Arne Decraene
Ivan Leko's Antwerp Army. Of de aanhang op de Bosuil de oude slogan van hun Brugse rivalen zal overnemen valt nog af te wachten, maar de troepen die de Kroaat daar straks de wei in zal sturen krijgen alvast stilaan vorm. Na AA Gent is de Great Old tenslotte een van de meest actieve topclubs tijdens de vroege uurtjes van de transfermarkt, wat ook nodig was na het einde van een cyclus. Hoewel het huiswerk van Luciano D'Onofrio nog steeds verre van af is, krijgen we zo langzamerhand een zicht op de wapens waar Leko straks over kan beschikken. Én de resterende lacunes die nog ingevuld moeten worden.
Een maand geleden namen we het verlanglijstje van de nieuwe coach al eens onder de loep, met daarbij speciale aandacht voor diens gekende voorkeursformatie. Niet dat er enige garanties zijn dat Leko ook in Antwerpen voor zijn vertrouwde recept met drie achterin kiest, maar gezien het succes dat hij op die manier boekte bij Club Brugge – en eerder STVV – ligt het alleszins wel in de lijn der verwachtingen. Hoewel het in een uitgebalanceerde kern mogelijk moet zijn om te switchen tussen systemen, brengt die tactiek wel een aantal specifieke vereisten met zich mee. Profielen die D'Onofrio nog niet allemaal gevonden heeft.
5 WERKEN IN 4 WEKEN
Eerst focussen we ons echter op wat in de afgelopen vier weken wél veranderd is, te beginnen met de drie nieuwe gezichten die Leko mocht verwelkomen. Zo werd met Jean Butez een opvolger voor Sinan Bolat gevonden, nam Birger Verstraete de plek van Steven Defour in en kan Frank Boya worden aanzien als een alternatief voor Dino Arslanagic – al verscherpt de Kameroener tevens de concurrentie op het middenveld. De drie voornaamste vertrekkers met een aflopend contract kregen op die manier reeds een vervanger, want in navolging van de ervaren doelman namen intussen ook Defour en Arslanagic officieel afscheid.
Godzijdank moest Antwerp niet op zoek naar een vierde, want vorige week zette Dieumerci Mbokani dan weer alsnog zijn kribbel onder een nieuw eenjarig contract. En dan was er uiteraard nog de zoveelste storm rond Didier Lamkel Zé, die nu echt wel op weg naar de uitgang lijkt. Het enfant terrible vertoeft momenteel alvast in de B-kern en mocht niet mee op stage, maar of D'Onofrio een overnemer vindt die de verhoopte miljoenen op tafel wil zwieren is nog maar de vraag. Bovendien blijft Antwerp door de bekerfinale allicht op twee gedachten hinken, want behoudens nóg een plottwist kan het dan geen nieuwe namen inzetten.
ZÉ OUT, CHADLI & EDMILSON IN?
In principe zal het stamnummer één daarom liefst niemand van de huidige selectie vóór begin augustus laten gaan, wat betekent dat Lamkel Zé wie weet andermaal een kans op eerherstel krijgt. Al lijkt het toch eerder definitief einde verhaal. In dat geval wordt de nood aan versterking op de flanken, sleutelposities in Leko zijn filosofie, wel nog wat groter. Per slot van rekening had de Kroaat het vermoedelijk aangedurfd om de wispelturige dribbelkont eenzaam tegen de zijlijn te posteren, iets wat hij in Brugge met Emmanuel Dennis ook deed. Behalve eventueel nog Ivo Rodrigues zijn de offensief ingestelde opties daar nu beperkt.
Niet dat Leko echt te klagen heeft, want met Aurélio Buta op rechts en Simen Juklerød op links heeft hij nog altijd twee uiterst geschikte titularissen voorhanden. Al staan beide backs wel in de belangstelling en kunnen ze na de bekerfinale dus misschien nog vertrekken. Bovendien is de jonge Robbe Quirynen, die gelukkig op de twee flanken uit de voeten kan, zowat de enige doublure voor het onvermoeibare en straks dus ook onmisbare tweetal. Net zoals een maand geleden blijft versterking hier dus een absolute prioriteit, waarbij na Nacer Chadli nu ook Junior Edmilson – of waarom zelfs niet allebei? – hoog op het lijstje staat.
