balikwisha (Antwerp, 5 miljoen), die tevens op de Brugse radar pronkte, in de buurt. De voornaamste meevaller tot dusver is natuurlijk Hendry, op Deadline Day na de pandoering in Gent als zogenaamde 'paniektransfer' weggeplukt bij KV Oostende. Centraal achterin ontpopte de 26-jarige Schot zich op mum van tijd tot nieuwe rots in de branding. Een geboren leider ook. Kossounou lijkt allang vergeten.
Als partner wordt hij doorgaans gekoppeld aan Nsoki, die Brandon Mechele – vorig jaar vaak tegen zijn voet naast Kossounou – aftroeft. De 22-jarige Fransman is op zowat alle vlakken de tegenpool van het clubicoon: linksvoetig en goed in de opbouw, maar ongedisciplineerd. Af en toe gaat het licht uit, met al twee rode kaarten en enkele flaters tot gevolg. Toch bestempelen we hem als een voltreffer. Zijn fysieke troeven zijn immens, zijn splijtende passes precies waar Club nood aan heeft. Wanneer hij ontbreekt, zoals zondag, wordt Nsoki direct gemist. Bovendien bewees hij, net als Hendry, tegen PSG en Leipzig een niveau hoger aan te kunnen. Samen vormen ze dan ook een compleet én complementair duo: sterk, snel, scherp, technisch vaardig en haast altijd inzetbaar. Perfect op maat voor een dominant elftal.
DRUK OP RECORDAANKOOP
Helaas blijkt Nsoki soms niet secuur genoeg, iets waar wel nog aan gewerkt kan worden. De foutjes nemen ze er in Jan Breydel tot dan graag bij. Knap werk dus van de scouting, die ook op de flank een prima reputatie geniet. In de lange zoektocht naar een opvolger voor Krépin Diatta passeerden dit keer heel wat namen de revue, maar uiteindelijk viel de keuze op Sowah. Club trok zelfs een recordsom uit voor de 21-jarige Ghanees, die zijn vorm van vorig seizoen bij OH Leuven echter nog niet kon doortrekken. Sowah ging vlot van start met een mooie assist tegen KV Oostende, maar deemsterde nadien langzaam weg. Op rechts krijgen jonkies als Ignace Van der Brempt en zelfs Nusa stilaan de voorkeur. Dat niet hij maar Izquierdo de bakens moest verzetten tegen Standard, is opnieuw een veeg teken aan de wand.
Tot hiertoe verzamelde de recordaanwinst, weliswaar laat gearriveerd, 656 minuten. Daarin verscheen hij nog niet op het scorebord, en kwamen ook zijn voorzetten sinds zijn debuut niet meer aan. In de voorbije competitieduels deed Clement geen beroep op hem, in Manchester kreeg Sowah amper een handvol minuten. Daarvoor werd de winger, misschien meer geschikt in een centrale rol, enkel tegen KVO en PSG niet vroegtijdig naar de kant gehaald. Of een van de talrijke andere targets het al dan niet beter had gedaan, zijn vijgen na Pasen. De hoge verwachtingen die gepaard gaan met zijn prijskaartje kon Sowah, in wiens dribbels alsmaar meer twijfel sluipt, echter alvast nog niet inlossen. De tijd om het tij te keren dringt, want de concurrentie – en druk – dreigt de komende weken en maanden louter toe te nemen.
TWEE OP TIEN
Tot slot is er nog Maouassa, in huis gehaald om Sobol het vuur aan de schenen te leggen. Op training moet de 23-jarige Fransman imponeren met zijn traptechniek, want wanneer hij tussen de lijnen staat gunt zelfs Vormer hem de stilstaande fases. Veel leverden die voorzetten evenwel nog niet op, want na 311 minuten voor Blauw-Zwart staat de teller qua goals en assists nog op nul. Voorlopig blijft de linksachter zijn offensieve meerwaarde ten opzichte van Sobol, niet te onderschatten in de combinatie, dus beperkt. Op defensief vlak, waar Federico Ricca de betere is van het drietal, maakt Maouassa nog minder indruk. Dat bleek nogmaals tegen Standard, waar hij ook fysiek nog altijd niet helemaal klaar oogde. Mede door de prestaties van Sobol, ondanks diens foutjes, vooralsnog de investering niet waard.
Om een definitief oordeel te vellen over het vers bloed in onze competitie, is het drie maanden na het sluiten van de mercato te vroeg. Dat geldt zeker voor jokers en jonkies als Izquierdo, Wesley, Persyn, Otasowie, Nusa en Providence. De ene zijn kostplaatje loopt hoger op dan dat van de andere, maar wat hen betreft nam Club weinig risico's. Dat deed het wel met Sowah, die tot dusver een dure miscast lijkt. Veel plezier beleefde Clement alleszins nog niet aan hem, net zomin als aan Maouassa. Gelukkig zijn er nog Hendry en Nsoki om het blazoen van Mannaert, uiteraard niet ter discussie in Westkapelle, op te blinken. Van de 10 nieuwkomers hebben alleen zij een vaste basisplaats beet. Niet dat de balans veel hoger moest liggen, maar met ruim 30 miljoen aan uitgaven mag het toch iets meer zijn.
