Arne Decraene
Ergens in Denemarken lacht Jess Thorup in zijn vuistje. De ex-coach van AA Gent betaalde na amper twee speeldagen het gelag voor de slechte seizoensstart, maar ziet nu hoe zijn opvolger het niet veel langer uithield. Slechts 25 dagen en drie wedstrijden stond Laszlo Bölöni aan het roer bij de Buffalo’s, die onder interne én externe druk zopas alweer afscheid namen van de Roemeen. Gezichtsverlies in de Ghelamco Arena dus.
Al deed Ivan De Witte wel nog een poging om de meubelen enigszins te redden. De voorzitter erkende zijn fout en overhaaste beslissing van enkele weken geleden, waarbij hij mogelijk niet louter verwijst naar de aanstelling van Bölöni maar tevens het ontslag van Thorup. Samen met Michel Louwagie sloeg De Witte dan ook mea culpa voor deze nogal lachwekkende soap en gaf hij toe dat de 'miscast' gerust op zijn conto mag worden geschreven. Hier en daar sijpelden er nog wat excuses door in zijn betoog, met onder meer verwijten richting pers en verwijzingen naar het parcours dat AA Gent reeds aflegde onder het bewind van het huidige bestuur, maar zijn verantwoordelijkheid ontlopen deed De Witte niet. Net zomin als Bölöni volledig met de grond gelijkmaken trouwens.
PANIEKVOETBAL
Het neemt niet weg dat we razend benieuwd zijn naar wat de ervaren trainer zélf te vertellen heeft over deze gang van zaken. Voorlopig is het nog wachten op een reactie uit zijn hoek, al kunnen we ons voorstellen dat het weer knallende quotes zal regenen eens hij zijn kant van het verhaal uit de doeken doet. Zoals zijn nu ex-voorzitter meermaals aangaf, ligt behalve onvrede bij de fans immers vooral de slechte 'fit' met de spelers aan de grondslag van zijn C4. In plaats van Roman Yaremchuk, die als eerste aan de alarmbel trok en zelfs een transferverzoek indiende, is het zo Bölöni die zich richting exit mag begeven.
Een flink potje paniekvoetbal dus, net zoals het eerdere afscheid van Thorup in die categorie past. De Witte gaf tenslotte zelfs toe dat er ondanks de slechte resultaten van een ontslag gisteren nog geen sprake was, maar dat het zware verdict na gesprekken met de stakeholders en het doorsijpelen van 'belangrijke informatie' – lees: een duidelijk signaal vanuit de spelerskern – in een stroomversnelling geraakte. Het maakt allemaal deel uit van de krampachtige manier waarop AA Gent de forse ambities die voor het seizoen werden geuit, met name de titel en kwalificatie voor de Champions League, waar wil maken.
BLAMAGE VOOR BESTUUR
Na het ontslag van Thorup hadden we het daarom al over grootheidswaanzin in de Ghelamco Arena, waar geduld net zoals bij de allergrootste clubs op deze planeet blijkbaar ineens een ijdel woord is. Van een langetermijnvisie lijkt op die manier dan ook weinig sprake, wat tevens gepaard gaat met de nodige geldverspilling. Zo kocht Gent eerst een bataljon aan spelers voor Thorup zijn systeem zonder wingers, waarna de komst van Bölöni ervoor zorgde dat Louwagie plots alsnog op zoek moest naar versterking op de flank. Transfers afstemmen op een trainer zonder krediet: het is eigenlijk te gek voor woorden.
Termen als amateurisme en wanbeleid tieren dan ook welig in het rond, de successen in het verleden ten spijt niet geheel onterecht. Een blamage dus voor het bestuur, die intussen ook al zowat de helft van de recordsom voor Jonathan David alweer spendeerde aan tot dusver matige nieuwkomers. Wim De Decker, die de touwtjes al dan niet tijdelijk in handen krijgt, zal alvast minder dan zijn voorganger kunnen vragen om een nieuwe transferslag. Met deze jongens zal hij het moeten doen, te beginnen met de cruciale opdracht tegen Rapid Wien van morgen. Qua timing kan de gebarsten bom alleszins wel tellen.
VOORBEELD AAN CLUB
Allicht krijgt ook De Decker nu wel voor een langere periode zijn kans. Of gereputeerde namen zoals Frank Vercauteren of Hein Vanhaezebrouck, die onvermijdelijk in de wandelgangen circuleren, zich willen wagen aan deze warboel in de Ghelamco Arena valt per slot van rekening te betwijfelen. Zeker nu blijkt dat hun lot zomaar in handen van spelers, pers en aanhang kan komen te liggen. AA Gent ontsloeg op een paar weken tijd nu trouwens twee van de drie coaches die in januari nog op het podium stonden bij de verkiezing van Trainer v/h Jaar. Gelukkig geniet Philippe Clement bij Club Brugge meer krediet.
De Witte en Louwagie staan te popelen om Blauw-Zwart bij te benen als toonaangevende ploeg in ons land. Misschien moeten ze dan dus toch beginnen met een voorbeeld te nemen aan Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert, die al jarenlang een standvastige strategie aanhouden en sinds het ontslag van Juan Carlos Garrido in september 2013 amper drie T1's (Clement, Ivan Leko en Michel Preud'homme) versleten. Ooit luisterden ook zij naar de roep van het publiek om Adrie Koster aan boord te houden, net zoals de muiterij vanuit de kleedkamer tegen Georges Leekens een jaar later vrij snel gehoor kreeg.
BOEMERANG VAN BÖLÖNI
De ene beslissing bleek al wat beter dan de andere. Zoals Louwagie aanhaalt, is voetbal dan ook geen exacte wetenschap. In die zin tonen we begrip voor de fout van de Gentse bobo's, die zelf dus tevens hun schuld schoorvoetend toegeven. Laten we hopen dat het een eerste stap vormt richting wat meer stabiliteit in de Ghelamco Arena, waar alleen resultaten nu soelaas kunnen brengen. In de tussentijd keren de grootspraak voor het seizoen, de keuzes om Thorup te ontslaan en Bölöni als zijn vervanger aan te duiden en het gepoch met de recordverkoop van David echter wel als een boemerang in hun gezicht terug.
LEES OOK: Verrassende keepersoptie Club: géén Mignolet in doel?