ALTERNATIEVEN IN DE AS
Ritchie De Laet hebben we dan weer bewust nog niet genoemd, want hij hoort eerder in het defensief trio thuis. Dat kan zowel op rechts als op links, al wijzen de recente ontwikkelingen vooral op dat laatste. Na het vertrek van sterkhouder Wesley Hoedt kreeg met Matheus Borges de enige overgebleven linkspoot achterin namelijk te horen dat hij mag beschikken. Ondanks de polyvalentie van De Laet, is zulk een type dus zeker nog welkom. Aan de overkant en in het centrum wordt de hoop wellicht dan weer vol op een doorbraak van de aanwezige jongens – Junior Pius, Luete Avadongo en/of Dylan Batubinsika – gevestigd.
Ook nieuwkomer Boya kan daar dus een optie vormen, hoewel de man die oorspronkelijk op weg leek naar AA Gent iets hoger op het veld eigenlijk beter tot zijn recht komt. Daar vonden we een maand geleden nog dat een versterking in de breedte om Faris Haroun en Alexis De Sart af en toe rust te gunnen moest volstaan, onder voorwaarde dat Martin Hongla alsnog tot zijn recht komt. Met behalve Boya tevens Verstraete overtrof D'Onofrio hier dan ook onze stoutste verwachtingen, dus wie weet worden we ook op de 10 – waar met Lior Refaelov, Koji Miyoshi en Sander Coopman drie alternatieven voorhanden zijn – nog verrast.
DE VOORKEUR VAN LEKO
Die eerste twee kunnen ook op de positie van schaduwspits aan de bak, waar na de flop van Kevin Mirallas en het afhaken van Lamkel Zé verder alleen Manuel Benson en opnieuw eventueel de veelzijdige Rodrigues overblijven. Geen wonder dus dat Leko, die in Brugge eerst Abdoulay Diaby en vervolgens Siebe Schrijvers liet uitblinken in die rol, reeds opmerkte dat Antwerp niet louter een opvolger voor Zinho Gano nodig heeft. Al is een nieuwe doublure voor Mbokani, de targetman rond wie alles nog steeds zal draaien, uiteraard eveneens nog altijd een must. Jonathan Bolingi, terug van huur aan Eupen, weegt tenslotte toch te licht.
Laszlo Bölöni perste alles uit de Gouden Stier, maar Leko wil allicht spaarzamer omspringen met Dieu. En hem ook óp het veld dus beter ondersteunen. Zelf hintte de Kroaat op een snel type als Diaby of Benson om rond de Congolees te zwerven, waaruit we afleiden dat Refaelov – die meer weg heeft van Schrijvers – zijn plek lager moet afdwingen. Over de relatie tussen de Israëliër en de coach die hem destijds op kant schoof in Brugge is genoeg gezegd en geschreven, maar mogelijk gaat het duo zo toch weer een wispelturig seizoen tegemoet. Of Rafa de vereiste arbeid op het middenveld nog aankan, is immers nog maar de vraag.
DEADLINE D'ONOFRIO?
Daar zijn Boya en Verstraete, die een stevige stijl combineren met een sterke fysiek én goede voetjes, dan weer kolfjes naar de hand van Leko. Uitstekend werk dus van D'Onofrio, die zijn nieuwe coach zo alvast van een geschikt geraamte voorzag. Eens de doublure voor Mbokani – en Butez, want het dossier van Alireza Beiranvand sleept nog altijd aan – op post is, zijn de voornaamste postjes bovendien stuk voor stuk dubbel bezet. Met uitzondering van het plaatsje in steun van Dieu én vooral de flanken dan, waar de breuk met Lamkel Zé de Great Old voor problemen kan stellen. Naar goede gewoonte zal D'Onofrio vlak voor de deadline wel nog wat uit zijn mouw schudden, al valt die dit keer wel érg laat. Misschien dus toch nóg maar eens – al dan niet tijdelijk – de brokken lijmen met LZ7?
LEES OOK: Verrassend verdict: “Grootste groeipotentieel van België”
