1 maart 2020, het voorlaatste weekend voor de coronastop. Philippe Clement keert met autoritaire leider Club Brugge voor het eerst terug naar uittredend landskampioen KRC Genk, waar hij zonder rancune een warm onthaal krijgt van zijn ex-club en haar supporters. Dankzij een laat doelpunt van Mats Rits graait Blauw-Zwart bovendien de drie punten mee, en zet het zo een nieuwe stap richting de titel. Ook zondag hoopt de Brugse coach maar best op een zege in de dit keer lege Luminus Arena. Zij het nu om heel andere redenen.
Bij een nieuwe nederlaag of zelfs een gelijkspel loert de crisis namelijk toch stevig om de hoek in Jan Breydel, waar Vincent Mannaert vorig weekend de troepen reeds een donderpreek gaf. Met een drie op negen heeft Club, dat eerder al de bekerfinale verloor, haar competitiestart dan ook volledig gemist – al dient wel gezegd dat boemannen Charleroi en Beerschot de enige twee teams zijn die nog met het maximum van de punten pronken. Hoe dan ook oogt de timing niet ideaal om naar Genk te trekken, hoewel daar alles evenmin op rolletjes loopt. Winnen is voor Clement immers nu al een absolute must.
TIJD OM IN TE GRIJPEN
Mocht hij niet in die missie slagen, komt ondanks het uitblijven van versterking tenslotte stilaan zelfs zijn eigen zitje in het gedrang. Zo een vaart zal het allicht nog niet lopen, maar veel meer krediet hoeft de Fille toch niet meer te verspelen bij zijn vrienden in het bestuur. Tijd om in te grijpen en een paar veranderingen door te voeren dus, al is het nog maar de vraag welke manoeuvres dan soelaas kunnen brengen. Op basis van de vertoning op speeldag één tegen Charleroi, blijkt een omschakeling naar een 4-3-3 alvast niet het verhoopte wondermiddel. Een wissel van systeem is dan ook niet meteen aan de orde.
Het probleem ligt dus eerder bij de spelers zelf, die nochtans maar wat vertrouwd zijn met de huidige 3-5-2 formatie. Sterkhouders als Krépin Diatta, Clinton Mata en uiteraard ook Hans Vanaken zijn echter slechts een schim van zichzelf, net zoals Éder Balanta – die een week geleden achterin moest depanneren voor Simon Deli en nu zelf met enkele kwaaltjes kampt. Hetzelfde geldt voor Emmanuel Dennis, hoewel hier mogelijk tevens sprake is van transferitis. Toch mogen we het duo straks aan de aftrap verwachten. Wie blijft buiten schot en mag hen weer vergezellen, en wie is misschien wel eens aan vervanging toe?
BALANTA OUT, DELI IN
In het defensieve trio lijkt het dus duidelijk dat Deli opnieuw zijn plek als meest linkse pion inneemt, tenminste indien hij fit genoeg wordt bevonden. Zo niet zouden wij terug opteren voor Federico Ricca, die de steunpilaar al afloste tegen Charleroi en ook in Eupen diens rol vervulde. Vervolgens moest de Uruguayaan plaats ruimen voor Balanta, maar zelfs als hij speelklaar geraakt achten wij Ricca de betere keuze. Al rekenen we in principe dus toch vooral op een wederoptreden van Deli. Voor het overige is er ondanks hun wat mindere vorm weinig reden om te twijfelen aan Mata en Brandon Mechele, zeker nu de alternatieven door de blessure van Matej Mitrovic schaars zijn. Odilon Kossounou is een optie, maar wat ons betreft geniet Mata het vertrouwen. Al helemaal mocht Genk net zoals vorige week op bezoek bij Standard met twee spitsen aantreden – in tegenstelling tot geen enkele in maart tegen Club.
DIATTA OUT, OKEREKE IN
Hoewel hij in het oog van de storm staat, heeft ook Vanaken zijn strepen naast Ruud Vormer verdiend. Bovendien is een topper in Genk niet het geschikte moment om hem even rust te gunnen, dus tenzij Balanta een rij opschuift ten koste van Rits blijft het middenveld intact. Die laatste was eveneens bleek tegen Beerschot, al heerst rond de beschikbaarheid van zijn concurrent dus wel wat twijfel én kroonde hij zich in de vorige confrontatie dus tot matchwinnaar. De voorzet kwam toen van David Okereke, die ook nu al twee keer inviel op de flank. Tijd voor een kans als titularis dus, zelfs tegen de offensieve Jere Uronen? Hoe dan ook lijkt Diatta, zijn twee fraaie goals in Eupen ten spijt, meer dan Vanaken of Mata rijp voor een korte rustpauze. Aan de overzijde krijgt trouwens ook Eduard Sobol wat kritiek, maar hij speelde afgelopen weekend toch meer dan degelijk en moet op links het defensief evenwicht bewaren.
SCHRIJVERS OUT, DENNIS IN
Een tandem van Diatta én Okereke op de flanken zit er dus niet in, zeker tegen de aanvallende backs van Genk. Nochtans durfde Ivan Leko het in zijn Club-periode wél aan om de Senegalees te koppelen aan Dennis, die nu uiteraard ook in aanmerking komt om diens plaats over te nemen. De dribbelkont was op speeldag één vanop rechts alvast met voorsprong de gevaarlijkste Bruggeling, maar wij zouden hem graag nog eens centraal voorin zien postvatten. Tenslotte kan het woelwater daar misschien meer oorlog maken dan de slimme maar nogal brave Siebe Schrijvers, die zo tegen zijn ex-club wéér naar de bank zou verhuizen. In maart was het immers nog Charles De Ketelaere die de voorkeur genoot én scoorde, maar ook hij kwam tot dusver slap voor de dag. Wie weet kan de immer onvoorspelbare Dennis dus voor iets meer vuurwerk en dadendrang zorgen. Op voorwaarde dat hij present tekent natuurlijk.
BADJI OUT, KRMENCIK IN
Tot slot is er nog de positie diep voorin, sowieso een heikel punt. Bij het vorige bezoek aan Genk koos Clement nog voor een mobiele frontlinie van De Ketelaere en Percy Tau om de Limburgse verdediging te ontwrichten, een recept dat ook nu tegen sterke beren Jhon Lucumi en Carlos Cuesta weer een optie vormt. Toch verwachten wij eerder een écht speerpunt aan de aftrap. Youssouph Badji stelde daar in de voorbije partijen niet bepaald teleur, maar Clement gaf eerder zelf al aan voorzichtig om te willen springen met de jonkie. Tel daarbij de opvallende invalbeurt van Michael Krmencik tegen Beerschot, en het moment is wellicht gekomen om de Tsjech nog eens vol zijn kans te gunnen. De winteraanwinst draagt dan wel reeds de stempel van miskoop met zich mee, de gretigheid spat er tenminste wel vanaf. Bovendien liet hij vorig seizoen ook al een aardig kwartier noteren in de Luminus Arena. Tijd voor meer?
