Na een aantal vernederingen op rij zette Anderlecht eind vorig seizoen eindelijk weer enigszins haar voet naast Club Brugge. Vlak voor de play-offs legde het de landskampioen nog eens over de knie, in de eindronde zelf hielden beide ploegen elkaar tweemaal in evenwicht. Paars-Wit lijkt zo stilaan klaar om Blauw-Zwart opnieuw het vuur aan de schenen te leggen, zowel op als naast het veld. Ook op de mercato komen de eeuwige rivalen elkaar immers terug wat vaker tegen. Tot onvrede van RSCA-voorzitter Wouter Vandenhaute, die dan maar meteen de oorlog verklaarde aan Bart Verhaeghe en co.
"Een gebrek aan sportsmanship", "cultuur van matennaaien" en "nefast voor de sport": de verwijten die Vandenhaute in gesprek met De Morgen onrechtstreeks richting Westkapelle slingerde, misten hun doel niet. Volgens de preses van de recordkampioen maken "de vrienden uit Brugge" er deze zomer een gewoonte van om een bod neer te leggen bij haast elke speler die in Neerpede concreet op de radar verschijnt. Als voorbeeld haalde hij Lukas Nmecha aan, die Club blijkbaar vanonder de Brusselse neus trachtte weg te plukken bij Manchester City. "Zelfs zonder dat hijzelf of zijn entourage daarvan op de hoogte was", aldus Vandenhaute ontstemd.
HET PRECEDENT REFAELOV
Een ietwat vreemde nuance, want wij dachten dat het net niet netjes was om de omgekeerde weg te bewandelen. Eerst de werkgever benaderen, dan pas de speler: zo hoort het toch in het hedendaagse voetbal? Peter Verbeke, Vandenhaute zijn sportief directeur, lijkt alleszins akkoord. Hij verantwoordde de beruchte overstap van Lior Refaelov, die vlak voor de play-offs zijn kribbel zette voor het komende seizoen, destijds tenslotte nog door te verduidelijk dat Anderlecht eerst Antwerp had gecontacteerd. Wat in dit geval zelfs niet hoefde, vermits het contract van de Israëliër bijna afliep. Doorheen de hele hetze bleef het standpunt vanuit het Lotto Park stellig: Anderlecht had volgens het boekje gehandeld.
In theorie correct, maar sportief konden we het afsnoepen van een sleutelfiguur bij de concurrent op dat moment toch bezwaarlijk noemen. Amper enkele maanden later lijkt Vandenhaute het echter al uit zijn geheugen te hebben gewist. "Niet als het aan mij ligt", antwoordt hij kordaat op de vraag of Paars-Wit zelf zulke praktijken hanteert. Nochtans was de voorzitter, loon of niet, bij de kaap van Refaelov reeds in dienst. Niet dat Antwerp, dat toen op haar achterste poten stond, recht van klagen heeft overigens. De hypocrisie die vaak heerst in het voetbalwereldje, illustreerde de saga rond Michel-Ange Balikwisha zopas namelijk nog eens. Op dat vlak heeft Vandenhaute alvast overschot van gelijk.
DE ZAAK NMECHA
In tegenstelling tot Refaelov, Gouden Schoen, topschutter en draaischijf van de Great Old, is Nmecha bovendien niet eens eigendom van Anderlecht. Akkoord, de spits gaf na zijn geslaagde huurperiode inderdaad zonder misverstanden aan in België enkel voor de Brusselaars open te staan. Al snel viel evenwel te horen dat het dossier gezien de beperkte budgettaire middelen bijzonder moeilijk zou worden, zeker nadat Nmecha zichzelf op het EK U21 nog meer in de kijker speelde. Dat Club dan eens polst naar een 22-jarige speler die vorig seizoen 21 keer scoorde, henzelf erg veel pijn deed, qua profiel past in het Brugse plaatje én nog over de nodige groeimarge beschikt, hoeft toch niet te verbazen.
Het vermeende bod dat Blauw-Zwart volgens Vandenhaute effectief uitbracht bij City, op zich het meest opvallende nieuws, is wellicht ook een teken dat het Club menens was. En men er in Jan Breydel niet louter op uit was de prijs op te drijven om Anderlecht het leven zuur te maken, wat – net als de kribbel van Refaelov – voor alle duidelijkheid misschien enigszins onsportief maar niet tegen de regels zou zijn. In het voorbeeld dat Vandenhaute aanhaalt om zijn stelling te staven, vallen dus op z'n zachtst gezegd een flink aantal gaten te prikken. Was de solidariteitsregeling die uiteindelijk getroffen werd omtrent de Europese premies trouwens ook een 'gebrek aan sportsmanship' vanuit Westkapelle?
