Club Brugge beleefde maandag een rustige Deadline Day. Daags na de topper tegen Anderlecht wist het zelf wel nog Noa Lang weg te plukken bij Ajax, maar lang uitgaande zijde kwam er niets meer in beweging. Blauw-Zwart had haar huiswerk dan ook voor het weekend al af door Hans Vanaken en Simon Mignolet langer vast te leggen. Een statement van formaat, zonder dat er concrete bedragen uitlekten. Een strikte geheimhouding waar aartsrivaal Anderlecht nog wat van kan leren.
Al geldt dat natuurlijk op wel meerdere gebieden, want het verschil op en naast het veld was nooit zo groot. Club rekende zondag al voor de zesde keer op een rij af met de Brusselaars, die het toen reeds zonder Jérémy Doku moesten stellen. De recordkampioen had de groeibriljant uiteraard liever nog wat langer in het Lotto Park gehouden, maar kon geen 'neen' zeggen het bod van Stade Rennes. Een schril contrast met de actuele titelhouder, waar de interesse in Vanaken en Mignolet dus direct de kop werd ingedrukt door beide sterkhouders een nieuw contract voor te schotelen. De spelverdeler en doelman zijn nu tot medio 2025 aan Jan Breydel verbonden, vanzelfsprekend aan verbeterde voorwaarden.
DUUR DUO
Niet dat de cijfertjes voor die extra verlenging een aalmoes vormden. Integendeel, toen Mignolet vorige zomer werd voorgesteld was er al snel sprake van een salaris dat de kaap van drie miljoen zou overschrijden. Per slot van rekening moest het wel wat gekost hebben om de 25-voudige Rode Duivel te overtuigen Liverpool achter zich te laten, waarbij de aandacht vanuit Engeland de speculatie alleen maar voedde. Logischerwijs volgde vanuit het Brugse kamp geen bevestiging, maar we mogen er gerust vanuit gaan dat Mignolet zich wel degelijk ergens in die looncategorie bevindt. Een forse inspanning, waar Bart Verhaeghe en co dus net nog een schepje bovenop deden door zijn contract open te breken.
Dat we zelfs maar enige polshoogte kunnen krijgen van het sluitstuk zijn vergoeding, is echter op zich reeds een uitzondering bij Blauw-Zwart. Daar zette Vanaken nu al drie jaar op rij zijn kribbel onder een verlengd en vooral verbeterd contract, zonder al te veel geruchten over de precieze cijfertjes. De enige veronderstelling die we mogen maken, is dat de tweevoudig Gouden Schoen vorige zomer handig de interesse van Ajax uitspeelde – een kunststukje dat hij nu dus nog eens overdeed met West Ham. Hier en daar werd gesuggereerd dat Vanaken zo toen ook de geschapen kloof met nieuwkomer Mignolet, die al dan niet toevallig wordt vertegenwoordigd door hetzelfde makelaarsbureau, wou overbruggen.
DOKU VERSUS DENNIS
Het duo blijft alvast aan elkaar gelinkt, want nu tekenden ze dus samen voor een jaartje bij. Vanaken en Mignolet zijn zo de laatsten in een resem spelers die langer werden vastgelegd, waaronder Brandon Mechele, Mats Rits, Charles De Ketelaere, Éder Balanta en Clinton Mata. Met aanvoerder Ruud Vormer die in 2018 reeds een vierjarige verbintenis aanging, wist Club zich zo voor afzienbare tijd te verzekeren van haar ervaren geraamte. Daarnaast kon het een jaar geleden ook goudhaantjes Krépin Diatta en Emmanuel Dennis al verleiden tot een verlenging, respectievelijk tot 2024 en 2022. Het uitblijven van een transfer betekent wellicht dat met die laatste binnenkort weer rond de tafel zal worden gezeten.
Alleen op die manier kan Vincent Mannaert in een sterke positie naar toekomstige onderhandelingen trekken, al moet daar ook voor de Nigeriaan dan natuurlijk wel wat tegenover staan. Hoewel hij naar verluidt nog een aardig voorstel kreeg, besloot Doku die gunst zijn geliefde Anderlecht niet te verlenen. Tenslotte gaf Peter Verbeke al meermaals aan dat Paars-Wit niet in de situatie verkeert om lucratieve contracten uit te delen, een gewijzigde strategie die Hendrik Van Crombrugge en Yari Verschaeren – ondanks de beloftes van het vorige bestuur – al mochten ondervinden. Bijtekenen in de hoop op een geslaagd seizoen en EK-ticket, om dan pas écht door de grote poort te vertrekken, zat er dus nooit echt in.
PRIJZIG PROCES
Opvallend genoeg doen desondanks toch alweer concrete bedragen de ronde. Zo lag voor Doku naar verluidt een driejarige overeenkomst klaar, met een stijgend salaris dat zou evolueren van 1,3 naar 1,7 miljoen. Daarmee kon de tiener zich uiteindelijk toch ongeveer op dezelfde hoogte als Sambi Lokonga scharen, die in november van vorig jaar met behulp van broer en toenmalig Standard-speler Paul-José Mpoku nog vlug het onderste uit de kan wist te slepen. Uiteraard loste geen van de betrokken partijen officieel een woord over de exacte details van het akkoord, maar het duurde niet lang vooraleer er al gesproken werd over anderhalf à twee miljoen. Drie weken later verscheen de beruchte Open Brief.
