Mousa Dembélé gaat niet naar Anderlecht. De naam van de 82-voudige Rode Duivel circuleerde even als opvolger van Albert Sambi Lokonga, maar vanuit het Lotto Park werd het gerucht al snel afgedaan als klinkklare onzin. Toch lijken Peter Verbeke en co na zes inkomende transfers nog lang niet klaar op de zomermercato. En is het Paars-Wit schijnbaar menens om Club Brugge straks alweer het vuur aan de schenen te leggen.
Eind vorig seizoen lukte dat al in de rechtstreekse confrontaties met Blauw-Zwart, maar uiteindelijk finishten de Brusselaars toch pas op de vierde plaats. Desalniettemin een verbetering ten opzichte van de vorige klasseringen. In de komende jaargang wil de immer ambitieuze Vincent Kompany echter nog beter doen, hoewel hij met Matt Miazga, Lukas Nmecha en Lokonga drie basispionnen zag vertrekken. Vier als we de knipperlichtrelatie met Adrien Trebel, momenteel opnieuw op af, meetellen. In de breedte werd dan weer afscheid genomen van minder geslaagde passanten als Paul Mukairu, Jacob Bruun Larsen en Abdoulay Diaby. Majeed Ashimeru bleef als enige aan boord.
NIET LOUTER NEERPEDE
Om hen te vervangen mikt Anderlecht, trouw met de filosofie, deels op de eigen jeugd. Zo moeten Yari Verschaeren, Francis Amuzu en Anouar Ait El Hadj nu voor de creativiteit zorgen. Zij krijgen het gezelschap van Lior Refaelov, de eerste zomeraanwinst die eind april reeds zijn kribbel zette. Michel Vlap en Mustapha Bundu mogen wellicht beschikken, een duo waarop de recordkampioen alvast forse verliezen slikt. Wesley Hoedt nam de fakkel van Miazga als defensieleider over, Taylor Harwood-Bellis wordt hopelijk net zo'n voltreffer als Nmecha. De jonkie van Manchester City is de enige huurling die tot dusver neerstreek in Neerpede. Leenspelers blijven er voorlopig nog een noodzakelijk kwaad, maar Verbeke doet duidelijk moeite om hun aandeel in de kern af te bouwen.
Verder trok de sportief directeur Colin Coosemans aan als reservedoelman, weekte hij de polyvalente Sergio Gomez los in Dortmund en pingelde hij een miljoen af van Ashimeru zijn prijskaartje. Die laatste twee passen als gegoten in zowel de huidige transferpolitiek als de visie van Kompany, die meerdere systemen wil kunnen spelen: jonge, dynamische en vrij goedkope versterkingen die op termijn allebei een fikse meerwaarde kunnen opleveren. Iets waarvoor RSCA de afgelopen jaren net iets te afhankelijk van de eigen geroemde kweekvijver was geworden. Niets om beschaamd over te zijn natuurlijk, maar af en toe een voltreffer vanuit de scouting is toch mooi meegenomen. Kijk maar naar de winsten die Club Brugge, Genk en AA Gent recent boekten op hun buitenlands talent.
OPVOLGER VOOR MITROVIC
Die successen blijven in het Lotto Park al een tijdje achterwege. De laatsten die er voor veel geld de deur achter zich dicht trokken, waren Aleksandar Mitrovic, Chancel Mbemba, Steven Defour en Sofiane Hanni. Stuk voor stuk ettelijke bestuurswissels geleden. Sindsdien teerde Anderlecht, dat voordien ook wel al cashte op pakweg Kompany en Romelu Lukaku, haast exclusief op de verkoop van toppers uit de eigen jeugd als Youri Tielemans, Leander Dendoncker, Doku en nu dus Lokonga. Eens die laatste zijn overgang naar Arsenal rond is, zal het podium van meest lucratieve uitgaande transfers compleet uit kinderen van Neerpede bestaan. In de top zes is Mitrovic de vreemde eend in de bijt, al hangt er wel een geurtje aan de 18,5 miljoen die Paars-Wit opstreek vanuit Newcastle.
Hoe dan ook was de Serviër een van de laatste voltreffers. Een dure gok, want zijn kostplaatje bedroeg vijf miljoen – destijds een record. Sindsdien pakten dergelijke aanwinsten zelden goed uit. Defour bracht nog wat op, het verlies op Kemar Roofe bleef beperkt. Nicolae Stanciu, Bubacarr Sanneh, Vlap, Sven Kums en Landry Dimata bleken evenwel weggegooid geld. Samen met de rode boekhouding, een forse handicap voor de sportieve cel, zette het de Brusselaars aan tot een zuiniger beleid. Vorig seizoen, het eerste met Verbeke aan het roer, spendeerde Anderlecht verspreid over twee mercato's nog geen vijf miljoen. Tijdelijke krachten en investeringen van hoogstens een half miljoen waren plots de norm, met Bundu als enige uitzondering. Helaas wederom tevergeefs.
