Arne Decraene
De trainerswissel heeft zijn effect niet gemist. Voor het eerst sinds speeldag één graaide KRC Genk afgelopen weekend nog eens de drie punten mee, waarmee de weg naar boven eindelijk lijkt ingezet. In afwachting van een opvolger voor de ontslagen Hannes Wolf – Frank Vercauteren of Jess Thorup? – liet interim-trainer Domenico Olivieri er dan ook geen gras over groeien om zijn hand te laten gelden. Technisch directeur Dimitri de Condé zal het ongetwijfeld graag gezien hebben.
Al was uiteraard lang niet alles rozengeur en maneschijn in de Luminus Arena, waar de fans zich bij hun terugkeer naar de tribunes meteen van hun slechtste kant lieten zien door de coronamaatregelen niet ter harte te nemen. Ook op sportief vlak blijft er nog heel wat werk aan de winkel, want ondanks een vrij zwakke prestatie wist KV Mechelen toch enkele kansen te versieren in de heruitgave van het rechtstreekse PO I-duel-dat-nooit-werd-gespeeld. Desalniettemin zorgt de deugddoende driepunter ervoor dat de Limburgers, die nu met acht op 18 de negende plaats in het klassement bezetten, weer omhoog kunnen kijken. En zich vooral ook mogen optrekken aan een aantal welgekomen lichtpunten.
MUZIEK IN DE AS
Al dan niet op aanraden van het bestuur, dropte Olivieri immers een pak nieuwe namen in het elftal. Deels noodgedwongen, want met Carlos Cuesta en Théo Bongonda zaten twee vaste titularissen op de strafbank, maar voor een stuk ook bewuste keuzes. De opvallendste daarvan was het eerherstel voor Patrik Hrosovsky, die onder Wolf op een zijspoor was beland en zelfs op weg leek naar de uitgang. Zijn prijskaartje van vijf miljoen volledig rechtvaardigen wordt moeilijk, maar vorig seizoen liet de Slowaak toch zien altijd goed te zijn voor minstens een zesje. Helemaal door de ondergrens zakken, iets wat de aanzienlijk goedkopere Eboue Kouassi wél nog geregeld overkomt, doet hij alleszins zelden of nooit.
Op fysiek vlak moet Hrosovsky dan wel zijn meerdere erkennen tegen sterke beren als Kouassi of Dries Wouters, het voetballend vermogen op het middenveld schiet met hem tussen de lijnen wel behoorlijk de lucht in. Zeker tegen iets mindere tegenstanders zit er dan ook muziek in de combinatie met Kristian Thorstvedt, die wat meer achteruit werd getrokken in de as en daar veel beter tot zijn recht kwam. De rijzige Noor deed bijwijlen zelfs denken aan zijn landgenoot en illustere voorganger Sander Berge. Eens fit, kan zo trouwens ook Bryan Heynen simpel worden ingepast op een van beide posities. Het zijn stuk voor stuk offensieve profielen die beter passen bij de stijl van het huis dan een louter defensief duo.
BACKS & CREATIVITEIT
Als pure breker moest behalve Kouassi zo ook Daniel Muñoz plaats ruimen, al verdween de Colombiaan niet naar de bank. In plaats daarvan depanneerde hij centraal achterin voor Cuesta, iets waar Sébastien Dewaest – die een Hrosovsky-scenario voorlopig dus blijkbaar niet ziet zitten – beleefd voor paste. Echt overtuigen deed de zomeraanwinst niet, maar zijn toekomst lijkt toch eerder daar dan een rij hoger te liggen. Op de rechtsback, waar Joakim Maehle weer naar zijn beste vorm toegroeit, liggen er alleszins weinig perspectieven. Aan de overkant liet Gerardo Arteaga evenmin een onuitwisbare indruk na, al is de drang naar voren hoe dan ook fel aanwezig. Jere Uronen maakt zijn borst dus toch best al maar nat.
Een opsteker voor De Condé, die naar verluidt maar liefst acht miljoen neertelde voor het tweetal en vurig de vingers kruist dat zij snel het gewenste rendement opleveren. Vooralsnog was dat per slot van rekening niet bepaald het geval voor de vele inspanningen die in de voorbije mercato's werden gedaan om de kampioensploeg van 2019 te vervangen. Vooral de zoektocht naar creativiteit bleek daarbij een lastige opdracht, met ook Mats Moller Daehli die tot dusver onder de verwachtingen bleef. De hoop is nu daarom vol op Bastien Toma, zondag meteen in de basis, gevestigd. Al werd met Luca Oyen, volgens Wolf zijn enige echte vergissing, wel eindelijk nog eens een goudklompje uit de eigen jeugd ontdekt.
