Arne Decraene
De licentiecommissie kijkt mee over de schouder in het Lotto Park. Terwijl coach Vincent Kompany stap per stap Anderlecht terug naar de top moet leiden, is het dan ook aan sportief directeur Peter Verbeke om de rode boekhouding weer aan te zuiveren. Twee taken die in principe moeilijk met elkaar te vereenzelvigen vallen. Al kunnen beide tenoren elkaar misschien toch een handje helpen.
Dinsdag kregen de Brusselaars voor het eerst het bezoek van de commissie, aan wie Paars-Wit door de fikse schuldenberg op tijd en stond de rekeningen voor moet leggen ter controle. De bedoeling is om aan te tonen dat er inspanningen worden geleverd om de negatieve balans op te krikken. Voorlopig lijkt die missie te slagen, want deze zomer gaf de recordkampioen bijna acht miljoen minder uit dan het incasseerde – de gelichte opties op Alexis Saelemaekers en Sven Kums meegeteld. Om dan nog te zwijgen van de loonmassa die drastisch naar beneden werd getrokken met het pensioen van Kompany, het afscheid van Samir Nasri en de verkoop van Kemar Roofe, Thomas Didillon en Pieter Gerkens.
FLOPS AAN DE AFTRAP
Aan inkomende zijde zijn Bogdan Mykhaylichenko, keepers Timon Wellenreuther en Bart Verbruggen en zelfs topaanwinst Mustapha Bundu een pak minder dure vogels. Net zoals huurlingen Percy Tau en Lukas Nmecha hun kostenplaatje flink wat lager ligt dan dat van de karrenvracht aan tijdelijke krachten die vorig seizoen de revue passeerde, met Nacer Chadli, Philippe Sandler, Marko Pjaca en Dejan Joveljic die allen bedankt werden voor bewezen diensten. Met verder nog Davy Roef, Andy Najar en zopas Edo Kayembe die andere oorden opzochten, zwaaide Anderlecht zo reeds een hoop spelers uit tijdens deze mercato. De ene al wat overbodiger dan de andere.
Toch is het huiswerk van Verbeke daarmee nog lang niet af. De lijst aan flops voor wie in navolging van Luka Adzic nog steeds een oplossing wordt gezocht, oogt zo mogelijk namelijk nog wat langer. Bubacarr Sanneh, Antonio Milic, Josué Sa, James Lawrence, Aristote Nkaka, Kristal Abazaj en Mohammed Dauda hebben immers sowieso geen toekomst meer in het Lotto Park. Voor dit weekend kreeg dat zevental doorgaans nog het gezelschap van Ognjen Vranjes en Zakaria Bakkali, terwijl iets langer geleden ook Adrien Trebel stelselmatig aan het rijtje werd toegevoegd. In de zege tegen Cercle Brugge stonden zij echter alle drie plots gewoon weer aan de aftrap.
PLAN MET BAKKALI
Trebel werd op speeldag twee al met succes in ere hersteld, maar dat ook Bakkali en Vranjes nu een kans krijgen werd op heel wat meer ongeloof onthaald. Zeker omdat die eerste zo de voorkeur kreeg op toptalent en publiekslieveling Yari Verschaeren. Vranjes geldt dan weer als een noodoplossing na de blessure van Elias Cobbaut, al had de Bosniër het tijdens zijn vorige passage in de hoofdstad wel érg bont gemaakt. Wat bezielde Kompany dan om het tweetal opnieuw op te stellen, hoorde je de 6.000 aanwezige fans denken, waarbij vooral Bakkali kop van jut was. Toch gaat er duidelijk een plan schuil achter die op het eerste zicht nogal vreemde zet.
Bij gebrek aan een betere term, noemen we het graag een poging tot 'waardecreatie'. Hoewel iedere euro welkom is in het Lotto Park, weigeren ze daar immers om groeibriljanten als Verschaeren, Sambi Lokonga of Jérémy Doku nu al van de hand te doen – tenzij er een niet te weigeren bod binnenkomt misschien. De centen moeten dus van ergens anders komen, al ziet het er niet naar uit dat de zeven verhoopte vertrekkers die we hierboven noemden meer dan een habbekrats zullen opleveren. Een verlies dat Anderlecht bereid is te nemen, vermits het geloof in hun kunnen ver onder het vriespunt is gezakt. Wat bij Vranjes en Bakkali niet het geval is.
