Het Belgisch voetbal is een icoon armer, óp het veld althans. Veel tijd om stil te staan bij de glorieuze carrière van Vincent Kompany is er echter niet, want dit weekend zit hij al voor het eerst op de bank als voltijds hoofdcoach van Anderlecht. Tijdens zijn officiële voorstelling in zijn nieuwe rol en eerste optreden in die hoedanigheid bij Extra Time, was de blik dan ook vooral op de toekomst gericht. Al kan de goeroe van het Lotto Park het verleden misschien toch best niet te snel vergeten.
Je zou het namelijk haast uit het oog verliezen, maar eigenlijk staat Vince the Prince niet voor zijn vuurdoop als trainer. Op papier mocht stroman Simon Davies dan wel de honneurs waarnemen, zeker op matchdagen, eigenlijk was Kompany bij het begin van het vorige seizoen reeds de man die de lakens uitdeelde bij de recordkampioen. Zonder succes, want met een zes op 27 schoten de Brusselaars zoals bekend historisch slecht uit de startblokken. Pas na de intrede van Frank Vercauteren, die nu hoe je het ook draait of keert dus toch weer bij het huisvuil wordt gezet, werd weer aan een enigszins normaal tempo punten gepakt. Het volstond niet om een dieptepunt als achtste in de eindstand te vermijden.
ZELFZEKER OF ARROGANT?
Verrast waren we dan ook door de manier waarop Kompany terugkijkt op die periode. Zo gaf hij tijdens zijn voorstelling toe dat hij met zijn gezicht tegen de muur liep, zij het zonder enige schuld te bekennen. Vooral het slechte werk in de jaren voor zijn komst was immers de boosdoener. Geen geheel onterecht argument, wat evenwel niet wegneemt dat met de kern die toen voorhanden was een pak meer te doen viel – zoals Vercauteren nadien ook bewees. Erger werd het nog in Extra Time, waar de 89-voudig Rode Duivel het lamentabele niveau van destijds probeerde te ontkennen. Tevergeefs, wat ons betreft.
Het boezemt ons eerder weinig vertrouwen in dat Kompany geleerd heeft van de fouten die hij vorige zomer tijdens zijn eerste stapjes in het trainersvak beging, nochtans niks om beschaamd over te zijn. Zijn ongebreideld zelfvertrouwen, uitgesproken zelfverzekerdheid en rotsvaste overtuiging van zijn eigen gelijk vallen enerzijds dan wel te bewonderen, op heel wat momenten begint het toch een beetje te neigen naar arrogantie, zelfoverschatting en zelfs grootheidswaanzin. "Anderlecht zal beter zijn na mij", klinkt het onder andere. Eerst misschien zorgen dat dit ook het geval is mét hem aan het roer.
KORTE VS LANGE TERMIJN
Indien hij het fiasco van een jaar geleden zomaar onder de mat blijft schuiven, vrezen wij alvast voor dat laatste. Kompany houdt tenslotte vast aan het geloof dat zijn speelwijze gecombineerd kan worden aan resultaten, én neemt daarbij zelfs al het woord 'titel' in de mond. Dat is allicht dan weer net iets té ambitieus, maar het geeft toch aan dat de 34-jarige ex-verdediger – die zichzelf als trainer niet onaantastbaar acht, ondanks zijn zelf georkestreerde coupe én impact als aandeelhouder – zich wel degelijk bewust is van de doelstellingen op korte termijn die Anderlecht aan haar status verplicht blijft.
Al kunnen zulke uitspraken ook net wijzen op een gebrek aan voeling met de realiteit. Bovendien spreekt hij zichzelf zo wat tegen, want in de rest van zijn relaas merken we toch vooral een focus op de langere termijn. Een groot deel van Kompany zijn opmerkingen snijden wat dat betreft overigens wél hout. Tegen zijn visie over het verval van het instituut voor zijn terugkeer, de identiteit die zo verloren ging en het voetbal dat Anderlecht weer moet prediken, valt per slot van rekening weinig in te brengen. Alleen is het de vraag of hij de geschikte man is om de wederopstanding in goede banen te leiden.
BETER AF IN BESTUUR?