LIMIETEN IN HET LOTTO PARK
Zulke misstappen zijn nu helemaal uit den boze, maar toch mikt men deze zomer al net iets hoger in de hoofdstad. Ashimeru en Gomez kostten opgeteld vier miljoen, een stap omhoog vergeleken met Josh Cullen en Bogdan Mykhalychenko. De transfersom voor Hoedt is dan weer onbekend, al wou Southampton vooral af van zijn hoge salaris. Hoewel de verdediger wellicht wat water bij de wijn doet, levert de recordkampioen op dat vlak dus eveneens een inspanning. Net zoals het dat eerder deed voor Refaelov, wiens loon wel nog binnen de perken zou blijven. Gomez was in Dortmund ongetwijfeld ook wat gewoon, de voorwaarden voor Ashimeru lagen reeds vast. Zonder de zelf opgelegde limieten te overschrijden, durft Anderlecht stilaan opnieuw haar grenzen aftasten.
Zo ook op de transfermarkt, waar Paars-Wit erg diep in de buidel wou tasten voor Nmecha alvorens logischerwijs af te moeten haken. Terecht, want een nieuw Stanciu-verhaal kan het zich toch allerminst veroorloven – zelfs al lijkt de Duitser van tevoren een absolute zekerheid. Wel doen ineens weer vlotjes vermeende targets wiens kostplaatje gemakkelijk een vijftal miljoen of zelfs meer bedraagt de ronde: Gyrano Kerk, Taiwo Awoniyi, Fausto Vera, Christian Kouamé, Manu Garcia, Florin Tanasé, Alexandro Bernabei, Maduka Okoye, Mohamed Bayo en Liel Abada, om er maar enkelen uit te pikken. Daaruit blijken meteen ook een aantal van de openstaande prioriteiten in het Lotto Park. Een nieuwe spits uiteraard, maar tevens een linksback, middenvelder en liefst nog een winger.
NO MORE PEANUTS
Hoewel we niet al deze geruchten voor waarheid mogen aannemen, geeft het evenzeer aan dat RSCA ondanks de schuldenberg terug in een hogere categorie kan shoppen. Met dank aan de wenkende kapitaalsverhoging, de verkoop van goudhaantjes als Lokonga en Doku – die bij een volgende stap nog wat centen in het laatje brengt – en het opkuisen van de kleedkamer, waar weliswaar nog veel werk aan de winkel blijft. Dat men in die vijver tot onvrede van Wouter Vandenhaute dan al eens het pad kruist met Club Brugge, moet de voorzitter er dan maar bijnemen. Blauw-Zwart ondervond de laatste jaren trouwens eveneens dat fikse investeringen geen garanties bieden. Denk maar aan de moeizame jacht op een spits, met David Okereke en Michael Krmencik als erg dure flops.
"If you pay peanuts, you get monkeys", zei Trond Sollied echter ooit. Om terug aansluiting te vinden met de top volstaat het dus niet om simpelweg wat ervaring toe te voegen aan de jeugdige kern. Het aanwezige talent ten spijt is er ook een kwaliteitsinjectie nodig om niet enkel Club, maar ook Genk en Antwerp bij te benen. Voorzichtigheid blijft wel geboden, zo bewees Bundu, maar in dat opzicht is het logisch dat Verbeke zich in iets diepere wateren begeeft. Al blijven de grote sprongen misschien best nog even achterwege. Dan lijken pakweg Evann Guessand en Kyogo Furuhashi, geschatte waarde twee miljoen en dus meer spek voor de Brusselse bek, toch realistischere targets. De horizon klaart dan wel langzaam op, het is niet alsof the sky zomaar weer the limit wordt in Neerpede.
RACE RICHTING TITEL
Toch ziet het er alsmaar meer naar uit dat Anderlecht van plan is nog stevig uit te pakken tijdens deze mercato. En er dus licht schijnt aan het eind van de tunnel in het Lotto Park, waar trouw aan de traditie binnenkort ook Verschaeren, Francis Amuzu, Hannes Delcroix en co wellicht een pak zullen opbrengen. Als dit keer ook de inkomende transfers hun bijdrage leveren, oogt de toekomst van Paars-Wit eindelijk weer rooskleurig. Afwachten of het bij geruchten blijft, en Verbeke werkelijk groen licht krijgt om de spierballen nog eens enigszins te laten rollen. Na vier seizoenen zonder titel jeuken alvast de vingers, vijf jaar droogte is geleden van eind jaren '70. De eerste doelstelling in het herstelplan, een Europees ticket, werd bereikt. Tijd voor de volgende stap van het veelbesproken proces.
Meedoen voor de oppergaai dus, en Club Brugge niet alleen op de transfermarkt maar vooral tussen de lijnen opnieuw het leven zuur maken. Volgens het schema van de inmiddels alom afgekraakte Open Brief moet Anderlecht volgend jaar in mei strijden om de prijzen. De beleidsmakers van weleer zijn er wel niet meer, behalve Marc Coucke en … Kompany. De ene in de schaduw, de ander aan het front. Hun ambities bleven alleszins ongetwijfeld ongewijzigd, Vandenhaute en Verbeke kijken ondanks de relatief beperkte middelen eveneens graag omhoog. Of er van een financiële handicap echt nog altijd sprake is, zal moeten blijken wanneer de sportief directeur al dan niet een van de bovenstaande targets binnenrijft. Zo ja, is de race om het kampioenschap officieel weer geopend.
