Arne Decraene
Eerst was er sprake van Dijon, vervolgens Fulham of AS Roma en nu weer Trabzonspor. Voorlopig blijft het bij geruchten, maar dat Anderlecht geen 'neen' zou zeggen tegen een last-minute vertrek van Landry Dimata lijkt stilaan duidelijk. Op het eerste zicht een misschien wat eigenaardig plan, al past het allemaal binnen de slinkse strategie van Peter Verbeke en co om de recordkampioen zo snel mogelijk terug naar de top te brengen.
Een cruciale voorwaarde om die doelstelling te kunnen bereiken, is tenslotte dat de Brusselaars weer financieel gezond moeten worden. Mét de nodige spoed, want van het zogenaamde proces waarin pas binnen enkele jaren opnieuw op de landstitel wordt gemikt is tegenwoordig geen sprake meer. Paars-Wit wil vlugger terug aansluiting vinden met de top, wat echter niet eenvoudig is gezien het beperkte budget waarmee Verbeke deze zomer aan de slag moest. Wat extra miljoenen voor Dimata – en wie weet ook Francis Amuzu – in de kassa zijn dus meer dan welgekomen.
WAARDECREATIE
Per slot van rekening houdt Anderlecht voet bij stuk dat transfers voor goudklompjes van eigen kweek als Yari Verschaeren, Sambi Lokonga en vooral Jérémy Doku, waarmee de put nochtans direct flink zou worden gedicht, onder voorbehoud van een monsterbod geen optie vormen. Hoewel een vertrek van de lager aangeschreven Amuzu dus wél bespreekbaar is, moeten de centen dan ook van elders komen. Daarom deden Vincent Kompany en co de voorbije weken reeds hun uiterste best om spelers in de vergeetput zoals Adrien Trebel, Ognjen Vranjes en Zakaria Bakkali, die op training tevens hun goede wil etaleerden en zo allen enigszins zélf hun plek afdwongen, opnieuw aan de oppervlakte te brengen.
In tegenstelling tot andere overbodige pionnen als Antonio Milic, Bubacarr Sanneh en James Lawrence, heerst er immers nog enig geloof in hun kunnen. Terecht, zo liet het trio – en dan vooral Trebel – reeds zien. Waar het merendeel van de vele mislukte aankopen in het recente verleden dus al definitief werd opgegeven, ziet Paars-Wit hier dan ook een kans schoon om alsnog een beetje munt te slaan uit enkele dure flops. Hun volledige investering terugverdienen zit er dan wel niet in, door ze weer op te nemen in de A-kern bestaat er tenminste nog een realistische mogelijkheid dat deze grootverdieners op lange of korte termijn aan de man kunnen worden gebracht. Een verstandige poging tot waardecreatie, dus.
GESTE VAN MARTINEZ
Toen we die analyse een tweetal weken geleden maakten, wezen we reeds op de kans dat dit ook met Dimata wel eens het plan kon zijn. De intrinsieke kwaliteiten van de nog altijd pas 23-jarige spits staan buiten kijf, maar na anderhalf jaar in de lappenmand is het nog maar de vraag of hij ooit écht terug de oude wordt. Nochtans leek dat na drie speeldagen nog van wel. Dimata werd beloond voor zijn noeste arbeid, wat hem tevens de nodige kilo's aan extra spieren opleverde, en kreeg vol het vertrouwen van Kompany in de eerste duels van de nieuwe jaargang. Antoine Colassin, een van de telgen van het In Youth We Trust-credo die vorig seizoen indruk maakte, verdween weer naar het achterplan.
Aanvankelijk leek het alsof Anderlecht zo helemaal de kaart wou trekken van Dimata, die dankzij zijn twee doelpunten bovendien meteen ook een eerste selectie voor de Rode Duivels in de wacht sleepte. Een ommekeer van jewelste voor het speerpunt, die door zijn chronische knieproblemen kort daarvoor nog afgeschreven leek voor voetbal op het hoogste niveau. Een mooie geste ook van Roberto Martinez, die Dimata zo loon naar werken gaf voor de manier waarop hij zich ondanks alles toch weer terug had weten te knokken. En in één klap ook diens huidige werkgever een duw in de rug gaf om een zoveelste fikse kapitaalsvernietiging te vermijden. Tenslotte kostte de goalgetter vorige zomer nog vijf miljoen.