TACTIEK VAN TREBEL
Van alle verdedigers op overschot zag Verbeke het in die eerste blijkbaar nog het meeste zitten. De sportief directeur ging dan ook aan de slag om het beenharde woelwater opnieuw inzetbaar te maken, een persoonlijk project dat nu stilaan zijn vruchten afwerpt. Waar hij tot voor kort nog een ongeleid projectiel leek waar niemand zich nog aan durfde te verbranden, mag Vranjes zichzelf zo namelijk terug voetballer noemen. Én kan hij vooral nog van waarde zijn voor Anderlecht, is het niet met een bijdrage op het veld dan wel door nog iets op te brengen op de transfermarkt. Een veredeld uitstalraam dus, een tactiek die eerder bij Trebel wonderwel uitpakte.
Het past bij de huidige realiteit van Paars-Wit, dat het maximale moet trachten te halen uit elke speler op de loonlijst om zoveel mogelijk kapitaalsvernietiging te vermijden. In die zin is het ook logisch dat Bakkali vanonder het stof wordt gehaald. Het voormalige supertalent werkte zich de naad uit de broek om conditioneel in orde te geraken en staat zo op fysiek vlak verder dan in de voorbije jaren samen. Bovendien is de winger nog altijd pas 24 jaar oud én doet zijn naam ongetwijfeld bij veel clubs nog steeds een belletje rinkelen. Een handvol goede prestaties, en voor je het weet is het alweer een pak eenvoudiger om hem nog ergens te kunnen slijten.
DOEL MET DIMATA?
In mindere mate koestert Anderlecht wellicht zelfs de hoop om met Landry Dimata, die niet zo lang geleden ten dode opgeschreven leek maar het nu na drie duels zelfs tot Rode Duivel schopte, hetzelfde te doen. Daarom nog niet per se voor oktober, vermits hij nog net tot een iets andere categorie behoort en na een geslaagde campagne wie weet een veelvoud opbrengt van zijn huidige marktwaarde. Al durven we het toch niet helemaal uit te sluiten. Hoe dan ook wisten de Brusselaars de afgeschreven spits opnieuw tot leven te wekken, waardoor ze terug uitzicht hebben op enige recuperatie van de vijf miljoen die destijds nog in hem werd geïnvesteerd.
In de visie van Verbeke ligt voor Trebel, Vranjes en vooral Bakkali een gelijkaardig pad in het verschiet, hoewel het trio allicht bij voorkeur nog steeds zo snel mogelijk van de loonlijst geschrapt wordt. Door hen te laten verkommeren in de B-kern schiet die opdracht echter niet bepaald op, integendeel: hun waarde geraakt alleen maar verder gedevalueerd. Een beter plan is dan om hen in de etalage te zetten, zeker aangezien ze – in tegenstelling tot hun vermeende lotgenoten – op het veld nog van pas kunnen komen. Komt het niet tot een verkoop, heeft Kompany er zo tenslotte tenminste weer een paar opties bij. Zij het dus wel aan een buitensporig salaris.
WAARDECREATIE
Het zou evenwel pas echt zonde zijn mochten zij hun centen thuis op de bank tellen. In die optiek valt het dus best te begrijpen dat Kompany zijn bestuur een handje toesteekt door het recent nog verguisde trio in de kijker te zetten, zelfs al gaat dat even gepaard met een iets mindere focus op de eigen jeugd. Dat behalve Verschaeren, Lokonga en Doku ook Marco Kana, Antoine Colassin en zelfs Killian Sardella liefst niet vertrekken in de hoop ooit veel meer op te leveren, behoeft overigens evenmin veel uitleg. Voor net iets oudere jongens als Hannes Delcroix en Francis Amuzu daarentegen ligt een vast stekje in de tribune in het verschiet, zeker indien het In Youth We Trust-credo wat meer op het achterplan belandt. Zij worden misschien dan ook best verkocht in een poging om het ijzer te smeden nu het nog heet is. Bakkali krijgt, de onvrede van een deel van de aanhang ten spijt, dankzij zijn eigen inspanningen én die van Anderlecht dan weer de kans om zich weer op te warmen. En zo hopelijk voor Verbeke en zijn beperkte budget samen met Trebel en Vranjes snel aan 'waardecreatie' te doen.
LEES OOK: Deschacht: 'Dubbele transferklapper bij Anderlecht'
