Dankzij een vrij moeizame zege op het kunstgras van STVV gaat Club Brugge voorlopig weer aan de leiding in de Jupiler Pro League. De regerend landskampioen blijft dan ook favoriet om aan het eind van de meet voor de derde keer op rij op het hoogste schavot te pronken, al oogt de voorsprong van Blauw-Zwart op de concurrentie toch minder groot dan de voorbije jaren. Maar met wie moet men op Jan Breydel nu eigenlijk het meest rekening houden?
"Het beste team van België", had La Louvière-coach Fréderic Tanquin na de recente bekeruitschakeling lovende woorden over voor Anderlecht, eerder op de dag door ex-trainer Ariël Jacobs nog naar voren geschoven als voornaamste uitdager voor Club Brugge. Ondanks de koppositie halfweg speeldag 13 lijken de troepen van Philippe Clement per slot van rekening een tikkeltje minder ongenaakbaar dan voorheen. Hoewel de competitiestart bij de rest van de eventuele kanshebbers evenmin van een leien dakje verliep, zitten er bovendien nog meer achtervolgers in hun zog. Tijd om de kansen van de diverse titelkandidaten, die allen zondag nog in actie komen, opnieuw te wikken en te wegen.
CLUB BRUGGE
Nog altijd de te kloppen ploeg, al stralen Noa Lang en co tegenwoordig net iets minder dominantie uit. Zo pronkt Clement, wellicht mede door de focus op de Champions League, momenteel met de minst gepasseerde defensie (5) noch meest productieve aanval (6) van het land. Qua doelpuntensaldo, een statistiek waarin Club nochtans al twee jaar met kop en schouders boven iedereen uitsteekt, doen vier teams even goed of beter. Met een 26 op 39 wist Blauw-Zwart dan ook nog geen grote gaten te slagen. Desalniettemin baart het vaak onnodig puntenverlies, met al maar liefst vijf gelijke spelen, vooralsnog geen zorgen in Westkapelle. Tenslotte was de balans op hetzelfde ijkpunt vorig seizoen identiek.
Een sterke reeks na nieuwjaar stelde toen de titel veilig, zoals Club – doorgaans niet echt op de afspraak in de play-offs – zelfs in het huidige format wel vaker in de regulier campagne uitblinkt. De ambitie om weer op drie fronten te strijden, kan echter haar tol eisen. Met uitzondering van Jack Hendry en Stanley Nsoki, die achterin met verve het verlies van enige vertrekker Odilon Kossounou opvangen, wierp het zomeroffensief voorlopig alvast te weinig haar vruchten af. Roteren zat er amper in voor Clement, die vanaf januari op de flank met Tajon Buchanan wel nog een alternatief krijgt voor tegenvaller Kamal Sowah. Afwachten of het pantser straks werkelijk barsten vertoont, én of iemand dan kan profiteren.
KRC GENK
Al scheelde het vorig seizoen uiteindelijk ook maar een haar, want aan de finish strandde Genk op een zucht van een ultieme climax. Om het gat helemaal te dichten, hielden de Limburgers eveneens zowat hun voltallige kern aan boord. Met tevens nog een paar forse versterkingen in de breedte, goed voor bijna twee volwaardige elftallen, leek de vicekampioen annex bekerwinnaar gewapend voor de strijd. Na een reeks van drie opeenvolgende nederlagen barstte de crisis vorig weekend evenwel los in de Cegeka Arena, waar de stoel van John van den Brom wankelt als nooit tevoren. Van de vele aanwinsten heeft niemand een basisplek beet, en ook de doorbraak van jonkies als Luca Oyen laat op zich wachten.
Voor zijn vormdip schoot Paul Onuachu vlot uit de startblokken, net als Junya Ito. Andere sterkhouders als Théo Bongonda en Kristian Thorstvedt stellen daarentegen teleur. Op het middenveld is het zoeken naar de juiste mix, achterin kraakt de Colombiaanse combinatie. Geen enkele topclub slikt meer goals. Inzetten op tienergeweld in doel is mooi, maar kan opnieuw zuur opbreken. Toch hoeft Genk de hoop niet op te geven. Niet alleen blijft de schade mits winst tegen Zulte Waregem beperkt tot zes punten, vorig seizoen kwam de herfstkampioen eenzelfde dip te boven. Wellicht zonder Europees voetbal na nieuwjaar valt een nieuwe remonte, al dan niet met Van den Brom op de bank, dus niet uit te sluiten.
