Wie de afgelopen dagen een blik wierp op de sociale mediakanalen van Club Brugge, zag hoe de autoritaire koploper ontspannen toeleeft naar de start van de play-offs. Ondanks de acht punten voorsprong mogen ze in Westkapelle nochtans niet op hun lauweren rusten, want op speeldag één komt meteen Anderlecht over de vloer. Revanche voor de recente nederlaag in het Lotto Park is dus een must. Al moet Philippe Clement het wel zonder een van zijn absolute steunpilaren stellen.
This is my jungle. Indien de landskampioen zondag na 90 minuten aan het langste eind trekt tegen de aartsrivaal, slaakt de kenmerkende kreet ongetwijfeld weer door Jan Breydel. Alleen zal Clinton Mata dit keer niet op het veld, maar wel vanuit de tribune luidkeels zijn territorium moeten claimen. De publiekslieveling was voor de laatste wedstrijd van de reguliere competitie tegen Moeskroen een van de vijf Bruggelingen die op scherp stonden en liep na amper negen minuten reeds tegen de lamp. Onterecht weliswaar, zeker omdat veel zwaardere overtredingen vroeg in de eerste helft dit seizoen vaak géén geel karton opleveren, maar feit is alleszins dat Mata geschorst zal moeten toekijken. Zonde voor Club, want de 28-jarige rechtsachter leeft net voor zulke beladen duels op het scherp van de snee.
Al had hij het enkele weken geleden niet bepaald onder de markt op bezoek bij de Brusselaars, en zat de man met na doelman Simon Mignolet de meeste kilometers op de teller sowieso in een naar zijn normen ietwat mindere periode – en misschien dus wel stilaan op zijn tandvlees. Desalniettemin zullen Vincent Kompany en de rest van Paars-Wit er allerminst om malen dat Mata ontbreekt voor de eerste van twee ontmoetingen in de play-offs, waarin beide ploegen meteen de toon willen zetten voor een goede eindronde. Clement krijgt dus echter wel meteen de aartsmoeilijke opdracht op zijn bord om de afwezigheid van een van zijn voornaamste sterkhouders op te vangen. De coach van Blauw-Zwart kan daarbij kiezen uit een viertal verschillende opties, stuk voor stuk met hun eigen voor –en nadelen.
ODILON KOSSOUNOU
De enige speler van het vijftal met vier gele kaarten achter hun naam die Clement op de slotspeeldag wél wou sparen, was Odilon Kossounou. Toch moest hij de meubelen na een uur komen redden, vooral om defensief voor meer stabiliteit op de Henegouwse counters te zorgen. De 20-jarige Ivoriaan, fysiek een van de meest dominante verdedigers in onze competitie, besloot evenwel meer hooi op zijn vork te nemen en met een knappe dribbel de boel eigenhandig ook voorin te forceren. Kossounou etaleerde zo nog maar eens zijn niet te onderschatten voeten, én zette zich zichzelf andermaal in de kijker bij de alsmaar talrijkere gegadigden uit het buitenland. Vincent Mannaert kan de miljoenen ongetwijfeld al ruiken. Zijn gok om de groeibriljant vliegensvlug weg te plukken uit Zweden, draaide voortreffelijk uit.
Ook vorig jaar maakte Kossounou reeds indruk, toen aanvankelijk nog als … rechtsback. Ter vervanging van de op dat moment geblesseerde Mata hield hij zich meteen prima staande tegen Kylian Mbappé, nadien bleek Didier Lamkel Zé van het goede teveel. Dit seizoen laat de polyvalente krachtpatser zich slechts zelden nog op een foutje betrappen, en valt hij niet meer weg te denken uit het centrum. Nood breekt echter wet, dus wie weet schuift Clement hem nog eens naar de zijlijn. Al kan hij Kossou tevens eens op de positie van controleur op het middenveld te posteren, waar Mats Rits de laatste tijd nogal bleek acteert. In beide scenario's heeft Brandon Mechele dan wel een nieuwe partner nodig. Is Matej Mitrovic of Stefano Denswil, eveneens een optie op links, wendbaar genoeg tegen Lukas Nmecha?
NABIL DIRAR
Gelukkig voor Blauw-Zwart tekende Mata de voorbije jaren nagenoeg altijd present, want een echt alternatief was er dus niet voorhanden. In zekere zin is dat vandaag nog steeds het geval – anders zou dit artikel niet bestaan. Toch werd in januari met oude bekende Nabil Dirar, in een ver verleden nog dribbelkont hoger op de flank, eindelijk een doublure in huis gehaald. Sinds zijn vertrek uit Jan Breydel schoolde de intussen 35-jarige Marokkaan, opgegroeid in België, zich immers om tot rechtsachter. In die hoedanigheid kwam hij in de winter ook als aanvulling in de breedte de selectie versterken. Tijdens de Brugse coronagolf was zijn ervaring welgekomen, al kon de 36-voudig international de Europese uitschakeling tegen Dynamo Kiev niet vermijden. Mede door een blessure bleef zijn bijdrage nadien beperkt.
