De terrassen heropenden hun deuren in regenachtig weer, maar boven de Luminus Arena schijnt volop de zon. Genk begon de Champions’ Play Offs nog op de vierde en dus laatste plaats, amper twee speeldagen verder lijkt het bovenste schavot plots niet langer een utopie. Met een klinkende zege tegen Club Brugge is de jacht op de koploper, wiens voorsprong nog maar vijf punten bedraagt, zelfs officieel geopend. Nauwelijks twee jaar na de vorige landstitel stevenen de Limburgers zo opnieuw af op een vruchtvolle zomer. Wie had dat enkele maanden geleden durven voorspellen?
Alle credits voor John van den Brom. Eind februari stond de Nederlandse coach na een flinke dip nog met een half been buiten, alvorens met een ultieme ingreep op bezoek bij Charleroi zijn vel te redden. Voor het eerst posteerde hij Kristian Thorstvedt als meest vooruitgeschoven pion op het middenveld, die meteen bedankte voor het vertrouwen door een tiental minuten voor tijd de winnende treffer binnen te koppen. Sindsdien valt hij niet meer weg te denken achter de dodelijke drietand van Paul Onuachu, Theo Bongonda en Junya Ito. Met zijn doelpunt en assist tegen Club Brugge zit de Noor, beker incluis, sinds dat kantelpunt nu aan zes en drie stuks in 11 duels. Slechts twee keer leverde het geen zege op: een draw tegen Standard na een late gelijkmaker en een last-minute nederlaag op bezoek bij Antwerp.
TREND VAN THORSTVEDT
De geluksbrenger van Genk zeg maar, al is dat geen toeval. De linkspoot draagt namelijk meer bij dan zijn uitstekend schot of aanwezigheid in de zestien alleen. Thorstvedt is sterk, snel en niet vies van een duel of opstootje meer of minder. Iemand waar je mee naar de oorlog kan dus, maar die bovenal ook over prima voeten beschikt. Eigenlijk zowat de opvolger van Ruslan Malinovskyi zeg maar, zij het dan in een heel ander lichaam gegoten. Genk plukte hem in januari vorig jaar voor anderhalf miljoen weg uit zijn thuisland, een investering die hij nu al dubbel en dik waard lijkt te zijn. Nochtans kwam de 22-jarige middenvelder, na een goede start pre-corona, voor nieuwjaar weinig aan de bak. Zoals wel meer recente aanwinsten bleek het echter een kwestie van tijd vooraleer Thorstvedt volledig zijn draai vond.
Spoel terug naar medio 2019, vlak na de vierde titel in het clubbestaan. Behalve coach Philippe Clement trekken ook sterkhouders als Malinovskyi, Leandro Trossard en Joseph Aidoo – na eerder al Alejandro Pozuelo – de deuren achter zich dicht, een halfjaar later gevolgd door Sander Berge en Ally Samatta. Om hen te vervangen tast de landskampioen diep in de buidel. Bongonda, Onuachu, Patrik Hrosovsky, Ianis Hagi, Carlos Cuesta, Benjamin Nygren en Stephen Odey kosten in de zomer naar verluidt opgeteld een slordige 35 miljoen, ongeveer het equivalent van de inkomsten voor het drietal dat toen vertrok. In de winter komen daar Thorstvedt en Mats Möller Daehli bij. Die inspanning levert evenwel niet het verhoopte succes op. Wanneer het seizoen wordt stopgezet door Covid-19, valt Genk naast de top zes.
KANS OM TE CASHEN
Een jaar later blijken de forse investeringen alsnog te renderen. Onuachu en Bongonda, de twee duurste aankopen in de clubgeschiedenis, vormen in combinatie met Ito de beste voorhoede van het land. Hrosovsky, derde in die lijst, zorgt naast Bryan Heynen voor evenwicht op het middenveld. Cuesta zette aan de zijde van zijn landgenoot Jhon Lucumi tot slot stevige stappen. Ito, Lucumi en Heynen zijn trouwens de enig overgebleven telgen van het kampioenenelftal. Wie weet kunnen zij dat kunstje nu nog eens overdoen alvorens andere oorden op te zoeken. In het geval van die eerste twee tenminste, want aanvoerder Heynen blijft sowieso aan boord. Samen met doelman Maarten Vandevoordt, de opvolger van Danny Vukovic, dient hij als uithangbord bij uitstek voor de vernieuwde focus op de eigen jeugd.