ANTWERP
Ook op de Bosuil willen ze Club graag het vuur aan de schenen leggen, zo bleek recent andermaal in hun onderling duel. Paul Gheysens spaarde afgelopen zomer daarom kosten noch moeite, met Radja Nainggolan als voornaamste pronkstuk. Meer waarde voor zijn geld dan Hans Vanaken, klonk het fier, maar vooralsnog blijft de preses van Antwerp toch op zijn honger zitten. De ex-Rode Duivel brengt zijn tijd tegenwoordig door in de ziekenboeg, waar zowat alle nieuwkomers reeds de revue passeerden. Blessures lopen dan ook als een rode draad doorheen de wisselvallige competitiestart van het immer ambitieuze stamnummer één, waar men terug beter wil doen dan de derde plaats van vorig seizoen.
Hoewel dat geen excuus mag vormen voor Brian Priske, die in elke linie voldoende opties voorhanden heeft, kost het bovendien tijd om een geheel te smeden van de wederom hervormde kleedkamer. De huidige één op zes en bekeruitschakeling kostte de Deense coach krediet, maar daarvoor zette hij – af en toe met meer geluk dan kunde weliswaar – wel een reeks van 20 op 24 neer. Meer nog dan in Genk rest er dus een pak progressiemarge voor Antwerp, dat met onder andere topschutter Michael Frey vooral voorin baadt in weelde. Ook de Great Old stevent trouwens af op een Europese exit, waarna de focus uitsluitend op de competitie kan liggen. Indien iedereen eens fit blijft uitdager nummer één dus?
ANDERLECHT
Niet als het van Vincent Kompany afhangt. Zelf predikt de T1 van Paars-Wit dan wel bescheidenheid naar de buitenwereld toe, daar wordt Anderlecht toch alsmaar hoger ingeschat. Ook intern wil men in het Lotto Park niet wachten op de aanstaande kapitaalsinjectie om stappen te zetten, zo bleek tijdens de mercato al. Met enkele gerichte aanwinsten voegden de Brusselaars kwaliteit en vooral ervaring toe aan de jeugdige kern. Wesley Hoedt en Kristoffer Olsson spelen alles, ook Lior Refaelov en Benito Raman maken geen deel uit van een 'proces'. Dat lijkt nu definitief voorbij. Niet alleen komt de jonge garde uit Neerpede heel wat minder aan de bak, Kompany zijn betoog is veel meer resultaatgericht.
Gek genoeg vertellen de cijfers een ander verhaal. Defensief staat Anderlecht minder solide: het gemiddelde van één tegentreffer ging met een kwart omhoog. Aan de andere kant heeft het de productiefste aanval van alle topclubs. Waar alles vorig jaar nog rond Lukas Nmecha draaide, komt het gevaar nu van overal. Kompany heeft ook iets meer wisselopties, al houdt hij meestal vast aan dezelfde namen. Als enige traditionele titelkandidaat heeft RSCA dan ook de luxe dat het niet actief is in Europa. Om de voet naast Club Brugge te zetten lijkt het te vroeg, maar vrede met een plek in de top vier neemt Anderlecht niet langer. Terecht, al hebben Genk en Antwerp misschien nog net een streepje voor.
AA GENT
KV Mechelen, Charleroi en Eupen draaien knap mee bovenin, promovendus Union kan bij winst tegen AA Gent zelfs opnieuw over Club Brugge wippen. Hun kansen op een Leicester-scenario lijken evenwel gering. Dan zijn de Buffalo's zelf een meer realistische outsider, een status die Ivan De Witte en Michel Louwagie niet zo lang geleden nog zouden hekelen. "Club Brugge is een klasse apart, maar de rest zijn we stilaan voorbij", klonk het medio 2020. Nadien volgde een neerwaartse spiraal, al vertelt de vijfde plaats van vorig seizoen niet het hele verhaal. Op basis van de data vergat AA Gent zichzelf geregeld te belonen, aan de overzijde gaf het tot wanhoop van Hein Vanhaezebrouck domme doelpunten weg.
Dat laatste euvel lijkt van de baan: met 13 tegengoals doet niemand beter. De afwerking bleef tot voor kort echter ondermaats. Roman Yaremchuk zijn vervangers blinken dan ook meer uit in kwantiteit dan kwaliteit, van de vele nieuwkomers kunnen enkel Joseph Okumu en Julien De Sart bekoren. De coach beschikt op papier over een ruime kern naar zijn hand, alleen geven net sleutelfiguren als Vadis Odjidja en Laurent Depoitre al te vaak verstek. Blessures spelen ook in de Ghelamco Arena een rol. Toch zijn er met pakweg Tarik Tissoudali, Roman Bezus en Giorgi Chakvetadze genoeg pionnen om het verschil te maken. Wie weet mag AA Gent, wél goed bezig in Europa, dus toch hopen op meer dan louter PO I.