Niet dat Club hoge verwachtingen koesterde voor Dirar, behalve dan als mentor voor de jonkies in de kleedkamer. Klaarstaan wanneer nodig om marathonman Mata te vervangen: dát is verder zijn enige taak. Uitgerekend aan de start van PO I zou het nu wel eens zover kunnen zijn, hoewel het nog maar de vraag is of zijn oude knoken nog meekunnen met de jonge benen van Anouar Ait El Hadj. Kossounou lijkt beter opgewassen tegen die taak, maar dan moet Clement dus wel Nmecha aan iemand anders toevertrouwen. De coach staat zo voor een dilemma: zijn pionnen herschikken, of Dirar een eerste basisplaats in de competitie sinds zijn terugkeer gunnen? Duelkracht en metier heeft de voormalige winger in overvloed, alleen staan zijn fitheid en – zowaar – offensieve meerwaarde minder buiten kijf.
IGNACE VAN DER BREMPT
Die kaarten liggen bij Ignace Van der Brempt precies omgekeerd. De komst van Dirar moest er mee voor zorgen dat de tiener vaker bij Club NXT in 1B kon aantreden, een plan dat weliswaar niet helemaal tot uiting kwam. Bij de hoofdmacht bleven de kansen desalniettemin beperkt, al liet Clement hem af en toe wel eens proeven van het grote werk. Doorgaans als invaller en op de rechtsbuiten, want de troeven van Van der Brempt situeren zich vooral in het aanvallend aspect. Defensief is hij dan weer vrij kwetsbaar en blijft er nog heel wat werk aan de winkel. Toch ligt zijn toekomst naar het voorbeeld van Thomas Meunier allicht achterin, ondanks zijn weergaloze goal tegen OH Leuven. Hoewel vooral zijn fysieke kwaliteiten op 19-jarige leeftijd in het oog springen, etaleerde hij zo tevens zijn prima techniek.
Op de slotspeeldag tegen Moeskroen mocht Van der Brempt, na Charles De Ketelaere dé trots van de Brugse jeugdopleiding, aan de rust dan weer reeds Mata aflossen. Misschien wel een teken aan de wand, al gaf Dirar toen nog geblesseerd verstek. De jonge lefgozer deed offensief zijn duit alvast in het zakje en stond andermaal erg stevig op zijn poten, maar liet bij zijn verdedigende taken toch ook een paar steken vallen. Afwachten dus of Clement zijn kaart trekt nu het om de knikkers gaat, en zo vol voor de aanval durft kiezen, of op veilig speelt en gewoon voor de ervaring en stabiliteit opteert. Op bezoek bij STVV, een van de slechts twee competitieduels waarin Mata – die geen enkele match miste – op de bank begon, nam Van der Brempt alleszins al eens de honneurs waar. Een blijk van vertrouwen.
3-5-2
Die andere partij, het 2-2 gelijkspel tegen KV Mechelen eind oktober waarna Clement zijn sowieso al schorre stem kapot riep in de kleedkamer, pakte hij anders aan. De coach schakelde toen nog eens om naar de 3-5-2 van voorganger Ivan Leko, een systeem dat hij het jaar voordien nog met succes overnam maar intussen had ingeruild voor zijn eigen 4-3-3. Als fullback op rechts vonden we niet Krépin Diatta, maar zowaar David Okereke terug. Een rol die de 23-jarige Nigeriaan wel vaker vervulde, zij het zelden met verve. De afgelopen weken verdween hij bovendien volledig naar het achterplan. De kans dat de tot dusver geflopte recordaankoop nu ineens weer aan de oppervlakte komt, lijkt dus gering. Voor het overige blijven sinds het vertrek van Diatta en Emmanuel Dennis vrij weinig geschikte profielen over.
Daarnaast pakte het experiment met Youssoup Badji op links in het Lotto Park niet goed uit, en valt het dus te betwijfelen of Clement opnieuw zulk een gok durft wagen. Toch staat de 4-3-3 niet in steen gebeiteld. Zo was het, na de nodige wissels, pas in de Leko-formatie dat Club de scheve situatie tegen Moeskroen kon rechtzetten. Met op rechts Van der Brempt, aan de overkant De Ketelaere – die daar toch vaak het best uit de verf lijkt te komen – en Noa Lang als vrijbuiter rond Bas Dost. Enig nadeel is dat Kossounou zich als meest rechtse pion in een defensief trio nét iets minder in zijn sas voelt, in tegenstelling tot eventuele partners Mechele en Denswil. Waar op links ook Eduard Sobol als fullback uit de voeten kan, zijn de alternatieven op rechts bovendien minder talrijk. Tahith Chong lijkt namelijk geen optie.
ONMISBARE MATA
Het mag duidelijk wezen dat de afwezigheid van Mata een fikse aderlating vormt voor de koploper. Als één schakel in de Blauw-Zwarte machine zich niet zomaar laat vervangen, is het tenslotte wel de sfeermaker op rechts. Daar houdt Mata niet enkel wekelijks de grendel op de deur, maar is hij ook met zijn rushes naar voren telkens een gesel voor zijn rechtstreekse tegenstander – én een grote troef in het Brugse aanvalsspel. Een tweezijdigheid die Dirar en Van der Brempt allebei niet te bieden hebben. De enige die op dat vlak enigszins in de buurt komt, zo getuige zijn assist tegen Moeskroen, is dan Kossounou. Mag hij zich tegen Anderlecht nog eens uitleven langs de zijlijn, of houdt zijn coach hem toch liever in het centrum? En krijgt hij in dat laatste geval Dirar, Van der Brempt of tóch een wit konijn aan zijn zijde? Aan Clement om de knoop tegen zondag door te hakken.