Zelfs zijn meest trouwe adepten, die vorig jaar als één blok achter hem bleven staan en zo aanvankelijk nog tegen de komst van Vercauteren gekant waren, hebben alleszins hun twijfels. Het intussen beruchte project mag volgens Kompany dan wel groter zijn dan zijn eigen ego, de meeste fans eisen toch vooral betere resultaten. Misschien kan het clubicoon zijn filosofie zoals vaker geopperd dan ook beter doordrukken vanuit de bestuurskamer, want ook over de jeugdacademie heeft hij goede ideeën. Al was er tevens lof voor huidig sportief directeur Peter Verbeke, die inderdaad prima werk levert.
Voorlopig blijft het dus bij een 'promotie' naar T1, waarbij we alleen maar kunnen hopen dat hij de ingrepen van zijn voorganger niet ineens volledig afzweert. De manier waarop Kompany de deur voor Adrien Trebel open leek te houden, is in die zin alvast een hoopvol voorteken. Wel was het weer storend hoe hij eerst rond de pot begon te draaien toen de Fransman aan bod kwam, net zoals dat ook bijvoorbeeld bij de discussie rond de inverted wingbacks gebeurde – of eigenlijk nagenoeg telkens er kritiek werd geuit. Jammer, want iemand met zijn charisma heeft zulke irritante trekjes helemaal niet nodig.
CHARISMA VS HOOGMOED
Bijwijlen herkenden we dan wel weer zijn oude charmante zelf, ofwel de innemende figuur die vanaf zijn debuut als tiener bij Anderlecht meteen iedereen zijn hart stal. Niet wanneer het gezicht van de Gouden Generatie weer eens aan het oreren sloeg, maar wel pakweg tijdens zijn uitleg over Romelu 'Romme' Lukaku. Nu hij zich niet langer kan wegsteken van de pers – iets waar we vorig seizoen geregeld ons beklag over deden – en zijn verplichtingen als hoofdcoach moet nakomen, hopen we wat meer van die Kompany te zien. De verongelijkte quotes en loze strijdkreten mag hij dan gerust achterwege laten.
Net zoals de grootspraak trouwens, zelfs indien Anderlecht nu vlammend van start gaat in deel twee van zijn bewind. Per slot van rekening oogt het programma de komende weken allesbehalve moeilijk, al liet Paars-Wit in de vorige campagne nog een pak punten liggen tegen haalbare kaarten. Wat de oogst ditmaal met Vercauteren was geweest, zullen we helaas nooit weten, maar Kompany gaat er dus alleszins van uit dat hijzelf beter zal doen. Binnen enkele weken, wanneer de Sporting naar Club Brugge trekt, kunnen we een eerste balans opmaken. En weten we of hoogmoed opnieuw voor de val komt.
KRITISCHE KANTTEKENING (BIS)
Versta ons niet verkeerd: Kompany is een immense persoonlijkheid, die Anderlecht en het Belgisch voetbal in het algemeen al grote diensten heeft bewezen – en dat in de toekomst ongetwijfeld nog zal doen. Dat hij nu bereid is om in te leveren voor deze nieuwe fase in zijn carrière, zowel op financieel, sportief als individueel vlak, is bovendien knap en een teken dat hij inderdaad vol zijn schouders achter het project in zijn geliefd Lotto Park wil zetten. Al lezen we tussen de lijnen toch dat de ancien, ondanks het vooruitzicht van nog een laatste EK, enige moeite had om zich op te laden na een zoveelste blessure.
Dat om die reden – samen met hun soms conflicterende meningen en zijn persoonlijk gevoel dat hij klaar is om alleen te regeren – een andere legende als Vercauteren plots moet wijken, valt echter te betreuren. Afwachten dus of het bestuur de juiste keuze maakt door de sleutels aan Kompany over te dragen, net zoals Marc Coucke dat deed op 19 mei 2019. Op dat moment leek zijn comeback uit Manchester eveneens een opoffering, maar te midden van het feestgedruis plaatsten wij toch al snel een kritische kanttekening. Uiteindelijk bleek onze vrees terecht. Laat ons hopen voor Kompany en Anderlecht dat het nu anders loopt.
