Het failliet van de In Youth We Trust-slogan. Zo werd de recordverkoop van Jérémy Doku hier en daar genoemd. Niet geheel terecht, want zelfs voor een ploeg met minder diepe putten zou het bod van Stade Rennes moeilijk te weigeren zijn. Toch dreigt Anderlecht zichzelf in de gestage klim terug naar boven stilaan met een nieuw probleem op te zadelen. Kort nadat nog vol overgave de kaart van de jeugd werd getrokken, kunnen de Brusselaars straks namelijk zowaar wel eens met een tekort aan Belgen kampen.
Niet letterlijk natuurlijk, want uiteraard telt de Paars-Witte selectie nog voldoende landgenoten. 14 op een totaal van 33 spelers om precies te zijn, al bij al toch een vrij lage balans. De kern in het Lotto Park bestaat zo voor 57,6 procent uit andere nationaliteiten, vergelijkbaar met de cijfers bij de concurrentie uit Brugge (59,3%), Genk (55,6%) en Luik (54,8%). Antwerp (62,9%), AA Gent (63,3%) en Charleroi (66,7%) doen op hun beurt nog wat slechter en spelen zelfs met de limiet. Sinds 2018 moet één derde van het wedstrijdblad, ofwel zes van de 18 spelers, immers over een Belgische paspoort beschikken. Of, zoals Jordan Botaka bij Gent of Lior Refaelov bij Antwerp, op z'n minst door het leven gaan als 'voetbal-Belg'.
BEPERKT BUDGET
Bij de meeste clubs in de JPL vinden we trouwens ongeveer dezelfde verhoudingen terug, met alleen KV Mechelen (42,3%) en Beerschot (48%) die minder buitenlanders dan Belgen tellen. Uitschieters aan de andere kant van het spectrum zijn dan weer Moeskroen (72,7%), STVV (71%) en Eupen (70%). Op dat vlak hoeft Anderlecht zich dus absoluut nog geen zorgen te maken, of alleszins niet meer dan een ander. Het wedstrijdblad vullen met genoeg spelers van eigen bodem zal, zeker met nog wat talent bij de beloften achter de hand, tenslotte nooit een probleem scheppen. Als iedereen ingewerkt, gezond én fit is, voor zoverre dat geen utopie blijft in de hoofdstad, werpen zich echter wel enkele vragen op.
Vanzelfsprekend zal de recordkampioen het geloof in haar eigen jeugd niet vlug verliezen. Indien één ding duidelijk werd met de verkoop van Doku, is het per slot van rekening wel dat Neerpede de snelste weg uit de malaise vormt. Dat er uiteindelijk gecasht wordt op dit soort goudhaantjes, blijft in ons land overigens niet meer dan logisch. Alleen gebeurde het dus wellicht net iets vroeger dan gehoopt. Het geld is evenwel welkom, want meer dan het afscheid van Doku sprak vooral het beperkte budget van Peter Verbeke boekdelen over de financiële wantoestand. De sportief directeur moest deze zomer met amper een viertal miljoen aan de slag, zelfs post-corona een habbekrats op de huidige transfermarkt.
NOOD BREEKT WET
Anderlecht ging dus maar op zoek naar opportuniteiten zoals linksachter Bogdan Mykhaylichenko, die het prima doet, of reservekeepers Timon Wellenreuther en Bart Verbruggen. Nadien slurpte Mustapha Bundu het merendeel van de centen op, waardoor Verbeke zich tegen zijn zin toch weer genoodzaakt zag om terug te grijpen naar een aantal huurlingen. Meer bepaald drie stuks, na eerder reeds Derrick Luckassen, allen zonder aankoopoptie. Percy Tau, Lukas Nmecha en recent Matt Miazga vervoegden zo de rangen, gevolgd door Paul Mukairu – mét optie – op Deadline Day. In allerijl werd toen ook Josh Cullen definitief aangetrokken. Behalve de jonge Ilias Takidine geen enkele Belgische nieuwkomer dus.
Met het oog op eventuele winst is het nu vooral hopen dat na Mykha ook Cullen, Bundu en Mukairu voltreffers zijn, maar voorlopig hebben Luckassen, Tau en Nmecha alvast een basisplek beet. Miazga komt vermoedelijk evenmin om de tribune te vullen, waardoor Ognjen Vranjes wellicht alweer plaats ruimt. De positieve coronatest van Hannes Delcroix viel dan weer op het slechtst mogelijke moment, want zijn herkansing bij afwezigheid van Elias Cobbaut lijkt zo bij één optreden te blijven. De linkspoot schuift alleszins opnieuw een rij achteruit in de pikorde, net zoals Marco Kana en Killian Sardella. Die laatste delft samen met Anouar El Hadj op de backs trouwens ook al het onderspit tegen buitenlanders.
BELGEN IN DE BASIS?