MISSIE MET NMECHA
Paars-Wit gaf daarmee een enorme blijk van vertrouwen in het voormalig toptalent, die toen al aan de kant stond met dat ellendige kraakbeenletsel. Een gok die rampzalig dreigde uit te pakken, tot Dimata tegen KV Mechelen, STVV en Moeskroen weer boven water kwam. Toch bleek al snel dat Anderlecht niet al haar eieren in zijn mand wou leggen. Drie dagen voor de match tegen Les Hurlus raakte namelijk bekend dat Lukas Nmecha een jaartje gehuurd zou worden van Manchester City. Vervolgens bekende Kompany spoedig kleur dat de jonge Duitser niet zomaar een versterking in de breedte moest vormen. Op speeldag vier viel hij al in aan de rust, sindsdien staat de jeugdinternational telkens aan de aftrap.
Misschien vlugger dan gedacht, was de missie met Dimata intussen al geslaagd. Dankzij zijn goede start had de spits zich immers niet enkel bij Martinez, maar ook bij een aantal buitenlandse clubs opnieuw in de kijker gespeeld. Allicht mede dankzij die selectie voor de Rode Duivels, een dankbaar uitstalraam, al helpen zijn jeugdige leeftijd en reputatie de zaken ongetwijfeld eveneens een stevig handje vooruit. Hoe dan ook blijkt dat de Brusselaars overschot van gelijk hadden om Dimata in de etalage te zetten, wat nu toch steeds meer van meet af aan het doel lijkt te zijn geweest. Een slinks plannetje om alsnog een aanzienlijke portie, of zelfs het volledige bedrag, van zijn prijzige transfersom te recupereren dus.
KANS VOOR DAUDA
Meer dan hem terug tot vast speerpunt te bombarderen, ziet het er dus naar uit dat Anderlecht altijd al hoopte dat er na een handvol goede prestaties snel weer interesse in Dimata zou ontstaan. Én er dus nog voor het sluiten van de transfermarkt iemand met een afdoend bod op de proppen zou komen. Afwachten of hij zelf ook oren heeft naar een avontuur in Turkije of elders, maar hem tegenhouden zullen Kompany en Verbeke vast niet doen. Integendeel, het lijkt erop dat Paars-Wit voorzichtig loopt te leuren met de blessuregevoelige aanvaller en hem liefst nog voor 5 oktober ergens zou willen slijten. Het ijzer smeden nu het heet is, weet u wel. Een slimme tactiek waar weinig tegen in te brengen valt.
Als er effectief een deal wordt gevonden, is het wel nog maar de vraag of Anderlecht nog tijd heeft om een vervanger aan te trekken. Per slot van rekening wordt de spoeling voorin dan wel érg dun, of toch op het eerste zicht. In werkelijkheid valt dat echter best mee. Met topaanwinst Mustapha Bundu en Percy Tau heeft Kompany namelijk enkele polyvalente profielen die, bij afwezigheid van Nmecha en Colassin, in de punt kunnen depanneren ter beschikking. Bovendien kan Mohammed Dauda wel eens zomaar de volgende geflopte pion worden die plots weer de kop opsteekt, een kans die ook Isaac Kiese Thelin vorig jaar tevergeefs kreeg. Wie weet slaagt Dauda er dan wél in ze met beide handen te grijpen.
VISIE VAN VERBEKE
Mocht dat plannetje uiteindelijk lukken, heeft Verbeke er alleszins opnieuw iemand bij met wie hij aan waardecreatie kan doen. In die zin past een eventuele verkoop van Dimata dan ook perfect bij de visie die de sportief directeur voor ogen heeft om de rode boekhouding aan te zuiveren, zónder daarmee het elftal al te zeer te verzwakken. Liever afscheid nemen van Dimata dan, net zoals bij kersvers Rode Duivels Sebastiaan Bornauw en Alexis Saelemaekers gebeurde, een van de beloftevolle Neerpede-producten misschien iets te snel onder hun potentiële waarde van de hand te doen dus. Of ze zich die beslissing in het Lotto Park dan ooit eveneens zullen beklagen, valt uiteraard nog af te wachten. Gezien het idee erachter, valt de schijnbaar verrassende keuze op dit moment evenwel best te verdedigen.
LEES OOK: Mazzu raast door en pakt ook de scalp van Cercle Brugge