HOEDT, GOMEZ & ASHIMERU?
"Een geluk dat wij die spelers dan toch nog binnenhalen, anders kunnen ze daar straks een vestiaire bijbouwen", zette Vandenhaute zijn klaagzang verder. Wat erop wijst dat de Bruggelingen tevens achter enkele Paars-Witte targets visten die maandag wél mee met Vincent Kompany op zomerstage richting Alkmaar vertrokken. Colin Coosemans lijkt onwaarschijnlijk, Taylor Harwood-Bellis gelet op de Manchester City-connectie eveneens. Sergio Gomez zou kunnen, Wesley Hoedt al helemaal. Hij was immers eerder reeds in beeld bij de landskampioen, en dus mag het Vandenhaute niet verwonderen mocht Blauw-Zwart nogmaals geïnformeerd hebben eens het lucht kreeg van zijn beschikbaarheid.
Of gaat het dan om Majeed Ashimeru, net als Nmecha vorig seizoen op huurbasis in het Lotto Park aan de slag? In plaats van zijn aankoopoptie van 2,5 miljoen meteen te lichten, besloot Anderlecht om de onderhandelingen met RB Salzburg aan te gaan. Met succes, want op die manier pingelde Verbeke een miljoen af van de prijs. Ondernam men vanuit Westkapelle een poging om de concurrent een hak te zetten, zoals Vandenhaute het noemt, en de deal te kapen? In dat geval zouden we het ongenoegen van de preses beter begrijpen, want de middenvelder – wiens contract klaarlag – was al min of meer een RSCA-speler. Al nam Anderlecht wel het risico, en stond het Ashimeru vrij om elders te tekenen.
COLD CASES
Mekaar de loef afsteken: net als op het hoogste toneel is het altijd al schering en inslag geweest in het Belgische voetbal. Logisch ook, met ploegen die doorgaans in dezelfde vijver vissen. Zo kruisen Club en Genk, twee teams die de voorbije jaren toch heel wat succes boekten met hun transferbeleid, wel vaker elkaars pad op de internationale mercato. Zoals Vandenhaute zelf al aanhaalt, moet Anderlecht het dan ook eerder zien als een teken dat het zowel qua scouting als wat de financiën betreft op de goede weg is indien het zich weer in datzelfde vaarwater kan begeven. Na jaren van dure flops en teren op de jeugd om geld in het laatje te brengen, lijkt de rekrutering in Neerpede stilaan op punt te staan.
Vroeger had men er daar overigens net een handje van weg om de spierballen te rollen, al heeft het huidige bestuur daar uiteraard niks mee te maken. Andersom ligt het geval-Mbaye Diagne, toen Vandenhaute weliswaar eveneens nog vanaf de zijlijn toekeek, misschien nog op de maag – hoewel de Senegalees vooral in Brugge nare herinneringen oproept. Ook de vele ex-spelers van andere ploegen die Anderlecht terughaalt, een strategie die Antwerp eveneens geregeld hanteert, wordt elders matig geapprecieerd. Zo streken met Refaelov, Percy Tau en Abdoulay Diaby de laatste tijd opvallend veel voormalige Club-telgen neer in het Lotto Park. Opnieuw geldt echter dat hier weinig verkeerd aan is.
BRUGS WEDERWOORD
De uithaal van Vandenhaute oogt dan ook ietwat misplaatst en ongepast. Wie weet berusten de gemeenschappelijke targets in deze data-gedreven markt zelfs louter op toeval. Zo kwam Paars-Wit nu zelf ook bij Gyrano Kerk terecht, eerder al op de radar in Genk. Net zoals Fausto Vera in het verleden meermaals aan Club werkt gelinkt. Nu strijden beide rivalen om Evann Guessand, wellicht een van de dossiers waar Vandenhaute naar verwijst. “Enfin, ik zie het vooral als een teken dat we in de gaten worden gehouden”, beëindigde de voorzitter zijn sneer. Na deze nieuwste oorlogsverklaring, zal dat ongetwijfeld meer dan ooit het geval zijn. Afwachten of er vanuit Brugge nog wederwoord komt.
