Voor het eerst sinds 2007 telt Club Brugge vier Rode Duivels. Simon Mignolet, Brandon Mechele en Hans Vanaken zijn intussen vertrouwde namen in de selectie van Roberto Martinez, maar Charles De Ketelaere maakt daar nu voor het eerst zijn opwachting. Een eer die voor gemengde gevoelens zorgt bij zijn coach Philippe Clement, al legt het de landskampioen op termijn wellicht toch geen windeieren. Bovendien had de bondscoach mogelijk nóg een aangename verrassing voor Blauw-Zwart in petto.
Martinez maakt werk van verjonging, zoveel is intussen wel duidelijk. In de vorige oefeninterland tegen Ivoorkust liet de Spanjaard met Zinho Vanheusden, Alexis Saelemaekers, Sebastiaan Bornauw, Joris Kayembe en Hendrik Van Crombrugge maar liefst vijf debutanten opdraven. Een maand later komen tegen Zwitserland zonder ongelukken Dodi Lukebakio, Hannes Delcroix en dus De Ketelaere aan de beurt. Acht nieuwe gezichten, waaronder vier producten van Neerpede én de huidige doelman van Anderlecht. Met ook nog de tieners Jérémy Doku en Yari Verschaeren wordt, zeker in het aanvallend compartiment, voor de opvolging dus vooral richting het Lotto Park gekeken. Tussen al dat Paars-Wit gezelschap vormt De Ketelaere nu echter de vreemde eend in de bijt.
VOORBEELD VAN VERSCHAEREN
Het 19-jarig raspaard van Club Brugge, waar toptalenten uit de eigen jeugdopleiding een pak schaarser zijn, treedt zo in de voetsporen van Verschaeren. Net zoals zijn leeftijdsgenoot ruim een jaar geleden, maakt hij namelijk amper twee maanden na zijn debuut bij de U21 – waar Jacky Mathijssen na het duel tegen Zwitserland weer op hem kan rekenen – reeds zijn opwachting bij de grote jongens. In zijn drie optredens voor de Jonge Duivels maakte De Ketelaere wel al kennis met het 3-4-3 systeem, waarin hij trouwens prima zijn streng trok als pocketaanvaller. Met zijn polyvalentie heeft de linkspoot, eveneens een troef in de offensieve rangen van de Belgen, dan ook alles in huis om op termijn een vaste waarde te worden in de brede kern van het nationaal elftal. Wie weet kan hij die status zelfs nu al afdwingen.
Ook voor Doku en Verschaeren ging het tenslotte snel, om nadien niet meer uit beeld te verdwijnen. Die eerste komt straks vermoedelijk zelfs al voor de vierde keer aan de aftrap en dikt zijn aantal caps zo aan tot zes stuks, slechts twee minder dan Hans Vanaken. Intussen speelt de winger wel niet langer voor Anderlecht, want een maand na zijn internationaal debuut had Stade Rennes niet minder dan 26 miljoen voor hem over. Doku stootte zo nipt Youri Tielemans van de troon als duurste vertrekker ooit bij de Brusselaars, die tevens voor Romelu Lukaku, Leander Dendoncker en in een verder verleden zelfs Vincent Kompany minstens tien miljoen op de rekening kregen. Een schril contrast met Club Brugge, waar de meest lucratieve landgenoot tot op heden nog steeds Obbi Oulare (ruim acht miljoen) blijft.
BRUGSE BELGEN VS NEERPEDE
Wie weet wat de bonkige spits, toen pas 19 jaar oud, had opgebracht indien hij het kwaliteitslabel van de Rode Duivels opgespeld had gekregen – wat voor elk van de bovenvermelde Paars-Witte kleppers uiteraard het geval was. In het spoor van Oulare volgen in Jan Breydel trouwens Anthony Limbombe, Maxime Lestienne en Björn Engels als Belgen die de meeste centen opbrachten. Zij mochten allen wél ooit aansluiten bij de Rode Duivels, al heeft alleen Limbombe effectief minuten op de teller. Eén helft in een vriendschappelijke partij tegen Saudi-Arabië welteverstaan. De winger was dan trouwens al 24 jaar, net als Thomas Meunier toen hij met negen interlands achter zijn naam naar PSG trok. De transfer voor een schamele zes miljoen werd afgerond tijdens het EK 2016, waar de rechtsachter titularis was.
Een bedrag dat eerder reeds vastgelegd werd middels een clausule, en dus niet zijn werkelijke waarde vertegenwoordigde. Toch valt op hoe Blauw-Zwart bij haar vijf topverkopen geen enkele Belg telt, waar in Anderlecht alleen Aleksandar Mitrovic het rijtje aan eigen talent onderbreekt. Tekenend voor het verschil in succes tussen beide opleidingen. Waar de huidige generatie in het Lotto Park vooral wordt gespiegeld aan Kompany, Tielemans, Lukaku of Dennis Praet, moeten we voor een voorloper van De Ketelaere zo ook al terug naar Marc Degryse in de jaren '80. Engels en Brandon Mechele zijn natuurlijk eveneens kinderen van het huis, maar vallen als verdedigers moeilijker te vergelijken. Qua intrinsieke klasse zitten zij bovendien in een iets lagere categorie dan wat nu al van De Ketelaere wordt verwacht.