Voor het overige blijft Genk vertrouwen op de koopmanskusten van Dimitri de Condé, die andermaal tal van miljoenen richting de Luminus Arena lijkt te loodsen. Al liet de technisch directeur reeds weten liefst niet wederom van nul te herbeginnen. Toch valt een nieuwe exodus niet uit te sluiten. Het is nu eenmaal de realiteit voor Belgische clubs, waar kapitaalkrachtige ploegen uit grotere competities graag komen vissen. Zeker in de Limburgse kweekvijver, mede dankzij De Condé een gerenommeerde naam in het buitenland. Bovendien bevinden de meeste Genkse goudhaantjes zich, net zoals Malinovskyi en co destijds, in principe op de gepaste leeftijd om te cashen. Tel daarbij nog de financiële impact van Covid-19, en we kunnen ons voorstellen dat De Condé straks voor de correcte prijzen overstag gaat.
DE 5 VAN 75 MILJOEN
De vraag is dan natuurlijk: wat is een correcte prijs? Hoewel corona het volledig voetballandschap hertekende, mag Genk hoog mikken. Onuachu wordt straks 27, maar heeft het perfecte profiel voor de Premier League. Mogelijk brengt de Gouden Stier, die tegen Club Brugge weer een ware masterclass afleverde, zelfs meer op dan de naar verluidt 23 miljoen van recordman Berge. Ook de rest van het kundige kwartet was op de afspraak tegen Blauw-Zwart. Bongonda komt op die manier vooral in Spanje, waar hij eerder al aan de slag was, stilaan terug op de radar te staan. Stel dat de winger alsnog een EK-ticket versiert, schiet zijn waarde alleen maar verder de lucht in. Ook nu mag Genk echter al rekenen op minstens een verdubbeling van de zeven miljoen die het aan Zulte Waregem overmaakte.
Thorstvedt wordt dan weer gelinkt aan AC Milan, waarbij een gelijkaardig bedrag de ronde doet. Rond Ito blijft het voorlopig stil, maar hij liet eerder al verstaan open te staan voor een nieuwe uitdaging. Op 28-jarige leeftijd is het ook bijna nu of nooit. Een tiental miljoen lijkt realistisch, tevens de som die Genk wil vangen voor Lucumi. Zijn dossier is zowat het enige waar haast achter staat, de rest ligt vast tot 2023 of later. Stel dat dit vijftal allen komende zomer vertrekt, weliswaar niet het ideale scenario, schrijft Genk in één klap dus een slordige 75 miljoen bij op de bankrekening. Een ongeziene oogst waar zelfs het titelelftal niet aan kan tippen. Al brachten Berge, Trossard, Malinovskyi, Samatta, Pozuelo, Aidoo en Joakim Maehle verspreid over meerdere periodes opgeteld bijna 100 miljoen in het laatje.
KLOPJACHT OP CLEMENT
Die kaap kan Genk ronden door zich te kwalificeren voor de Champions League, goed voor nog eens een dertigtal miljoen. Zij het via de voorrondes als tweede in de stand, óf rechtstreeks als kampioen. Per slot van rekening lijkt het niet langer onmogelijk om haasje-over te doen met Club Brugge, dat als een kaartenhuis in elkaar aan het stuiken is. De achterstand bedraagt nog altijd vijf punten, maar slinkt met de minuut. De vraag is vooral of men in Jan Breydel het tij nog kan keren. Hoewel beide ploegen vrijdag lange tijd gelijke tred hielden, zijn het tegenwoordig immers toch de Limburgers die als een geoliede machine over hun tegenstanders heen walsen. Zij lijken niet van plan om de volgende weken nog veel te laten liggen, te beginnen met het belangrijke tweeluik tegen Anderlecht dat er zo dadelijk aankomt.