Anderlecht vroeg toen tijd om te bouwen aan het proces, iets waar we aanvankelijk lauw op reageerde. Tot nog eens twee weken nadien de rode boekhouding bekend geraakte en bijgevolg al veel duidelijk werd. Dat kort voordien nog dergelijke contracten werden uitgedeeld, of in de zomer vele miljoenen gespendeerd aan onder andere Michel Vlap en Kemar Roofe, doet daarentegen toch de wenkbrauwen fronsen. Net zoals de lichte grootspraak in aanloop naar de huidige campagne, waarin voorzichtig weer titelambities werden geuit, in schril contrast staan tot de plotse verkoop van Doku en het erg beperkte budget waarmee Verbeke aan de slag moest. Of hoe de verwachtingen constant bijgesteld worden.
PAARS-WITTE WAS
Hoe dan ook valt de financiële malaise niet te onderschatten, een erfenis van de vorige beleidmakers – van Michael Verschueren over Luc Devroe tot Herman Van Holsbeeck, met enig toedoen van Marc Coucke zelf. De talloze flops zijn intussen welbekend, de fikse kostprijs van pakweg Bubacarr Sanneh ook. Hun loonbriefjes lijken echter eveneens publiek domein. Zo verscheen al meermaals dat Sanneh en Antonio Milic, de overgebleven verstotelingen bij de beloften, niet weg willen omdat ze opgeteld een tweetal miljoen opstrijken. De heropgeviste Ognjen Vranjes, die tegen Club Brugge in de fout ging, zit ook al aan een miljoen. Al blijft dé absolute grootverdiener natuurlijk diens lotgenoot Adrien Trebel.
Tot 2023 scheelt de Fransman jaarlijks een drietal miljoen op de borrel, wat zelfs bij goede prestaties een molensteen rond de nek van Anderlecht vormt. Zeker nu hij weer eens in de lappenmand ligt, met een knie die al bijna even zorgwekkend is als die van Landry Dimata. Paars-Wit pakte destijds graag uit met de historische deal, maar nu keert die dus telkens opnieuw als een boemerang in het gezicht terug. Net zoals de vergoeding van Lokonga gretig wordt aangehaald wanneer hij zoals zondag uit de toon valt, of de miljonairs in de B-kern tot voortdurend hoongelach over het slechte werk uit het verleden leiden. Allemaal vuile was die allicht impact heeft, zowel op de betrokken individuen als het hele team.
BLAUW-ZWARTE BURCHT
Dat alles zo open en bloot in de pers verschijnt, helpt de interne vrede dus niet bepaald vooruit. Dan pakken ze het in Brugge, waar het salaris van Vanaken een goed bewaard geheim blijft, slimmer aan. Nochtans kunnen we ons moeilijk voorstellen dat de beste speler op onze velden nog veel prijsgeeft op Trebel, om niet te zeggen dat hij hem samen met Mignolet al achter zich heeft gelaten. In de kranten zullen we er evenwel weinig over lezen, toch een bewijs dat de rangen in Jan Breydel heel wat beter gesloten blijven dan in het Lotto Park – waar ook de besparingen dankzij het afscheid van onder andere Kemar Roofe en Pieter Gerkens algemeen bekend zijn. Dingen die we bij Club amper te weten komen.
Het loon van Vanaken en Mignolet, of de opslag van De Ketelaere in vergelijking met wat zijn Brusselse tegenhangers verdienen, houden ze daar immers terecht liever top secret. In de huidige gloriedagen zouden de ongetwijfeld hoge cijfers dan wel vast niet bruuskeren, de deur wordt toch open gezet voor kritiek wanneer het minder gaat – zoals aan het begin van dit seizoen bijvoorbeeld. Al dient wel gezegd dat het succes van Blauw-Zwart ervoor zorgt dat blunders als het debacle met Mbaye Diagne sowieso sneller onder de mat worden geveegd. De details van die dure deal raakten echter al bekend toen de spits nog op weg leek naar … Anderlecht. Uit de eigen interne keuken komt nagenoeg niks naar buiten.
GEHEIM VAN VANAKEN
Een schril contrast met Paars-Wit, dat zelfs het salaris van Vincent Kompany niet uit de media kon houden. Bovenop het financiële en sportieve aspect, uiteraard de prioriteiten, kan Sporting ook op dat vlak dus een voorbeeld nemen aan de manier van werken bij de eeuwige concurrent. Beiden beleefden een historische zomer, met Anderlecht dat een recordsom ving voor Doku en Club dat voor het eerst sinds Verhaeghe en Mannart de teugels in handen namen niemand aankocht – met Lang die pas volgend jaar definitief tekent. Wel hield de landskampioen iedereen aan boord, inclusief Vanaken. Indien hij ooit nog vertrekt, moet zijn afscheid dan ook grootser zijn dan een lastminute vertrek zoals dat van Doku. Met een verbeterd contract hield Club hem voorlopig alvast uit handen van West Ham. Hoeveel die inspanning precies gekost heeft, zullen we wellicht nooit weten.