INTERNATIONAAL AANZIEN
Na zijn winnende treffer in de Champions League tegen Sint-Petersburg kreeg die hoop opnieuw een fikse boost. Toch was Bart Verhaeghe er toen als de kippen bij om te stellen dat het goudklompje zelfs bij een monsterbod van 25 miljoen – een sneer naar Anderlecht en de verkoop van Doku? – straks nog niet mag vertrekken. Het neemt niet weg dat de voorzitter zich vast in de handen wrijft bij De Ketelaere zijn nieuwe status als Rode Duivel, ondanks de gemixte gevoelens van zijn coach – wiens blijdschap en trots voor de jonkie in contrast staan tot zijn zorgen om de inherente coronarisico's. Hoewel het dus niet de bedoeling is om snel te cashen op de held van Zenit, die tevens op sportief vlak vanzelfsprekend veel kan bijleren bij het nationale elftal, wordt zijn internationaal aanzien zo verder opgewaardeerd.
Voor zover dat nog nodig is na zijn prima prestaties op het kampioenenbal, al blijft een plekje bij het nummer één op de FIFA ranking toch de kers op de kaart. Net als de complimenten die Jan Vertonghen reeds voor hem over had. Wanneer ze in Jan Breydel vroeg of laat met geïnteresseerde clubs rond de tafel gaan zitten, is het ongetwijfeld een argument om het onderste uit de kan te slepen. Zeker indien De Ketelaere tegen dan een paar caps op zijn conto heeft. Hoewel hij bij Club nog geregeld op de bank zit, moet de tiener qua geschatte marktwaarde tegenwoordig al enkel Krépin Diatta, Emmanuel Dennis en Vanaken voor zich dulden. Of hij net als die laatste settelt voor een carrière in Brugge, valt te betwijfelen. Het eerste toptalent van eigen kweek sinds jaren optimaal verzilveren wordt dan dus de boodschap.
OPENING VOOR ORIGI
Bij voorkeur wordt dat moment nog zo lang mogelijk uitgesteld, want een verkoop is vandaag nog lang niet aan de orde. Eens die dag aanbreekt, kan de keuze van Martinez voor de jeugd dus echter eindelijk ook de landskampioen wat opleveren. Wellicht zal CDK zo zelfs nog dichter in de buurt komen van het clubrecord van 25 miljoen, op naam van Wesley Moraes, dan Diatta of Dennis. Dat hij ooit Oulare zal aftroeven als meest lucratieve Belg in de geschiedenis van Blauw-Zwart, staat alvast nu al als een paal boven water. Een vaste stek bij de Rode Duivels, wat hij vanzelfsprekend wel nog zelf moet afdwingen nu de bondscoach hem 'eindelijk' zijn kans gunt, zou De Ketelaere evenwel prompt naar een ander niveau katapulteren. De extra schijnwerpers die Martinez voorziet, zijn in die zin niet onbelangrijk.
Ook aan inkomende zijde kan de Spanjaard trouwens Clement en co een handje helpen. Nog meer dan vorig seizoen kampt Club immers met een manco diep in de punt. Mogelijk gaat Vincent Mannaert in januari daarom alsnog op zoek naar een – al dan niet tijdelijke – oplossing. Tijdens de zomermercato circuleerden reeds de namen van Michy Batshuayi en Christian Benteke duchtig in de wandelgangen. Die eerste vond uiteindelijk een andere uitweg bij Chelsea en trok naar Crystal Palace, waar Benteke uit liefde voor Londen op post bleef. Beiden behoren op heden nog altijd tot de nationale selectie, in tegenstelling tot Divock Origi. De nog steeds pas 25-jarige aanvaller van Liverpool werd simpelweg gepasseerd door de bondscoach, een duidelijk signaal dat hij snel elders aan spelen moet toekomen.
BETER DAN BATS & BENTEKE?
Vermits één plus één twee vormt, zou het dan ook niet verbazen mocht Club in de winter – anderhalf jaar na de stunttransfer van Simon Mignolet – opnieuw aankloppen op Anfield. Nu zijn EK-ticket in gevaar dreigt te komen, haalt Origi per slot van rekening misschien niet meteen zijn neus op voor een eventuele terugkeer naar België. Anders dan Batshuayi en Benteke dus, die allebei in tegenstelling tot het Genkse jeugdproduct eerder al eens werkzaam waren in de Jupiler Pro League. Ondanks zijn vele en ontegensprekelijke kwaliteiten, is het uiteraard wel nog de vraag of Origi – die, indien er al iets te bespreken valt, allicht alleen op huurbasis haalbaar is – voldoet aan het profiel dat Club nodig heeft. Een targetman kunnen we hem alleszins bezwaarlijk noemen, net zomin als een rasechte goalgetter.
Op clubniveau zit hij aan 58 doelpunten in 268 matchen voor Lille, Liverpool en Wolfsburg, bij de Rode Duivels staat de teller op drie goals in 29 interlands. Nog nooit scoorde de polyvalente spits in de dubbele cijfers. Nu is de JPL natuurlijk niet de Ligue 1, Bundesliga of Premier League, maar statistieken om bij weg te dromen zijn het alvast niet. In die zin past een killer als Batshuayi beter in de plannen, al zou Benteke misschien nog meer van pas komen. Niet alleen tegen gesloten defensies om de deur open te beuken, maar tevens als dankbaar aflossingspunt voorin – een type waar Clement vandaag niet over beschikt. Martinez zou Club dus nog meer een plezier kunnen doen door volgende keer Benteke, na acht speeldagen in Engeland goed voor welgeteld 21 minuten als invaller, over het hoofd te zien.
MERCI MARTINEZ
Al blijft vanzelfsprekend ook Origi meer dan welkom in Jan Breydel. Gezien de serieuze domper die hij zopas van de bondscoach te slikken kreeg, gecombineerd met zijn compleet gebrek aan speeltijd in de Premier League, dient zich nu wellicht het ideale moment aan om de eerste contacten te leggen. Mocht het Club dan lukken om een doorbraak te forceren, zou zijn komst in de winter qua statement alleszins kunnen tellen. Het lijkt hoog gegrepen, maar onmogelijk is het niet. Met dank aan Martinez.