Afhankelijk ook van de Brugse resultaten tegen Antwerp weet men in de Luminus Arena nadien of een vijfde oppergaai er werkelijk inzit. Mits een goede afloop doet De Condé wie weet dan wel een extra inspanning om de boel bij elkaar te houden, en een gooi te doen naar drie titels in vijf jaar tijd. Met tevens een beker op zak zou het zwaartepunt van het Belgisch voetbal zich dan ineens immers niet langer in Brugge, maar wel in Genk bevinden. Al spreken we nu uiteraard voor onze beurt, en moet er eerst nog heel wat water naar de zee vloeien. Toch komt het droomscenario alsmaar dichter bij, en ziet het ernaar uit dat de zege van afgelopen weekend de titelstrijd weer helemaal opengooide. Met de troepen van Van den Brom als voornaamste uitdager om die van Clement alsnog een hak te zetten.
CREDITS VOOR DE CONDÉ
Zoete wraak voor de manier waarop hij eieren voor zijn geld koos, lijkt dus in de maak. Met dank aan Van den Brom, maar toch vooral aan De Condé. Hulde voor de manier waarop hij de kampioenenploeg op adequate wijze wist te vervangen, ondanks het overgangsjaar dat de voornaamste aanwinsten van de TD daarvoor nodig hadden. Al weet je maar nooit of het huidige huzarenstukje er na de halvering der punten ook vorig seizoen nog inzat in de PO's, mocht Genk van de partij zijn geweest natuurlijk. Misschien biedt het trouwens perspectieven voor voorlopig 'mislukte' transfers als Cyriel Dessers, Bastien Toma en Angelo Preciado, die volgend seizoen wel eens plots aan de oppervlakte kunnen komen. Om op die manier dan van binnenuit de eventuele leemte die Onuachu en co achterlaten op te vullen.
De Condé lijkt tegenwoordig overigens rekening te houden met zulke aanpassingsperiodes. Zo haalde hij met Mark McKenzie tevens reeds een opvolger voor Lucumi in huis, en loopt de opvolger van de in januari vertrokken Maehle al sinds vorige zomer rond in de Luminus Arena. Net als Gerardo Arteaga aan de overkant ontbindt Daniel Muñoz evenwel pas sinds nieuwjaar echt zijn duivels. Beide backs, die zowel offensief als defensief hun steentje bijdragen, behoorden tegen Club tot de absolute uitblinkers. Al kweet eigenlijk iedereen zich prima van zijn job. Hoewel uiteraard niet iedere transfer uitdraaide op een voltreffer, past het geheel zo toch weer naadloos in elkaar. Genk balanceert nu tussen nuchterheid en ambitie, en dus klinken er intern nog wisselende geluiden. Toch is de titel ineens een haalbaar doel.
GEDULD IN GENK
Vanuit het niks maakt Genk zo zelfs kans om als eerste ploeg sinds Club Brugge in 1996 de dubbel te pakken. En brengt het Limburgse collectief, opgebouwd uit een perfecte mix van karakter en kwaliteit, dus terug spanning in de play-offs. Los van de afloop dringt zich vervolgens het eeuwige dilemma op: langs de kassa passeren, of proberen voortbouwen op het succes. Slechts één ding is zeker: De Condé vindt wel een nieuwe lading ruwe diamanten om verder in de voetsporen te treden van Leon Bailey, Wilfred Ndidi en de vele andere toppers die de voorbije jaren de revue passeerden. Het enige wat hij vraagt, is tijd en geduld. Dat de prestaties nadien vanzelf wel zullen volgen, mag voor eens voor altijd duidelijk wezen. Na de beker ook nog de titel én de jackpot? Genk ligt op koers voor een mooie lente.