BOUWEN ROND ONUACHU
Genk maakte in het verleden furore wel vaker met talenten van eigen kweek, maar de afgelopen jaren verliep die doorstroming net iets stroever. Dat er met Oyen nu weer een raspaardje aan de oppervlakte komt, zien ze in de Luminus Arena dus ongetwijfeld graag gebeuren. De vraag is wel of de 17-jarige technicus, die tevens als spelverdeler uit de voeten kan, zijn stekje op links behoudt eens Bongonda zijn schorsing erop zit. Tenslotte is de winger niet alleen de duurste aankoop in de clubgeschiedenis, in combinatie met Paul Onuachu kan hij bovendien van goudwaarde zijn. Zijn talloze assists richting Hamdi Harbaoui bij Zulte Waregem toonden alvast dat Bongonda kan schitteren in de rol van aangever.
Met aan de overkant Junya Ito, een van de weinigen die de voorbije weken reeds op de afspraak was, kan de boomlange Nigeriaan dan wellicht rekenen op voldoende voorzetten om zijn sterke punten ten volste te benutten. Zeker indien Maehle en Arteaga mee de flank afdraven. Hoewel zijn eerste seizoen in Genkse loondienst met hoogtes en laagtes verliep, staan de kwaliteiten van Onuachu dan ook buiten kijf. Zowel buiten als vooral binnen de zestien. Vermits het toch de bedoeling is om dominant voetbal op de mat te leggen, doen de Limburgers er daarom goed aan hun systeem én speelwijze iets meer af te stemmen op de onderlegde targetman. Wat dan dus wel slecht nieuws betekent voor Cyriel Dessers.
HOPEN OP DURE VOGELS
Zonder de topschutter uit de Eredivisie af te schrijven, ziet het er zo naar uit dat hij de komende weken geregeld op de bank zal moeten plaatsnemen. Een formatie met één in plaats van twee spitsen, waarbij op het drukker bevolkt middenveld dan extra ruimte is voor het nodige voetballend vermogen om het aanvallend compartiment te ondersteunen, lijkt dit elftal namelijk veel meer op het lijf geschreven. Én biedt betere perspectieven voor een paar prijzige transfers die vorig seizoen niet echt brachten wat vooraf van hen werd verwacht, maar wel nog van immense waarde kunnen zijn. De hoop in dure vogels als Hrosovsky, Bongonda en Onuachu hoeft in die zin zeker nog niet definitief opgeborgen te worden.
Uiteraard zullen er transfers mislukken, net zoals dat overal gebeurt, en maakt wat de doorstroming vanuit de jeugd betreft één zwaluw de lente niet. Hoewel dat tevens geldt voor de zege van zondag, en het wangedrag van de eigen aanhang daarbij ten spijt, ziet de wereld er in Genk vandaag echter al een pak mooier uit. Na alle heisa rond de zwakke start, klaart de lucht boven de Luminus Arena zo nog voor de intrede van de nieuwe coach reeds stilaan op. Nu alleen nog zorgen dat die hoopvolle signalen in de komende weken meteen een vervolg krijgen tegen KV Oostende en Waasland-Beveren, want na de interlandbreak wachten weer koploper Charleroi en AA Gent – dat zelf op haar eigen opmars rekent.
PO I VOOR DE CONDÉ
Een kleine reeks neerzetten in die partijen, en vervolgens geen steken laten vallen in het vierluik tegen Eupen, STVV, Cercle en Moeskroen, en PO I lijkt allang geen vervlogen droom meer. Ondanks de valse noot waarmee de campagne in gang werd getrapt, heeft Genk immers nog meer dan tijd genoeg om de scheve situatie recht te trekken. De juiste formule hebben ze alvast eindelijk beet, waardoor de vele miljoenen die De Condé schijnbaar tevergeefs investeerde nu mogelijk alsnog voordelig uitpakken. De race richting top vier lijkt alleszins ingezet, aan de nieuwe hoofdcoach om de klus te klaren en het play-off I-ticket over de streep te trekken. Pas dan kan zijn toekomstige TD écht weer op beide oren slapen.
LEES OOK: Fink betrapt op grove uitschuiver: "Een no-brainer"