Op het middenveld is Kana het vertrouwen van Vincent Kompany blijkbaar eveneens wat kwijt, want die koos tegen Club Brugge voor Kristian Arnstadt – en krijgt er nu dus tevens nog Cullen bij. Vervang de Noorse tiener in de basis overigens door de geblesseerde Adrien Trebel, en de gemiddelde leeftijd ligt plots reeds een pak hoger. Al blijft Anderlecht natuurlijk een jeugdig elftal, zij het met een alsmaar afnemend aantal landgenoten. Vorige zondag stonden met Hendrik Van Crombrugge, Sambi Lokonga, Yari Verschaeren en Zakaria Bakkali nog vier stuks aan de aftrap, met enkel die middelste twee van eigen kweek. Ondanks de kritiek op Lokonga, zal het duo hun plek normaal gezien niet zomaar afstaan.
Alhoewel, in de eerste wedstrijden werd het tweetal al geregeld opzij geschoven. Wanneer na de break Michel Vlap terug klaar is voor de strijd, en indien Cullen meevalt als vervanger van Trebel, worden de plaatsen in de as bovendien weer duurder. Verschaeren verhuist dan misschien wel nog naar de flank, waar het vertrek van Doku een gat achterliet. De verwachting is echter toch dat Bundu en/of Mukairu die rol op zich nemen – en liefst aan de overkant ook Bakkali verdringen. Dat hij nog de voorkeur kreeg op Francis Amuzu, is trouwens tekenend voor diens huidige status. Hoe dan ook zetten met de wingers binnenkort weer twee Belgen op papier een stevige stap terug wat hun potentiële speelkansen betreft.
SUCCESVOLLE SCOUTING
In doel blijft Van Crombrugge uiteraard wel nog een certitude, maar met Wellenreuther en Verbruggen is ook zijn doublure sowieso een buitenlander. Een positie die de meeste clubs liever anders invullen. Voorin tot slot zijn de wisselopties voor Nmecha, Landry Dimata en Antoine Colassin, dan weer wél twee Belgen. Wanneer alles loopt zoals voorzien, hoeven we straks dus evenwel allicht hoogstens een drietal landgenoten aan de aftrap te verwachten. En dat na de chauvinistische aanpak van vorig seizoen. Met alleen Verschaeren en Lokonga nog in de typeploeg, is er van het In Youth We Trust-credo dan ook nog maar weinig sprake. Of toch niet meer in de overdreven versie die tot voor kort volop gepredikt werd.
Begrijpelijk, want heel wat van die jonkies voldeden simpelweg (nog) niet aan het vereiste niveau – en met Doku is het beste exemplaar dan ook nog eens vertrokken. In plaats daarvan moest Verbeke met een beperkt budget de kern optimaal trachten te versterken, waarbij de keuze dus vooral op goedkoop vers bloed van diverse nationaliteiten kwam te liggen. Afwachten of de scouting nu wat oplevert en zij hun prijskaartje, en daarmee ook de middelmaat, weten te overtreffen. Zo niet hebben wij nu al een beetje medelijden met Kompany, die vorig jaar tenminste nog telkens kon terugvallen op zijn 'proces'. Als hij vanaf nu de verwachte namen opstelt, schiet van dat project alvast niet bijster veel meer over.
KWALITEIT BOVEN KWANTITEIT
Duimen dus dat de jeugd ingeruild wordt voor resultaten, al kan Kompany weldra wie weet niet eens wekelijks zijn beste pionnen op het wedstrijdblad zetten. Mogelijk moet er af en toe immers geschoven worden met de logische volgorde om aan genoeg Belgen te geraken, een oefening die ook Genk nog te wachten staat. Dan is het bij Club Brugge, waar Mignolet, Mata, Mechele, Vanaken, Rits, Schrijvers en De Ketelaere gewoon vaste waarden vormen, toch gemakkelijker werken. Met behalve De Ketelaere ook Afrikaanse groeibriljanten Kossounou en Badji telde Club zondag trouwens zelfs meer tieners in de basis dan Anderlecht. Zij troefden daarvoor concurrenten als Dennis, Mechele en Okereke af.
In het Lotto Park dreigt de normale orde daarentegen af en toe verstoord te worden, net zoals op veel andere plaatsen op de valreep nog vlug een blik buitenlanders opengetrokken werd. Zonder schijnbaar rekening te houden dat er elk weekend slechts 12 op het blad mogen staan, met als gevolg dat doorgeschoven jongeren of 'alibi-Belgen' straks hun plek in de selectie weer moeten innemen. Zeker voor teams die geen Europees voetbal spelen, en dus niet op drie fronten actief zijn, luidt het devies zowel binnen als buiten de grenzen dan ook vooral dat kwaliteit boven kwantiteit staat. Laten we hopen dat ze in Anderlecht, eens de middelen voorhanden zijn, die les alvast in hun oren hebben geknoopt.
